Το μετέωρο βήμα της Κ/A

Του Λεωνίδα Δημητριάδη*

Από την 7 Ιουλίου 2019 στην Ελλάδα υπάρχει ένα σαφές διαμορφωμένο, με νέα δεδομένα πολιτικό τοπίο στο τόπο μας, το οποίο χρειάζεται σε βάθος ανάλυση και σωστή αποτίμηση…

Η επόμενη μέρα δεν θα είναι εύκολη, ούτε για το χώρο της κεντροαριστεράς ούτε για τη διακυβέρνηση της χώρας..

Σαφέστατα, ο μεγάλος νικητής των εκλογών είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία, η οποία κατέκτησε και αυτοδυναμία. Φυσικά, το γεγονός αυτό δίνει άνετη κυβερνητική πλειοψηφία, αλλά δεν διασφαλίζει την επιτυχημένη κυβερνητική πορεία.

Η καλή κυβερνητική θητεία πρωτίστως θα κριθεί από το εάν καταφέρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης να «νικήσει» το κόμμα του, έτσι ώστε να αποφευχθούν πελατειακές λογικές, γνώριμες στην συντηρητική παράταξη της Ν.Δ.

Αυτό που έχει μεγάλο ενδιαφέρον είναι να δούμε την τύχη της κεντροαριστεράς στο νέο πολιτικό σκηνικό και ειδικότερα του Κινήματος Αλλαγής στο νέο πολιτικό περιβάλλον που διαμορφώνεται μετά την διατήρηση δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ και με ισχυρό τον Αλέξη Τσίπρα, γεγονός που τον καθιστά πρωταγωνιστή των εξελίξεων στο χώρο της Κεντροαριστεράς.

Είναι φανερό, πως το Κίνημα Αλλαγής, ακόμα και μετά το εκλογικό αποτέλεσμα , λόγω λαθεμένης στρατηγικής που ακολούθησε, δεν δείχνει να καταλαβαίνει ότι οι πολίτες έχουν γυρίσει οριστικά την πλάτη. Και σε αυτές τις εκλογές φάνηκε ξεκάθαρα ότι η φυγή των ψηφοφόρων του Κινήματος Αλλαγής δεν ήταν ευκαιριακή. Είναι πλέον παγιωμένη και συνειδητοποιημένη από τους πολίτες.

Το γιατί συμβαίνει αυτό μπορεί να το αντιληφθεί κανείς αν ανατρέξει στον τρόπο που στήθηκε και πολιτεύτηκε το Κίνημα Αλλαγής.

Με θέσεις εκ διαμέτρου αντίθετες προεκλογικά, οι οποίες από την ίση απόσταση μεταξύ των κομμάτων Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, που θα το καθιστούσαν τον τρίτο πόλο, εύκολα μετακινήθηκαν πότε προς τον ΣΥΡΙΖΑ και πότε προς την Ν.Δ. που θα στήριζε για να «σωθεί η χώρα»

Οι παραπάνω αντιφατικές θέσεις, εξηγούνται από το γεγονός πως πρυτάνευσε η λογική της διατήρησης των βουλευτικών εδρών για τους ημετέρους του στενού πυρήνα και όχι η διείσδυση των πολιτικών θέσεων του ΚΙΝΑΛ στην κοινωνία, εκφράζοντας με συνέπεια τους ψηφοφόρους με θετικό δημοκρατικό πρόσημο.

Όλα τα παραπάνω είχαν ως συνέπεια να μπερδέψουν τους ψηφοφόρους, οι οποίοι έκριναν πως η κεντροαριστερά εκφράζεται αυθεντικά και με μεγαλύτερη συνέπεια από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Φυσικά υπήρξαν και διαρροές προς την Ν.Δ., ειδικά μετά την εξαναγκαστική παραίτηση του Βενιζέλου.

Κάποιοι έχουν ευθύνη. Αν δεν την αναλάβουν και δεν παραιτηθούν είναι θέμα χρόνου να οδηγήσουν το ΚΙΝΑΛ στα χνάρια της Ένωσης Κέντρου, διευκολύνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ να το απορροφήσει.

Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ μετά της εκλογές κατέστη ο βασικός πόλος της κεντροαριστεράς.

Αυτό που μένει είναι να αποκτήσει οργανωτική δομή συμπαγούς πολιτικού φορέα στο χώρο του κέντρου και να παράγει πολιτική από κάτω προς τα πάνω.

Για να μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να μετασχηματισθεί κατ’αυτόν τον τρόπο, θα πρέπει να υπάρχει, από τα απλά μέλη έως και στα υψηλότερα κλιμάκια, διάθεση αναστοχασμού και επανασχεδιασμού που προσφέρει η αντιπολίτευση.

Ανασυγκρότηση σε όλα τα σημεία.

Με βάση τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά, οργανωτικά δεδομένα του νέου κόμματος, από την Αυτοδιοίκηση και τον Συνδικαλισμό μέχρι την τελευταία κοινωνική οργάνωση και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Θα χρειαστούν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες όπως :

Tην μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ, καθότι ολοκλήρωσε την αποστολή του, για να πάρει τη θέση του ένας νέος φορέας, επιπλέον:

• Επικοινωνιακή πολιτική.
• Διοργάνωση ανοιχτού Συνεδρίου.
• Νέο ιδεολογικό στίγμα.

Νέα οργανωτική δομή, έτσι όπως θα αναδειχθεί από τις διεργασίες του Συνεδρίου, καθιστώντας συμμέτοχους, σε αυτή την ανασυγκρότηση, όλους τους προοδευτικούς πολίτες.

*Πρώην γραμματέας της ΝΕ Κιλκίς του ΠΑΣΟΚ