My Twitter Feed

29 Μαρτίου, 2024

ΕΙΔΗΣΕΙΣ.ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

Σοκ από το λουκέτο στη SONOCO! -

Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Παιονία: Η ιστορία σε λεύκωμα Χρ. Ίντου -

Τετάρτη, 27 Μαρτίου, 2024

Ο ΣΥΡΙΖΑ για τον αξονικό του ΓΝΚ -

Τετάρτη, 27 Μαρτίου, 2024

Σε καινοτόμο έργο η ALUMIL -

Δευτέρα, 25 Μαρτίου, 2024

“Άδειασμα” από τον Γ. Φλωρίδη -

Σάββατο, 23 Μαρτίου, 2024

Παππάς: Παράνομες οι καταλήψεις -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Δ. Κιλκίς: Στα Λατσιά αντιπροσωπεία του -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Δ. Κιλκίς: Σε δράση τα μηχανήματα -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Υποχώρηση ή σύγκρουση;

Pappas Tasos1-001Του Τάσου Παππά.


Σεβόμαστε την απόφαση του ελληνικού λαού, αλλά οι κανόνες και οι συμφωνίες στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι πάνω απ’ όλα. Αυτά πάνω-κάτω είπαν και λένε οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και οι επικεφαλής των κυβερνήσεων -άλλοι με κομψό τρόπο, άλλοι χωρίς ευφημισμούς- στον Ελληνα πρωθυπουργό, καλώντας τον να εγκαταλείψει τους στόχους του και να αναθεωρήσει ριζικά την πολιτική ατζέντα του, αυτή που τον οδήγησε στην εκλογική νίκη. Στη διπλωματική γλώσσα αυτό λέγεται διαξιφισμοί και κατάληψη νευραλγικών θέσεων πριν από την επίσημη έναρξη των σκληρών διαπραγματεύσεων.

Στην καθομιλουμένη λέγεται ωμός και χυδαίος εκβιασμός και στη στρατιωτική ορολογία τελεσίγραφο (με ανοικτή ημερομηνία λήξης), το οποίο δίνει ο ισχυρός στον αδύναμο προκειμένου να τον τρομάξει και από τις αντιδράσεις του να καταλάβει αν προτίθεται να συνθηκολογήσει χωρίς μάχη, αν επιδιώκει έναν συμβιβασμό στοιχειωδώς αξιοπρεπή ή αν του περνάει από το μυαλό η ιδέα της ηρωικής αντίστασης. Τι μπορεί να δεχτεί και τι όχι η σημερινή ελληνική κυβέρνηση;

  • Μπορεί να δεχτεί να βάλει σε δεύτερο πλάνο τον στρατηγικό στόχο της περί γενναίου κουρέματος του χρέους, παρά το γεγονός ότι πυκνώνουν οι φωνές στον κόσμο που λένε ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο. Ομως η λέξη «κούρεμα» εισπράττεται από τις ευρωπαϊκές αυλές ως επιθετική ενέργεια και οι κυβερνήσεις των μεγάλων χωρών έχουν φροντίσει να περάσουν αυτήν την αντίληψη στην κοινή γνώμη των χωρών τους. Δεν είναι λοιπόν φρόνιμο να οργανώνεις την άμυνα σου γύρω από ένα θέμα χωρίς να διαθέτεις τις απαραίτητες συμμαχίες στα κέντρα λήψης των αποφάσεων.
  • Μπορεί να δεχτεί επίσης ότι δεν είναι της παρούσης -λόγω των κατάφωρα αρνητικών συσχετισμών- το αίτημα για ευρωπαϊκή διάσκεψη για το χρέος. Οσο σωστό και ηθικά δικαιωμένο κι αν φαντάζει, από τη στιγμή που η άλλη πλευρά δεν το συζητά καν, δεν θα έχεις τύχη αν επιμείνεις να το θέτεις επιτακτικά, ενώ προέχουν άλλα ζητήματα πολύ πιο κρίσιμης σημασίας.
  • Δεν μπορεί όμως να δεχτεί η κυβέρνηση τη συνέχιση ενός προγράμματος που έχει προκαλέσει ανθρωπιστική κρίση ούτε βεβαίως μπορεί να υπογράψει ένα νέο πρόγραμμα που θα κινείται, με ήσσονος σημασίας βελτιώσεις, στη φιλοσοφία του προηγούμενου.
  • Μπορεί να δεχτεί την επιτήρηση από τα ευρωπαϊκά όργανα- κάτι άλλωστε που ισχύει για όλες τις χώρες της ευρωζώνης-, δεν μπορεί όμως να δεχτεί την παραμονή της τρόικας με τη μορφή που έχει σήμερα, αφού έχει ωριμάσει η άποψη ότι χρειάζεται να επινοηθεί μια διαφορετική δομή με μεγαλύτερη δημοκρατική νομιμοποίηση που θα υπόκειται σε κοινοβουλευτικό έλεγχο και σε ευρωπαϊκό και σε εθνικό επίπεδο (βλέπε δηλώσεις Γιούνκερ, Μοσκοβισί, πόρισμα της επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου).
  • Μπορεί να δεχτεί την απαίτηση των εταίρων για πλεονασματικούς προϋπολογισμούς, όχι όμως της τάξεως του 4,5%, γιατί αυτό θα ισοδυναμεί με διαιώνιση της υφεσιακής κατάστασης που ταλαιπωρεί την ελληνική οικονομία εδώ και χρόνια.
  • Μπορεί να δεχτεί να μεταθέσει σε βάθος χρόνου ορισμένες από τις ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις που υπάρχουν στο πρόγραμμά της- αυτές που προκαλούν ανατριχίλα στις νεοφιλελεύθερες οικονομικές και πολιτικές ελίτ της Ευρώπης. Δεν μπορεί όμως να δεχτεί τις προτάσεις της καγκελαρίας να ξεχάσει τα μέτρα ανακούφισης για τους αδύναμους και τους νεόπτωχους (αύξηση του κατώτατου μισθού, 13η σύνταξη στους χαμηλοσυνταξιούχους, αύξηση του επιδόματος ανεργίας και διεύρυνση του κύκλου τον ανθρώπων που θα το λαμβάνουν), όπως δεν μπορεί να δεχτεί τη διαταγή Σόιμπλε να μην προωθήσει πολιτικές που θα αποκαταστήσουν τη νομιμότητα (επαναπρόσληψη όσων απολύθηκαν παράνομα) και θα επαναφέρουν τα δικαιώματα που καταργήθηκαν με βάναυσο τρόπο από τις προηγούμενες κυβερνήσεις (συλλογικές συμβάσεις, προστασία των εργαζομένων από αυθαίρετες πράξεις της εργοδοσίας).

Κοντολογίς: η κυβέρνηση και να ήθελε να υποχωρήσει ατάκτως, δεν μπορεί να το κάνει. Ούτε οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες των δύο κομμάτων ούτε πολύ περισσότερο ο κόσμος που την ψήφισε για να αλλάξει τα πράγματα θα δεχτούν μια παράδοση άνευ όρων. Πού θα πάνε τα πράγματα είναι πρόωρο να το πούμε. Αυτό που μπορούμε πάντως να πούμε είναι ότι τίποτε δεν πρέπει να αποκλειστεί. Ούτε ο συμβιβασμός ούτε η σύγκρουση.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΏΝ

Σχολιάστε