Fake news και για το πλαστικό
Του Κλέαρχου Τσαουσίδη.
Κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο μια ακόμη «είδηση» που αποδεικνύει ότι στα λόγια πολλοί είναι Ευρωπαίοι, αλλά στην πράξη παραμένουν λάτρεις του ρουσφετιού και της τζάμπα μαγκιάς.
Το θέμα δεν είναι αν όντως ένας ηλικιωμένος ψαράς της Σκοπέλου δεν έκοψε απόδειξη με το τέλος των 4 λεπτών για την πλαστική σακούλα την οποία έδωσε στον πελάτη του, αλλά το πώς το πλασάρισε ευφάνταστο τοπικό διαδικτυακό μέσο. Το οποίο πρόβαλε την «οργή των κατοίκων του νησιού που κινήθηκαν απειλητικά προς το μέρος» των ελεγκτών της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων και «ηρέμησαν μόνο όταν διαβεβαιώθηκαν πως δεν θα επιβάλουν πρόστιμο στον ψαρά».
Το φοβερό αυτό θέμα το αναπαρήγαγαν χωρίς διασταύρωση τα πρόθυμα διαδικτυακά μέσα που πυροβολούν αδιαλείπτως την κυβέρνηση.
Αν τα πράγματα όντως είχαν γίνει έτσι, που δεν έγιναν (διότι η ΑΑΔΕ δεν είχε καν συνεργείο στη Σκόπελο) τότε το πρόβλημα δεν θα ήταν μόνον η παρανομία του ψαρά. Είναι η χυδαιότητα όλων όσοι τάχαμου πονούν το περιβάλλον (για θυμηθείτε την πετρελαιοκηλίδα στον Σαρωνικό) αλλά θέλουν να συνεχιστεί η αλόγιστη χρήση του δολοφονικού για το περιβάλλον πλαστικού που κάνει περισσότερα χρόνια για να εξαφανιστεί από ό,τι το πετρέλαιο.
Έτσι, δημιουργείται κλίμα ώστε να συνεχιστεί η αντίδραση κατοίκων και άλλων νησιών που έδερναν τους ελεγκτές του ΣΔΟΕ (επειδή τους ζητούσαν να κόβουν αποδείξεις), ή διαμαρτύρονταν στο Δημοτικό τους Συμβούλιο διότι πέφτει κανένα πρόστιμο για το κάπνισμα σε κλειστό χώρο. Το ζητούμενο για τους οπαδούς της κοινωνικής ακινησίας είναι να μην περάσει κανένα μέτρο εκσυγχρονισμού, από τα μικρά και «ασήμαντα» ίσαμε τα μεγάλα και απολύτως αναγκαία.
Η κυβέρνηση -και πράττει άριστα- προσπαθεί να εφαρμόσει τις «ξεχασμένες» από τις γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να κάνει μερικά δειλά βήματα στην προστασία του Περιβάλλοντος. Απέναντί της δεν είναι μόνον η διατεταγμένη δημοσιογραφία και τα πολιτικά εξαπτέρυγα των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων (βλέπε Σκουριές, Ελληνικό). Είναι και απλοί πολίτες, συνήθως η παλιά καλή εκλογική πελατεία, που χρεώνουν στον τουρίστα -χωρίς απόδειξη- τη χωριάτικη σαλάτα 12 ευρώ, νοικιάζουν τα άθλια αδήλωτα δωμάτιά τους προς 50 ευρώ τη μέρα, αραδιάζουν τραπεζάκια στο πεζοδρόμιο επιτρέποντας με το ζόρι να περάσει ένας ευέλικτος άνθρωπος (ούτε σκέψη για ηλικιωμένους, μητέρες με καροτσάκια ή ανάπηρους), πετάνε τα σκουπίδια τους στη θάλασσα ή στην παιδική χαρά και επιτρέπουν στους θεριακλήδες να ντουμανιάζουν στους κλειστούς χώρους. Όλοι τους, όταν δώσει το σύνθημα η βαθιά συντήρηση, ουρλιάζουν επειδή βρέθηκε ένας κάδος γεμάτος σκουπίδια έξω από το σπίτι τους, σε μέρα απεργίας Κι ας άφησαν αυτοί οι ίδιοι τα σκουπίδια.
Πολλά από τα παραπάνω δεν είναι αρμοδιότητα της κυβέρνησης. Είναι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Αυτής που ξεσκιστήκαμε όλοι να αποκτήσει πόρους, αρμοδιότητες κ.λπ. Το αποτέλεσμα είναι πολλοί μικροί πασάδες να γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τους νόμους και να διευκολύνουν τους τσαμπουκάδες των «οργισμένων» πολιτών.
Θα μου πείτε, εδώ είναι το πρόβλημα και όχι η επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η μείωση της ανεργίας, η σωτηρία της πρώτης κατοικίας;
Ε, λοιπόν, το πρόβλημα είναι η τήρηση των νόμων. Πρώτα από τους αρμόδιους γι’ αυτό, τους δικαστές (κουβέντα για τη ΣΕΚΑΠ!) και τους αστυνομικούς, και στη συνέχεια από όλους μας. Διότι όταν διογκώνεται η κοινωνική ασυδοσία, στρεβλώνει τις συνειδήσεις ώστε να είναι δύσκολο να γίνει αποδεκτό το αυτονόητο.
Δεν άκουσα π.χ. τη μαχητική εσχάτως ΓΣΕΕ να βάζει στα πρωτοβάθμια σωματεία το καθήκον να ελέγχουν τους χώρους εργασίας για να διευκολύνουν την πάταξη της μαύρης δουλειάς.
Δεν άκουσα κανέναν από αυτούς που παραπονέθηκαν διότι πήραν κοινωνικό μέρισμα κάποιοι αλλοδαποί να μας πουν αν οι ίδιοι κολλάνε ένσημα σ’ αυτούς που ξεσκατώνουν τους γονείς τους.
Δεν άκουσα ακόμη τους εξαγριωμένους «υπεραριστερούς» που εμποδίζουν τους πλειστηριασμούς (ένας προέκυψε και απαγωγέας!) να μας λένε πόσα σπίτια φτωχών έσωσαν. Προς το παρόν σώθηκαν (με τα παλαμάκια της δεξιάς) βίλες, μεζονέτες, πλοία και άλλα ακίνητα μπαταξήδων.
Η οικονομική κρίση μπορεί να φτάνει στο τέλος της το 2018, αλλά η κοινωνική κρίση, κάτι που προϋπήρχε επί δεκαετίες και έχει βαθιές ρίζες, πώς θα εξαφανιστεί όταν βλέπεις όλα τα αντιπολιτευόμενα κόμματα (ακόμη και το ΚΚΕ) να κάνουν το κορόιδο και να υποστηρίζουν μικρούς και μεγάλους παραβάτες;
Η επιστροφή στην κανονικότητα απαιτεί και αλλαγή συμπεριφοράς και ουσιαστική εφαρμογή της νομοθεσίας. Όλα τα’ άλλα είναι μασάλια…
Άρθρο στην ΑΥΓΗ
