Ένα παγόβουνο σε σχήμα SOS

Του Παντελή Μπουκάλα.

Όντως εντυπωσιακές οι φωτογραφίες που δημοσίευσε η NASA: ένας μονόλιθος από πάγο, απολύτως ορθογωνισμένος στην ορατή κορυφή του, ταξιδεύει στις νότιες θάλασσες του πλανήτη. To παγόβουνο μοιάζει κομμένο με τα πιο εξελιγμένα εργαλεία, αλλά την αυστηρή γεωμετρική του ωραιότητα δεν τη χρωστάει σε ανθρώπινο χέρι. «Χειρ Θεού» θα αποφαίνονταν ίσως οι πιστοί, ο καθείς και η θρησκεία του, μόνο που τότε θα απομακρυνόμασταν από τα γήινα και τα ανθρώπινα, από την ευθύνη δηλαδή που μας αναλογεί, αφού αυτοπροσδιοριζόμαστε ως κορωνίς της φύσεως. Η φύση λοιπόν, αυτή είναι ο γλύπτης, εξαιρετική στις επιδόσεις της είτε με το τεράστιο ασχολείται είτε με το μικροσκοπικό.

Οιωνός; Κάτι θέλει να μας πει ο πλανήτης; Κάποια προειδοποίηση μας στέλνει, τεχνικά κρυμμένη μέσα σ’ ένα γεωμετρικά άψογο παγόβουνο, για να μας αποσπάσει επιτέλους την προσοχή; Ο,τι είχε να μας πει ο πλανήτης, η φύση, ο κόσμος γύρω μας, το έχει πει προ πολλού. Το είπε, στον δραματικότερο δυνατό τόνο, όταν άρχισαν να λιώνουν όλο και ταχύτερα πανάρχαιοι παγετώνες: Ο χρόνος έχει ήδη αρχίσει να λιώνει κι αυτός, να μετράει ανάποδα. Και ο συγκεκριμένος παγερός οιωνός, άλλωστε, είναι εναργές μνημείο της περιβαλλοντικής καταστροφής: αποκολλήθηκε από την καταρρέουσα παγοκρηπίδα Λάρσεν C της Ανταρκτικής. Πέρυσι το καλοκαίρι είχε αρχίσει να κινείται προς τον Νότιο Ατλαντικό ένα γιγάντιο παγόβουνο, ίσο με την Κύπρο, που αποκολλήθηκε από τη συγκεκριμένη παγοκρηπίδα. Οι επιστήμονες είχαν εκπέμψει και τότε SOS, προς πολιτικούς και πολίτες. Δεν συγκίνησαν πολλούς. Και πάντως δεν συγκίνησαν τον πλανητάρχη, που περίπου εκείνο τον καιρό αποφάσισε να αποσύρει τη χώρα του από την Κλιματική Συμφωνία του Παρισιού, με το εφιαλτικά παιδαριώδες επιχείρημα ότι «εκλέχτηκε για να εκπροσωπεί τους κατοίκους του Πίτσμπουργκ, όχι τους Παρισινούς». Το Πίτσμπουργκ, ως γνωστόν, δεν είναι μέρος του κόσμου τούτου. Αρα η αύξηση της θερμοκρασίας δεν το απειλεί.

Θα μπορούσε άραγε το παγόβουνο της Ανταρκτικής να μην προκύψει ορθογώνιο, αλλά να διασπαστεί σε τρία μέρη που να σχηματίζουν ένα τεράστιο SOS, μια έσχατη έκκληση; Ακόμα κι αυτό αν είχε συμβεί, θα κατακεραυνώναμε τους οικολόγους ή την Greenpeace, που πήγαν να παίξουν με γιγάντια καλέμια, παριστάνοντας τη Φύση ή τον Θεό, για να τρομοκρατήσουν τον κοσμάκη ή να τον παραπλανήσουν. Και θα συνεχίζαμε σαν νέοι Συβαρίτες τον αμέριμνο βίο μας πάνω σ’ έναν πλανήτη με ευδιάκριτη την ημερομηνία λήξεως.

Άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ