Ένα μικρό, τόσο δα, παράπονο
Του Τάσου Παππά.
Βγήκε κακιά κουβέντα από τα χείλη του πρωθυπουργού για τη μεγάλη φίλη και σύμμαχο Γερμανία; Ναι, βγήκε. Μα, είναι δυνατόν; Εμείς, μια μικρή χώρα, να κάνουμε κριτική στη ναυαρχίδα του ευρωπαϊκού στόλου; Τα ύστερα του κόσμου. Ακόμη η κυβέρνηση των εθνομηδενιστών είναι στα πράγματα; Δεν στείλαμε στον αγύριστο αυτούς τους αντιευρωπαίους αγύρτες που τα είχαν βάλει με τους δανειστές και σωτήρες μας και τους ζητούσαν τον ουρανό με τ’ άστρα;
Που τους έλεγαν κάτι ανίερα περί αλληλεγγύης, κάτι ανήκουστα περί ισοτιμίας, κάτι προσβλητικά περί ηγεμονικών συμπεριφορών; Που τους κατηγορούσαν, οι βλάσφημοι, ότι νοιάζονται περισσότερο για τις τράπεζές τους και τις εταιρείες τους παρά για την Ελλάδα; Δεν είναι σήμερα πρωθυπουργός εκείνος ο σοβαρός, ο υπεύθυνος, ο μετρημένος άνθρωπος που σέβεται τις παραδόσεις, που τιμά τις συμμαχίες στις οποίες ανήκει η χώρα, που έχει δηλώσει ότι είμαστε δεδομένοι και προβλέψιμοι και δεν πρόκειται να γίνουμε ταραξίες;
Ηρεμήστε. Μην πανικοβάλλεστε, δεν έγινε κανένα κακό. Ενα μικρό, τόσο μικρό που με το ζόρι διακρίνεται, παράπονο εξέφρασε ο πρωθυπουργός μας για τη στάση της Γερμανίας. Τι είπε ο άνθρωπος; Μιλώντας στη διαδικτυακή συζήτηση στο πλαίσιο του συνεδρίου «Europe 2021» και απαντώντας στην ερώτηση για τις σχέσεις Ελλάδας – Γερμανίας και τα αισθήματα που επικρατούν στην Ελλάδα αναφορικά με το συνολικό ευρωπαϊκό εγχείρημα σημείωσε ότι σε σχέση με την παράμετρο της εξωτερικής πολιτικής «ένα μέρος των πολιτών στην Ελλάδα πιστεύει πως η Γερμανία δεν μας στήριξε όσο θα έπρεπε στις διαφορές μας με την Τουρκία».
Συνειδητοποιώντας όμως το μέγεθος της προσβολής και για να μη θυμώσει η κυβέρνηση της Γερμανίας –αυτή είναι ικανή να απαιτήσει επανορθώσεις για τις ζημιές που υπέστησαν τα γερμανικά στρατεύματα την περίοδο της Κατοχής από τους ληστοσυμμορίτες που είχαν βγει στο βουνό με σφυροδρέπανα και γκράδες–, έσπευσε ο πρωθυπουργός μας στην επόμενη πρόταση να αποκαταστήσει την αλήθεια και να διασκεδάσει τις άσχημες εντυπώσεις που άθελά του δημιούργησε.
Εξήρε τον ρόλο της καγκελαρίου Μέρκελ επισημαίνοντας ότι «έπαιξε εποικοδομητικό ρόλο στην προσπάθειά της να μεσολαβήσει». Καταλαβαίνω ότι σας δημιουργούνται ορισμένες απορίες. Για παράδειγμα, θα αναρωτηθείτε: άλλο πράγμα η κυβέρνηση της Γερμανίας που δεν μας στήριξε όσο έπρεπε ή όσο θα θέλαμε και άλλο πράγμα η επικεφαλής της που έπαιξε εποικοδομητικό ρόλο; Σας φαίνονται λίγο τσαλακωμένα τα επιχειρήματά του. Είναι όντως. Γιατί τα είπε; Πού να ξέρω ποιους περίτεχνους συνδυασμούς έκανε στο μυαλό του ο πρωθυπουργός μας.
Επίσης, ακόμη κι αν δεχτούμε ότι ο πρωθυπουργός μας σωστά τα λέει και για τη Γερμανία και για την καγκελάριο –κι ας μοιάζουν τα λόγια του με συγκρουόμενα αμαξάκια σε υπαίθριο λούνα παρκ– έχει δίκιο να διαμαρτύρεται, έστω σεμνά και ταπεινά; Αυτός δεν είχε δηλώσει αμέσως μετά την τελευταία σύνοδο κορυφής ότι «οι κυρώσεις εις βάρος της Τουρκίας δεν είναι αυτοσκοπός;». Αν όμως παραδέχεσαι ότι όσα υποστηρίζεις δεν τα πολυπιστεύεις, γιατί περιμένεις να σε πάρει ο άλλος στα σοβαρά; Δεν είναι λογικό να σε αγνοήσει και να κοιτάξει περισσότερο τα συμφέροντά του;
Αυτό έκανε η Γερμανία. Τα συμφέροντά της στην Τουρκία, που είναι πολλά, προστατεύει. Αυτό άλλωστε έκανε πάντα. Και την περίοδο της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Τότε που έβαλε πάνω από την επιβίωση της Ελλάδας τη σωτηρία των τραπεζών της και πίεζε αφόρητα και εκβίαζε ωμά την ελληνική κυβέρνηση να συμμορφωθεί, διαφορετικά θα την πετούσε εκτός ΟΝΕ. Τότε, όμως, το κόμμα του σημερινού πρωθυπουργού και ο ίδιος ο πρωθυπουργός αποθέωναν την πολιτική της Γερμανίας γιατί στρίμωχνε την Ελλάδα που είχε πέσει στα χέρια των κατσαπλιάδων. Ο πατριωτισμός της συντηρητικής παράταξης είναι σαν την πλαστελίνη. Ελαστικός.
Ανάγωγα
Δεν λένε ότι μοιάζουμε με τους Ιταλούς; Γι’ αυτό και το «ούνα φάτσα, ούνα ράτσα». Ανθρωπο των τραπεζών έκαναν πρωθυπουργό οι γείτονες την περίοδο της οικονομικής κρίσης, τον Μάριο Μόντι, τραπεζίτη κάναμε κι εμείς πρωθυπουργό, την ίδια περίοδο πάνω κάτω, τον Λουκά Παπαδήμο. Τώρα οι Ιταλοί πάνε να το ξαναδοκιμάσουν με τον Ντράγκι. Λέτε να τους ακολουθήσουμε; Εχουμε αρκετούς πρώην και νυν τραπεζίτες που δεν θα έλεγαν «όχι». Για να σωθεί η πατρίδα βεβαίως-βεβαίως. Και η παρτίδα.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
