Το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ
Του Κώστα Λαπαβίτσα. Καταρχήν τα γεγονότα. Εδώ και αρκετές εβδομάδες με πλησίασαν περισσότερες της μιας πλευρές του ΣΥΡΙΖΑ με στόχο να επιδιώξουν τη συμμετοχή μου στο ψηφοδέλτιο των ευρωεκλογών ως συνεργαζόμενου. Μετά από πολλή σκέψη, δέχθηκα. Να τονίσω ότι ήρθα σε διάλογο για το θέμα και με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως είναι πλέον γνωστό, οι εσωκομματικές διεργασίες κατέληξαν στο να μη συμπεριληφθώ στο ψηφοδέλτιο. Και τώρα για την πολιτική ουσία. Πιστεύω ότι στην Ελλάδα σήμερα είναι απαραίτητος ένας ξεκάθαρος ριζοσπαστισμός που δε θα τρέμει μπροστά στα εκβιαστικά διλήμματα του ευρώ, θα είναι έτοιμος για μονομερείς δράσεις, θα έχει πειστικό…
Γιατί με τον ΣΥΡΙΖΑ;
Του Στέλιου Κούλογλου. Δέχτηκα εκατοντάδες τηλεφωνήματα, sms και emails μετά την ανακοίνωση του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ, στο οποίο φιγουράριζε και η αφεντιά μου. Όλα σχεδόν ήταν ενθαρρυντικά και επαινετικά, μερικά εξέφραζαν κάποιον σκεπτικισμό («τι θέλεις και μπλέκεις», «πρόσεξε μη σε φάνε τα πιράνχας»). Το ερώτημα ήταν ένα και μοναδικό: «Και τώρα δεν θα ξαναδούμε εκπομπές στη τηλεόραση ή ντοκιμαντέρ δικά σου;». Και επίσης: «Το Tvxs.gr, το πεντάχρονο χαριτωμένο παιδάκι σου, τι θα απογίνει;». Ας τα πάρω από την αρχή: πρόκειται για ευρωεκλογές, οι οποίες διεξάγονται την πιο κρίσιμη περίοδο για το μέλλον της ευρωπαϊκής ιδέας. Πάντα πίστευα ότι η ενωμένη…
Μάθημα μαύρης προπαγάνδας
Του Ανδρέα Νεφελούδη. Παρακολούθησα τη Μεγάλη Δευτέρα την εκπομπή του Πρετεντέρη στην ΑΝΑΤΡΟΠΗ για την αξιολόγηση ως ανθρώπων του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και του Σαμαρά, από μια ομάδα, αξιόλογων στην πλειοψηφία τους, καλεσμένων από τον χώρο των γραμμάτων και των τεχνών. Στη διάρκεια της εκπομπής κατάλαβα γιατί ο Πρετεντέρης είναι ο πρύτανης της κατευθυνόμενης δημοσιογραφίας και της μαύρης προπαγάνδας. Ήταν σαφές ότι ο «δημοσιογράφος» ήθελε να απευθυνθεί σε εκείνη την κατηγορία των πολιτών που στα λόγια δεν είναι με την δεξιά, αλλά δεν τους αρέσει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Καταρχήν δεν ήταν τυχαία η επιλογή των προσώπων. Ο «δημοσιογράφος» απέφυγε να…
Είναι έτσι;
Του Φίλιππου Δ. Δρακονταειδή. Οι ευρωπαϊκές αυτοκρατορίες του 19ου αιώνα εκμεταλλεύτηκαν κάθε περιοχή του πλανήτη που πρόσφερε πρώτες ύλες και εδάφη προς καλλιέργειες ικανές να τροφοδοτούν την αγορά της μητρόπολης και της περιφέρειάς της, να δημιουργούν πλούτο υπό απόλυτη στρατιωτική και πολιτική εξάρτηση και απειλή, να χρηματοδοτούν μεγάλες υποδομές και να προσφέρουν εγχώριες δυνάμεις στους πολέμους, αλλά και στην πάταξη απελευθερωτικών κινημάτων και εξεγέρσεων των ιθαγενών. Οι ιστορικοί υπολογίζουν πως αν το 1800 η Ευρώπη έλεγχε το 35% του πλανήτη, το 1914 ο έλεγχός της ξεπερνούσε το 84%. Αποικίες, κτήσεις, περιοχές «πέραν των θαλασσών», προστασίες και παρεμβάσεις έδιναν πλεονεκτήματα ισχύος…
Κρατικές προμήθειες και…
…τα όρια της υποκρισίας! Του Δημήτρη Μάρδα* Στη «Σύνοδο Κορυφής της Λισαβόνας το 2000», οι ηγέτες της ΕΕ έθεσαν τα θεμέλια της ηλεκτρονικής Ευρωπής. Σύμφωνα με το μεγαλεπίβολο αυτό πρόργαμμα οι Δημόσιες υπηρεσίες των κρατών-μελών όφειλαν έως το 2008 να ηλεκτρονικοποιηθούν πλήρως. Η ημερομηνία αυτή μετατέθηκε στο απότερο μέλλον… Αρχές του 2001, τέθηκαν τα θεμέλια ενός Ηλεκτρονικού Συστήματος προμηθειών του Δημοσίου στη Γενική Γραμματεία Εμπορίου (ΓΓΕ), του Υπουργείου Ανάπτυξης. Από εκεί και μετά αρχίζει ένας παράξενος γολγοθάς, που σε συνδυασμό με πρόσφατες εξελίξεις στο χώρο των κρατικών προμηθειών (βλ. Τσοχατζόπουλο, Κάντα κ.ά) θέτει εμμέσως το εξής ερώτημα: Μήπως κάποιοι από…
Άνθρωποι και ποντίκια
Του Τάσου Κεσίδη* Κλασική νουβέλα του Τζον Ερνστ Στάινμπεκ που περιγράφει τη ζωή δύο περιπλανώμενων νέων ανθρώπων που αναζητούν περιστασιακή εργασία στην ερημωμένη από την οικονομική κρίση, αμερικανική επαρχία. Ένα βιβλίο ύμνος στην ανθρώπινη αλληλεγγύη, την κατανόηση της διαφορετικότητας και στα ανθρώπινα δικαιώματα. Κιλκίς 2014, εκλογές δημοτικές. Η χώρα ρημαγμένη από την οικονομική κρίση, τα μνημόνια και την πτώχευση. Η ανεργία σε θεόρατα ποσοστά και η «λύση» μονόδρομος. Οι άνθρωποι μετανάστες στη ξενιτιά, σε αναζήτηση εργασίας. Άνθρωποι, ποντίκια και εγκατάλειψη. Σοκ και δέος και απάθεια. Τόπος, έρημη χώρα, ξεχασμένος από όλους. Οι κυβερνώντες υπηρέτες αλλότριων συμφερόντων. Τα «μέσα» ελεγχόμενα…
Οι τοπικές κοινωνίες και…
…τα ‘‘ακηδεμόνευτα’’ καπελώματα. Του Σπύρου Καρτσώνη. Ολοκληρώθηκαν σχεδόν οι επιλογές των υποψηφίων περιφερειαρχών και δημάρχων από το αθηναϊκό κομματικό κέντρο. Χρίστηκαν επισήμως οι ‘‘εκλεκτοί’’ στις περιφέρειες και στους μεγάλους δήμους -και ανεπισήμως στους μικρότερους- από τις πολιτικές ηγεσίες. Και έτσι δοξάστηκε η ‘‘ακομμάτιστη και ακηδεμόνευτη τοπική αυτοδιοίκηση’’, η οποία -να μην το ξεχνάμε- αποτελεί έναν από τους ‘‘πυλώνες της δημοκρατίας’’ -κατά τα λεγόμενα των πατέρων του έθνους! Οποία υποκρισία! Ορκίζονταν μέχρι πρότινος οι κομματικοί μηχανισμοί ότι σέβονται τις ‘‘τοπικές κοινωνίες’’ και ότι τα κόμματα πρέπει να μένουν μακριά από τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Ο όρκος τους όμως είχε τόση αξία όση…
Αφανισμός των επιμελητηρίων;
Του Παύλου Τονικίδη. Τα Επιμελητήρια εκπροσωπούν ένα θεσμό που συνεισφέρει διαχρονικά στην ανάπτυξη της χώρας, υπηρετώντας και εκφράζοντας το σύνολο των Ελληνικών επιχειρήσεων, κάθε μεγέθους και κλάδου, εδώ και έναν αιώνα περίπου. Αφουγκράζονται καθημερινά τα προβλήματα της επιχειρηματικότητας σε κάθε περιοχή της Ελλάδας προωθώντας τα προς την πολιτεία, είτε αυτοτελώς – είτε μέσω του πανελλήνιου συντονιστικού οργάνου τους της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Ελλάδος, γνωρίζουν τις τοπικές ιδιαιτερότητες και ταυτόχρονα διαθέτουν μια ολοκληρωμένη εικόνα της αγοράς. Κυρίως, παραμένουν μακριά από συντεχνίες και επιμέρους συμφέροντα, διατηρώντας αυτόνομη και υπεύθυνη συμμετοχή στο δημόσιο διάλογο. Με πρόσχημα τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, ο αρμόδιος…
Οι κανόνες του Σόιμπλε
Του Γιάννη Βαρουφάκη. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, κουνάει το δάχτυλό του στους παρευρισκόμενους και απαιτεί «τήρηση των κανόνων». Αυτές τις μέρες το κάνει όταν αναφέρεται όχι μόνο στην Ελλάδα (απαιτώντας την κατά γράμμα τήρηση των όρων λιτότητας) αλλά και σε χώρες όπως η Ιταλία και η Γαλλία (προειδοποιώντας ότι το Βερολίνο δεν θα ανεχθεί υπέρβαση στο έλλειμμά τους το 2015). Ο κ. Σόιμπλε χρησιμοποιεί την έννοια του «κανόνα», συνδυάζοντας τη νομικίστικη θεώρησή του (που θέλει τον νόμο, τον «κανόνα» να είναι απαραβίαστος και υπεράνω όλων) με έναν καντιανό «κανονιστικό» ορθολογισμό, σύμφωνα με τον οποίο αυτό…
«Γιατί χαίρεται ο κόσμος…
…και χαμογελάει, πατέρα;». Του Νίκου Μπογιόπουλου. Πρώτο: «Οι αγορές σκίζουν τα Μνημόνια» πανηγύριζαν χτες τα «Νέα». Αυτό είναι και το γενικότερο πνεύμα της κυβερνητικής προπαγάνδας με την οποία καλλιεργείται μια αντεστραμμένη εικόνα της πραγματικότητας με αφορμή την περίφημη «έξοδο στις αγορές». Ποια είναι η αλήθεια, όμως: Σύμφωνα με τον Κανονισμό 472/2013 της ΕΕ τα κράτη – μέλη της ΕΕ που έχουν τύχει «χρηματοδοτικής συνδρομής» θα τελούν υπό καθεστώς «εποπτείας» και «ενισχυμένης επιτήρησης» έως ότου αποπληρώσουν τουλάχιστον το 75% του χρέους τους. Με τα σημερινά ελληνικά δεδομένα αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα θα τελεί υπό καθεστώς «επιτήρησης» για τα επόμενα… 50 χρόνια. Με…
Τώρα ή αργότερα;
Του Νίκου Ξυδάκη. Η έξοδος στις αγορές σχολιάζεται ποικιλοτρόπως από πολιτικούς και οικονομικούς αναλυτές, εντός και εκτός συνόρων. Κοινή διαπίστωση: η επιτυχής άντληση 3 δισ. ευρώ με επιτόκιο 4,95%, μέσω πενταετούς ομολόγου, βελτιώνει το ψυχολογικό κλίμα, σημαίνει μια δειλή επιστροφή της Ελλάδας στις χρηματαγορές, με δεδομένο πάντα ότι η πιστοληπτική διαβάθμιση της χώρας παραμένει στα «σκουπίδια» και το αντλούμενο ποσόν είναι μικρό. Η βελτίωση του ψυχολογικού κλίματος ίσως επίσης διευκολύνει μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις να αναζητήσουν κεφάλαια στο εξωτερικό, εφόσον οι ελληνικές τράπεζες αδυνατούν να τις δανειοδοτήσουν. Οικονομικά, το ομόλογο δεν αποφέρει άμεσα οφέλη. Επιβαρύνει το χρέος, ήδη υπέρογκο και μη…
Μανιάτικο alter ego του Σαμαρά
otsiΤου Γιώργου Βότση. Θύμωσε ο Σίμος Κεδίκογλου με τους τρομοκράτες, που αναστάτωσαν την Αθήνα με το βροντερό «μπαμ», άγρια χαράματα, στο κέντρο της, και λίγο έλειψε να του χαλάσουν τη δουλειά. «Προφανής στόχος τους -είπε- είναι να αλλάξουν την ατζέντα…». Και ήταν όλα καλοστημένα με την πανηγυρικά προεκλογική ατζέντα. Προχθές, μόνο οι καμπάνες δεν ήχησαν χαρμόσυνα, πολύ πριν την Ανάσταση και δεν πνίγηκε η πόλη στη γαλανόλευκη, που ξαναγίναμε… αγοραίοι, ύστερα από τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Πανευτυχής, σαν φουσκωμένος διάνος από κανάλι σε κανάλι να πετάει, ο Ευ. Βενιζέλος θριαμβολογεί που «οι αγορές ψήφισαν Ελλάδα!». Με το αζημίωτο, βέβαια, για τους…
Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
Του Κώστα Βαξεβάνη. Η νομιμότητα και η απόδοση δικαιοσύνης είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Νομιμότητα είναι η απαίτηση να συμμορφωθείς με έναν νόμο τον οποίο έχει φτιάξει η κυβέρνηση, ο οποίος μπορεί να προβλέπει πως το κράτος λειτουργεί με τρόπο που να ευνοεί για παράδειγμα φορολογικά τους πλούσιους. Δικαιοσύνη από την άλλη, είναι να θεσμοθετούνται όλα εκείνα τα μέτρα που εγγυώνται ότι οι πολίτες δεν θα αδικούνται και θα αντιμετωπίζονται με ισότητα. Στην περίπτωση δηλαδή του νόμου που λέγαμε πως κάνει η κυβέρνηση, δικαιοσύνη είναι να αντιμετωπίζονται με αίσθηση δικαίου και ισότητα όλοι οι πολίτες. Όσο πιο δημοκρατική και ελεύθερη…
Οι μεταλάξεις του φασισμού
Του Περικλή Κοροβέση. Αν κοιτάξουμε τον πολιτικό χάρτη της Ευρώπης, όπως αυτός διαμορφώθηκε στις τελευταίες εθνικές εκλογές, θα εκπλαγούμε με την άνοδο των ποσοστών των ακροδεξιών κομμάτων. Να πάρουμε μια γεύση. Το κόμμα του αρχιδολοφόνου Αντερς Μπρέιβικ, που σκότωσε εν ψυχρώ 69 εφήβους σιό νησί Ουτόγια της Νορβηγίας και τραυμάτισε δεκάδες άλλους, στην κατασκήνωση της Νεολαίας των Σοσιαλδημοκρατών, στις εκλογές του 2013, πήρε 16,3% και μπήκε στην κυβέρνηση. Στην Ελβετία, η Ακροδεξιά έφτασε το 26,6% στις εκλογέ3 του 2011. Στην Αυστρία, το ποσοστό τους ανέβηκε στο 26% oris εκλογές του 2013. Στη Γαλλία το ποσοστό τους είναι 13,6% στις εκλογές…
Με τον ΣΥΡΙΖΑ ή με την Μέρκελ
Του Αλέξη Τσίπρα. Η επίσκεψη Μέρκελ στην πρωτεύουσα των μνημονίων, επαναφέρει στο προσκήνιο το αδιέξοδο που δημιούργησαν όσοι παρέλαβαν την Ευρώπη των λαών και την μετέτρεψαν σε εργαλείο των αγορών. Οι αρχικές διακηρύξεις και προθέσεις πολύ γρήγορα μπήκαν στο συρτάρι. Αντικαταστάθηκαν από συνθήκες που εξυπηρετούσαν το χρηματοπιστωτικό σύστημα και όχι τους ευρωπαϊκούς λαούς. Το χειρότερο όλων σε αυτήν την μακρά πορεία μετάλλαξης, είναι ότι το κέντρο λήψης των αποφάσεων έφυγε από τους πολίτες και τις κυβερνήσεις και μεταφέρθηκε σε τεχνοκράτες, κλειστά συμβούλια και κερδοσκόπους. Πρωταγωνιστές αυτής της Ευρώπης-καζίνο είναι οι δύο μεγάλες «πολιτικές οικογένειες» της Ευρώπης. Λαϊκό κόμμα και (πρώην)…
Στις αγορές πτωχευμένοι
Του Γιάννη Βαρουφάκη. Το σχέδιο του Βερολίνου για την Ελλάδα των επόμενων ετών έχει πλέον παγιωθεί. Τι περιέχει; Ας ξεκινήσουμε από το τι δεν περιέχει. 1. Δεν περιέχει το κούρεμα, το οποίο θα μπορούσε να βγάλει το ελληνικό κράτος από την διαχρονική κατάσταση χρεοκοπίας (κοινώς την αδυναμία να εξυπηρετεί τα χρέη του μακροπρόθεσμα, ακόμα και μετά από μια γενναία επιμήκυνση μετά μείωσης του επιτοκίου κατά μισή με μία μονάδα). 2. Δεν περιέχει καμία πρόβλεψη για κοινό, ευρωζωνικό χρέος (π.χ. ευρωομόλογα). 3. Δεν περιέχει νέο επίσημο δάνειο, το οποίο να καλύπτει τις μελλοντικές δανειακές ανάγκες του κράτους, πέραν το πολύ 20…
Βγήκαμε, αδέρφια!
Του Νίκου Μπογιόπουλου. «Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές δονήστε σύγκορμα τη χώρα πέρα ως πέρα…». Βγαίνουμε στις αγορές, αδέρφια! Ντυθείτε, στολιστείτε, γλεντοκοπήστε. Πατριώτες, βγήκαμε στις αγορές! Για να πάρουμε δάνεια. Δάνεια… Σαν αυτά που μας οδήγησαν ως εδώ… Σαν αυτά που άλλοι τα τρώνε κι άλλοι τα πληρώνουν! Οτι αυτές οι αγορές είναι οι ίδιες που μας «δάνειζαν» τόσα χρόνια και μας έπιναν το αίμα, ότι σε αυτές τις αγορές είναι που ως λαός έχουμε καταβάλει την τελευταία εικοσαετία πάνω από 800 δισ. ευρώ σε τοκογλυφικά, ότι αυτές οι αγορές είναι που λένε ότι το χρέος της Ελλάδας απέναντί τους ,…
Τα «ατυχήματα» αποκαλύπτουν
Του Νίκου Κιάου. Το «ατύχημα» στην κυβέρνηση και προσωπικώς στον κ. Σαμαρά ήρθε από εκεί που δεν το περίμεναν. Δεν στοίχισε τη ζωή της κυβέρνησης, αλλά ήταν χτύπημα με πληγές που δεν επουλώνονται καθώς έχουν γράψει Ιστορία. Του «ατυχήματος» αυτού από το χτύπημα του πλέον στενού συνεργάτη, του «κολλητού» (κατά την προσφιλή εσχάτως έκφραση), είχαν προηγηθεί τα «ατυχήματα» με τον Νικ. Κακλαμάνη για τη Ν.Δ. και με τον Γ. Παπανδρέου και τον Απ. Κακλαμάνη για το ΠΑΣΟΚ, που έδωσαν μείον ένα στην κοινοβουλευτική κυβερνητική δύναμη και άφησαν εντυπώσεις και «ουρές» όχι ευκαταφρόνητες. Η περίπτωση όμως Μπαλτάκου, όσο κι αν προσπαθούν…
Γιατί χαίρεται ο Μπάμπης…
…και χαμογελάει, πατέρα; Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη. Χαμός κι αλαλαγμός χθες βράδυ στα δελτία ειδήσεων. Αν δεν ήταν η νηστεία της Σαρακοστής και μάλιστα Τετάρτη, που απαγορεύεται ακόμη και η βρώσις του ελαιολάδου, θα σούβλιζαν αρνιά και θα χόρευαν τσάμικα, για να εορτάσουν την έξοδο μας στις αγορές. Θα έκαναν και διακαναλικές συνδέσεις, για να χορέψουν την Ιτιά χέρι- χέρι ο Γιάννης με τον Μπάμπη, οι πλέον ενθουσιασμένοι από τους ενθουσιασμένους. «Τέτοιο πράγμα δεν έχει ξανασυμβεί!», αναφώνησε ο Μπάμπης Παπαδημητρίου στο δελτίο του ΣΚΑΙ. «Ποτέ άλλοτε, συνέχισε ο επαΐων, μια χώρα δεν κατάφερε να βγει στις αγορές, δύο μόλις χρόνια μετά…
Στουρνάρα, δώστα όλα
Του Στέλιου Κούλογλου. Έχει συμβεί μια ακόμη φορά, στη πρόσφατη ιστορία της χώρας. Ήταν στα τέλη της δεκαετίας του ‘80, όταν για τον Ανδρέα Παπανδρέου, μπλεγμένο για τα καλά στο σκάνδαλο Κοσκωτά, το αποτέλεσμα των εκλογών του 1989 ήταν ζήτημα ζωής ή θανάτου. «Τσοβόλα δώστα όλα», παρότρυνε δημοσίως τον τότε υπουργό Οικονομικών. Να ικανοποιήσει δηλαδή το παραμικρό αίτημα και να μοιράσει ψηφοθηρικά ότι είχε απομείνει στα δημόσια ταμεία. Με την κωμικοτραγική «έξοδο στις αγορές» σήμερα ζούμε το remake του 1989. Ενώ η χώρα δεν έχει άμεση ανάγκη δανεισμού, ήδη πνιγμένη στα δάνεια από τα οποία χρεοκόπησε, βγαίνει στη γύρα για…
