Άλλοι κρύβονται, άλλοι ψεύδονται

Του Τάσου Παππά.

Η ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας για την αποχώρηση του Πάνου Καμμένου από την κυβέρνηση καταλήγει ως εξής: «Η αυλαία αυτής της κακόγουστης και επιζήμιας παράστασης πρέπει να πέσει. Στην επικείμενη ψήφο εμπιστοσύνης όποιος βουλευτής στηρίξει τον κ. Τσίπρα αναλαμβάνει την ευθύνη του απέναντι στην Ιστορία».

Μάλιστα. Βαρύγδουπο; Όντως. Ωστόσο και αμήχανο. Η ευθύνη απέναντι στην Ιστορία έχει πολλές όψεις. Θα έχουν βεβαίως ευθύνη απέναντι στην Ιστορία όσοι στηρίξουν την κυβέρνηση, θα έχουν ευθύνη όμως (άλλου είδους) και όσοι δεν τη στηρίξουν. Νομίζω ότι τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχουν αυτοί που κρύβονται και αυτοί που λένε ψέματα για μικροκομματικές σκοπιμότητες στο θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών που είναι η αφορμή για την πολιτική κρίση.

Κρύβεται ο Κώστας Σημίτης ο οποίος, σύμφωνα με όσους γνωρίζουν τις απόψεις του και θυμούνται τις πολιτικές που υπηρέτησε στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής όταν ήταν πρωθυπουργός, συμφωνεί 110% με τη Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά αρνείται να τοποθετηθεί δημοσίως για να μη δυσαρεστήσει την ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛΛ., η οποία ένα στόχο έχει: τη στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Μια ηγεσία που ανήκει στην κατηγορία των «μεταβλέπουμε», όπως προσφυώς την αποκάλεσε ο Νίκος Μπίστης, από τους στενότερους συνεργάτες του Κώστα Σημίτη. Δηλαδή, «να ταπεινωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και μετά βλέπουμε»!

Κρύβεται ο Κώστας Καραμανλής για να μη δημιουργήσει προβλήματα στη συνοχή του κόμματός τους, αν και η γραμμή που εκπόνησε το 2007-2008 εφαρμόζεται με τη Συμφωνία των Πρεσπών και μάλιστα σε βελτιωμένη εκδοχή.

Ο Κώστας Σημίτης και ο Κώστας Καραμανλής είναι πρώην πρωθυπουργοί και πρέπει να παρεμβαίνουν όταν υπάρχουν ζητήματα μείζονος ενδιαφέροντος. Οταν έκριναν ότι παιζόταν η παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, τον Ιούλιο του 2015 (δημοψήφισμα), πήραν θέση. Σήμερα;

Λέει ψέματα η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας – για να ακριβολογώ ο κ. Μητσοτάκης. Χαρακτηρίζει τη Συμφωνία των Πρεσπών «επονείδιστη», «εθνικώς επιζήμια» και δεσμεύεται ότι δεν θα την ψηφίσει και δεν θα την κυρώσει αν κληθεί να τη διαχειριστεί μια κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Αρνείται όμως να απαντήσει στα ερωτήματα: Δέχεται σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό ή άλλο προσδιορισμό; Καθαρές κουβέντες: Ναι ή όχι; Είπε κάτι μπερδεμένα χτες στον Νίκο Χατζηνικολάου. Ουδείς κατάλαβε. Είναι υπέρ μιας συμβιβαστικής λύσης; Το έχει πει στους εταίρους του στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Την αποκάλυψη έκανε πριν από λίγες μέρες, χαλώντας τη σούπα, ο φίλος του και υποψήφιος για την προεδρία της Κομισιόν Μάνφρεντ Βέμπερ.

Γιατί δεν το λέει δημοσίως; Μήπως γιατί δεν θέλει να ενοχλήσει τους μακεδονομάχους, τους οποίους έχει παραμυθιάσει ότι αυτός είναι υπερασπιστής των ιερών και των οσίων της φυλής και ο άλλος (Τσίπρας) μειοδότης; Αν όμως είναι ανένδοτος δεσμεύεται ότι αν βρει τη συμφωνία κυρωμένη θα κάνει τα πάντα για να αποσυρθεί; Δεν μπορεί, είπε στον ΑΝΤ1, σ’ ό,τι αφορά το ΝΑΤΟ. Θα τους δείξει όμως, όταν θα ζητήσουν να μπουν στην Ε.Ε. Πότε; Ποιος ξέρει. Ισως σε δέκα χρόνια Αφού θεωρεί ότι βλάπτει τα συμφέροντα της χώρας δεν είναι υποχρεωμένος απέναντι στην Ιστορία -αυτός την επικαλέστηκε- να καταργήσει τη συμφωνία; Δεν τον απασχολεί το ενδεχόμενο να περάσει στην Ιστορία (να τη ξανά η πανούργα) ως ένας παλαιάς κοπής πατριδοκάπηλος; Μπορεί, σε… τελική ανάλυση, να μην τον νοιάζει, αρκεί να έχει καταφέρει να γίνει πρωθυπουργός. Περί ορέξεως…

Ανάγωγα

«Ο κ. Τσίπρας δεν περιμένει να κερδίσει τίποτα από τις εκλογές, το ξέρει ότι έχει χάσει. Αυτό είναι κάτι που είναι δεδομένο και πολύ απλά θέλει να αναμετρηθεί μαζί μας όλο το υπόλοιπο διάστημα και έτσι θα γίνει». Ποιος μπορεί να έχει κάνει αυτή την αλαζονική δήλωση; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Οχι, αν και θα ήταν λογικό. Ο Αδωνις Γεωργιάδης; Ούτε. Εκείνου η δήλωση θα έσταζε «αίμα». Κι όμως την έκανε ο εκπρόσωπος Tύπου του ΚΙΝ.ΑΛΛ. Παύλος Χρηστίδης. Κάποιος πρέπει να του πει ότι είμαστε στο 2019 και όχι στο 1981, όταν το κόμμα του (αυτός μάλλον ήταν αγέννητος) έπαιρνε 48%. Αλλά έτσι είναι, πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ