Ανέκδοτα και αλήθειες…
…για τον covid19.
Του Γιάννη Μυλόπουλου.
Στην Ελλάδα κυκλοφορούν δύο, τουλάχιστον, ανέκδοτα για τον COVID19.
Το ένα είναι με τον ταξιτζή, ο οποίος αμφισβητεί τους θανάτους από τον κορωνοϊό και ρωτά σε κάθε διαδρομή τους επιβάτες του αν γνωρίζουν έστω και έναν από το φιλικό τους περιβάλλον που να έχει πεθάνει από COVID19. Η προσπάθεια είναι προφανής. Είναι εξαιρετικά πιθανόν ο πελάτης, πράγματι, να μη γνωρίζει κανέναν από το στενό του περιβάλλον που να πέθανε από την πανδημία. Και τότε ο ταξιτζής του ανέκδοτου θα συνάγει το θριαμβευτικό, όσο και συνωμοσιολογικό συμπέρασμα ότι τα περί κορωνοϊού είναι μύθοι, καθώς μας… ψεκάζουν κι έτσι μας κάνουν να πιστεύουμε ότι κινδυνεύουμε να πεθάνουμε από την πανδημία.
Ανατρέχοντας στις επίσημες στατιστικές και στα στοιχεία του ΕΟΔΥ βέβαια διαπιστώνεται ότι μέχρι σήμερα υπάρχουν ήδη 490 συμπατριώτες μας που έχουν χάσει τη μάχη με τον επικίνδυνο ιό από την πρώτη εμφάνισή του μέχρι τώρα. Από αυτούς μάλιστα, οι 100 πέθαναν μόλις στο πρώτο μισό του Οκτωβρίου, ενώ περισσότεροι από τους μισούς έχασαν τη μάχη τους 2 τελευταίους μήνες.
Αντίστοιχα σε όλον τον πλανήτη οι νεκροί από τον κορωνοϊό ανέρχονται σε 1.100.000, ένας αριθμός που ισοδυναμεί με το 1/10 του ελληνικού πληθυσμού.
Το δεύτερο ανέκδοτο για τον COVID19 κυκλοφορεί στα… μπουκωμένα από τη λίστα Πέτσα κανάλια της τηλεόρασης, όπου περιφέρεται η άποψη ότι στην Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι τα νέα κρούσματα ξεπέρασαν ήδη το ψυχολογικό όριο των 500 καθημερινά, είμαστε πολύ καλύτερα σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο.
Το συμπέρασμα της είδησης στην περίπτωση αυτή έχει χαρακτήρα προπαγάνδας και απόκρυψης της αλήθειας από τους πολίτες.
Το επιμύθιο αυτού του… ανέκδοτου είναι ότι είμαστε πολύ τυχεροί ως λαός που έχουμε έναν πρωθυπουργό με υπερφυσικές ικανότητες, οι οποίες πλησιάζουν εκείνες του θαυματοποιού Μωυσή.
Κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος, τότε που η Ελλάδα λόγω γεωγραφικής θέσης και λόγω χαμηλής διεθνούς κινητικότητας εκείνη την εποχή, έμεινε ανέπαφη από την πανδημία, η καλή πορεία της νόσου αποδόθηκε αποκλειστικά στον… Μωυσή.
Μετά, όταν ήρθε το καλοκαίρι και η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη, υποκύπτοντας στις πιέσεις μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων άνοιξε τα σύνορα χωρίς να υποβάλει σε καθολικά τεστ τους εισερχόμενους στη χώρα, με συνέπεια να συμβεί μαζική και ανεξέλεγκτη είσοδος φορέων της νόσου στο εσωτερικό, τότε ο… Μωυσής και τα θαύματά του εξαφανίστηκαν από το επικοινωνιακό κάδρο.
Και μαζί με αυτόν εξαφανίστηκαν και οι κυβερνητικές ευθύνες, που ήταν σε ισχύ μέχρι του σημείου που η κατάσταση προχωρούσε καλά.
Μόλις άρχισαν τα δύσκολα, οι ευθύνες έγιναν ατομικές και επιρρίπτονταν πλέον στους νέους που ξενυχτούν στα μπαρ και στους μαθητές του δημοτικού που δεν φορούν τις μάσκες τους.
Σύμφωνα με τις διεθνείς στατιστικές, τα συνολικά μέχρι σήμερα επιβεβαιωμένα κρούσματα στη χώρα μας είναι περίπου 24.000, ενώ οι μέχρι τώρα επιβεβαιωμένοι θάνατοι είναι 490, που σημαίνει ότι η θνητότητα από τον κορωνοϊό είναι περίπου 2%. Δύο δηλαδή ασθενείς σε κάθε 100 που προσβάλλονται από τον κορωνοϊό χάνουν τη μάχη με τη ζωή. Στο σύνολο του πλανήτη αντίστοιχα το ποσοστό της θνητότητας είναι παραπλήσιο, καθώς ανέρχεται σε 2.8%.
Όσον αφορά στο πλήθος των κρουσμάτων ανά 1 εκατομμύριο κατοίκους, η Ελλάδα έχει 2.400 κρούσματα, ενώ η Ευρώπη 7.590 και όλος ο πλανήτης 6.900.
Όσον αφορά στον αριθμό των θανάτων ανά 1 εκατομμύριο κατοίκους, στην Ελλάδα έχουμε περίπου 50, ενώ στην Ευρώπη 380 και σε όλο τον πλανήτη 220.
Πράγματι λοιπόν, σε πρώτη προσέγγιση η συνολική μέχρι σήμερα κατάσταση στην Ελλάδα εμφανίζεται στις διεθνείς στατιστικές να είναι πολύ καλύτερη σε σχέση με τη μέση κατάσταση στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Καθώς στην Ελλάδα τα συνολικά κρούσματα αν εκατομμύριο πληθυσμού βρίσκονται περίπου στο 1/3 σε σχέση με τους αντίστοιχους δείκτες στην Ευρώπη και σε όλο τον πλανήτη, ενώ ο δείκτης θανάτων ανά 1 εκατομμύριο πληθυσμού εμφανίζεται για τη χώρα μας ακόμη καλύτερος, καθώς διαμορφώνεται μόλις στο 1/7 περίπου του αντίστοιχου στην Ευρώπη και στο ¼ περίπου του αντίστοιχου στον πλανήτη.
Η κατάταξη της Ελλάδας στους διεθνείς πίνακες αποδεικνύεται για την ώρα ευνοϊκή, με δύο όμως αστερίσκους που κάνουν τα πράγματα να είναι πολύ χειρότερα από ό,τι δείχνουν οι διεθνείς στατιστικές.
Ο πρώτος αστερίσκος έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι διεθνείς δείκτες αναφέρονται στο σύνολο των διαγνωσμένων κρουσμάτων και των διαπιστωμένων θανάτων, από την αρχή της εμφάνισης της πανδημίας μέχρι σήμερα.
Στη χώρα μας όμως, όπου οι πρώτοι 5-6 μήνες πέρασαν ανώδυνα, με ελάχιστα κρούσματα και θανάτους, αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία για τη δυναμική της νόσου και για την εξέλιξή της τον χειμώνα που έρχεται, είναι ο απολογισμός από το καλοκαίρι και μετά, οπότε και εμφανίστηκε η σοβαρή υποτροπή της πανδημίας.
Ενώ λοιπόν μέχρι το τέλος Ιουλίου είχαν διαγνωστεί στην Ελλάδα λιγότερα από 5.000 κρούσματα και είχαν διαπιστωθεί μόλις 200 θάνατοι, από το τέλος Ιουλίου μέχρι σήμερα σημειώνεται μια δυσοίωνη εξέλιξη, καθώς στο διάστημα αυτό οι σχετικοί αριθμοί εμφανίζουν έκρηξη.
Μέσα στους 2,5 μόλις τελευταίους μήνες λοιπόν, εμφανίστηκαν περίπου 20.000 νέα κρούσματα και σχεδόν 300 νέοι θάνατοι.
Η έξαρση της μετάδοσης της νόσου από τα τέλη Ιουλίου και μετά καταγράφεται ως ιδιαίτερα ανησυχητική και εμφανίζει μια δυναμική που κατατάσσει τη χώρα σε πολύ δυσμενέστερη θέση σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο.
Διότι αν συνεχιστεί αυτή η αύξηση του ρυθμού διάγνωσης νέων κρουσμάτων, ακολουθούμενη από αντίστοιχη αύξηση θανάτων, ο χειμώνας που έρχεται θα είναι ιδιαίτερα σκληρός για την Ελλάδα και για τους Έλληνες.
Και αυτή η αλήθεια δεν ακούγεται πουθενά στα ΜΜΕ, τα οποία επιμένουν να χρυσώνουν το χάπι και να διαχειρίζονται επικοινωνιακά μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση με το μυαλό αποκλειστικά και μόνο στην εικόνα της κυβέρνησης και όχι στους κινδύνους της πανδημίας.
Και δεν θα υπήρχε τόσο μεγάλη αντίρρηση σε αυτή την επικοινωνιακή διαχείριση της υγειονομικής υποτροπής, αν αυτή εξαντλούνταν μόνο σε μικροπολιτικές επιδιώξεις και δεν είχε επικίνδυνα αρνητικές συνέπειες για τους πολίτες.
Γιατί η επικοινωνιακή διαχείριση μιας επιδεινούμενης διαρκώς υγειονομικής κρίσης, επιδρά αρνητικά στη συνειδητοποίηση, από πλευράς πολιτών, της σοβαρότητας της κατάστασης.
Από τη μια δηλαδή η κυβέρνηση και τα φιλικά της ΜΜΕ πανηγυρίζουν για την καλή πορεία της χώρας, υποβαθμίζοντας την πραγματικότητα ότι τους τελευταίους μήνες η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο.
Και από την άλλη, αφού έχουν δημιουργήσει μια ψευδαίσθηση αισιοδοξίας ότι τα πράγματα πάνε από το καλό στο καλύτερο, προσπαθούν να περάσουν μηνύματα για τους κινδύνους που εγκυμονεί η πανδημία, προκειμένου οι πολίτες να προφυλάσσονται αποτελεσματικά από την έκθεση στη νόσο.
Φάσκουν δηλαδή και αντιφάσκουν και γι’ αυτό δεν φέρνουν αποτελέσματα.
Ο δεύτερος αστερίσκος όσον αφορά στη θέση της Ελλάδας στις διεθνείς κατατάξεις όπου καταγράφονται τα κρούσματα και οι θάνατοι από τον κορωνοϊό, αναφέρεται στην ετοιμότητα των διαφόρων κρατών να υποστηρίξουν νοσοκομειακά, ιατρικά και θεραπευτικά τους ασθενείς.
Αν υπήρχε δηλαδή ένας δείκτης που να εμφάνιζε την πληρότητα των ΜΕΘ σε ασθενείς από τον κορωνοϊό, η Ελλάδα με τα λιγότερα κρούσματα, θα βρίσκονταν σε μια από τις χειρότερες θέσεις σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, που διαθέτει πολύ πιο οργανωμένα συστήματα υγείας.
Διότι με 80-90 ήδη διασωληνωμένους, η χώρα μας έχει εξαντλήσει ήδη το μεγαλύτερο ποσοστό των διαθέσιμων ΜΕΘ. Κι ακόμη είναι Οκτώβριος…
Εδώ υπάρχει άλλη μια μεγάλη ευθύνη της κυβέρνησης, η οποία σπατάλησε τον χρόνο που είχε στη διάθεσή της, χωρίς να φροντίσει για τον εξοπλισμό νέων ΜΕΘ και χωρίς να μεριμνήσει για τη στελέχωση των νοσοκομείων με επιπλέον ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.
Με αποτέλεσμα άλλα να λένε οι κυβερνητικές δηλώσεις περί διαθεσιμότητας ΜΕΘ και άλλα να συμβαίνουν στα νοσοκομεία, όπου η κατάσταση έφτασε από τα μέσα Οκτωβρίου στο απροχώρητο.
Με δεδομένη την απόσταση που δημιουργεί ανάμεσα στην αλήθεια και το μύθο η επικοινωνιακή διαχείριση της υγειονομικής κρίσης, το ανέκδοτο με τον ταξιτζή που διαδίδει θεωρίες συνωμοσίας περί COVID19 αρχίζει να μην ακούγεται και τόσο αστείο…
Άρθρο στο Tvxs.gr
