Παιχνίδι με πολλούς χαμένους

Του Χρίστου Χαραλαμπόπουλου.

Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι. Προσφέρει στους ανθρώπους τη χαρά και όλα όσα μπορεί να τους δώσει οτιδήποτε γίνεται όχημα της φαντασίας. Η απλότητα και η δημοκρατικότητά του εξηγούν τη δημοφιλία του. Οπως, όμως, ο άνθρωπος έτσι και ο χαρακτήρας του ποδοσφαίρου διαμορφώνεται από την επίδραση που ασκεί στο παιχνίδι το περιβάλλον.

Ενα περιβάλλον στο οποίο κυριαρχούν η επιδίωξη του κέρδους, η διαφθορά, η διαπλοκή και η επιβεβαίωση της εξουσίας του ισχυρότερου, μπορεί να διαμορφώσει ένα ποδόσφαιρο της καχυποψίας, της αθλιότητας, της βίας, της αθέμιτης συναλλαγής, εν ολίγοις ένα ποδόσφαιρο χωρίς κανόνες. Ενα παιχνίδι ταιριαστό με την άγρια δύση του αμερικανικού Φαρ Ουέστ.

Αυτό ακριβώς το ποδόσφαιρο που έχουμε, σήμερα. Το ελληνικό ποδόσφαιρο, από την εποχή που πέρασε στον κόσμο του επαγγελματισμού για να αποκτήσει λάμψη και να ξεφύγει από την καθυστέρηση, άρχισε σταδιακά να κατρακυλάει σε ένα σκοτεινό πηγάδι.

Περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο πεδίο κοινωνικής δραστηριότητας, το ποδόσφαιρο δείχνει με απόλυτα κατανοητό τρόπο τη στάση της πολιτείας απέναντι στα επιχειρηματικά συμφέροντα και τη σχέση που διαμορφώνουν αυτά τα συμφέροντα με το κράτος. Παράλληλα, δείχνει και την κυριαρχούσα επιχειρηματική αντίληψη για το παιχνίδι. Αυτή την αντίληψη που έχουν στηρίξει, υπηρετήσει, ανεχθεί, υιοθετήσει και εκμεταλλευθεί πολλοί από μας.

Οι επιχειρηματίες έχουν την ιδιοκτησία των ομάδων που προσφέρει ένα διπλό πλεονέκτημα. Χρήμα, αν το πλεονέκτημα το εκμεταλλεύεσαι έξυπνα (είτε ως brand name είτε ως πλυντήριο χρήματος) και επιρροή, μέσω του κόσμου που υποστηρίζει την ομάδα, σε τοπικό ή πανελλαδικό επίπεδο.

Η επιρροή αυτή είναι χρήσιμη για τους πολιτικούς αφού θρέφει τις πελατειακές σχέσεις. Είναι, βέβαια, χρήσιμη και για τους επιχειρηματίες-παράγοντες που τη χρησιμοποιούν σαν ασπίδα ή σαν δόρυ, ανάλογα τα συμφέροντά τους. Οταν το αποτέλεσμα του παιχνιδιού απόκτησε μεγάλη οικονομική σημασία (έσοδα από τηλεοπτικά δικαιώματα, Τσάμπιονς Λιγκ και το στοίχημα) κατέφυγαν στα «όπλα». Και σε αυτόν τον πόλεμο χωρίς κανόνες, υπάρχει μόνο ένας νικητής. Που τα παίρνει όλα. Και πολλοί χαμένοι. Ολοι όσοι αγαπούν το παιχνίδι.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ