Αχ, αυτό το plan Β…
Του Χριστόφορου Κάσδαγλη. Τώρα που τέλειωσε η πρώτη συνέχεια της τριλογίας «Εκλογή προέδρου Δημοκρατίας», καλό είναι να ξαναγυρίσουμε στη συζήτηση για τα πραγματικά προβλήματα του τόπου. Τελικά, μου φαίνεται ότι θα πεθάνουμε (έπειτα από πολλά χρόνια, ελπίζω) και δεν θα έχουμε μάθει αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ή δεν είχε plan B. Αυτό είναι το συμπέρασμά μου, δεδομένου ότι όλοι αυτή την ερώτηση κάνουν επίμονα στους συριζαίους, αλλά εκείνοι δεν λένε κουβέντα – είναι τάφοι. Ρωτάει ο πρωθυπουργός, ρωτάει ο αντιπρόεδρος, ρωτάει η κυβερνητική εκπρόσωπος, ρωτάνε οι εκπρόσωποι των αγορών στο City του Λονδίνου – ακόμα κι ο Λαπαβίτσας ρωτάει, από…
Κι αν έρχονταν οι κομμουνιστές;
Του Νίκου Μπογιόπουλου. Οι κομμουνιστές θα έρθουν και θα μας πάρουν τα σπίτια. Τελικά τα σπίτια, από Αμερική και Ισπανία μέχρι Ελλάδα, τα παίρνουν οι (καπιταλιστές) τραπεζίτες. Οι κομμουνιστές θα έρθουν και θα καταργήσουν τις εκλογές. Τελικά εκείνοι που ενοχλούνται από τις εκλογές είναι «ο Moody’s» (της κυρίας Βούλτεψη), οι «tour oparators» (του κ.Σταύρου Θεοδωράκη), τα όρνεα των (καπιταληστρικών) «οίκων» και οι χαρτογιακάδες της (καπιταλιστικής) Κομισιόν. Οι κομμουνιστές θα έρθουν και θα πεινάσουμε. Τελικά για την ύπαρξη στην Ελλάδα των 6,3 εκατομμυρίων φτωχών και των 700.000 υποσιτισμένων παιδιών θα φταίει ότι έχουμε… κομμουνισμό. Οι κομμουνιστές θα έρθουν…
ΜΕΛΑτα σενάρια
Του Κώστα Βαξεβάνη. Ο βουλευτής Παναγιώτης Μελάς, λίγες μέρες αφ’ ότου κάποιος τον κατηγόρησε ότι τα “πήρε” για να ψηφίσει Πρόεδρο Δημοκρατίας, αντί να μηνύσει τον συκοφάντη του, αποχώρησε από το κόμμα του και όδευσε “ανεξάρτητος” από κομματικές δεσμεύσεις προς την εκλογή. Στην πρώτη απόπειρα εκλογής προέδρου, ο Μελάς ψήφισε “παρών” αλλά όπως είπε ήταν 80% με τον Δήμα και 20% όχι, και πως στις άλλες ψηφοφορίες ήταν θετικά προσανατολισμένος για πρόεδρο. Ο κύριος Μελάς είτε θεωρεί πως το κοινό στο οποίο απευθύνθηκε δια τηλεοράσεως είναι βλάκες ή σε κάποιον έδινε το μήνυμα δημόσια. Θα έπρεπε ίσως κάποιος δημοσιογράφος να…
Έτσι θα χορέψουν πεντοζάλη
Του Γιάνη Βαρουφάκη. Ως Κρητικός, έστω και ψευδο-κρητικός, επικροτώ την αλληγορία του Αλέξη Τσίπρα περί λύρας και πεντοζάλη. Μακάρι μια ελληνική κυβέρνηση να οδηγούσε τον χορό των αγορών, αντί να σέρνεται συνεχώς σε ένα οικτρό γαϊτανάκι θεσμικών δανειστών και αρπακτικών «επενδυτών». Επί της ουσίας: Από το 2010 η ελληνική κυβέρνηση αρνείται ότι το κράτος χρεοκόπησε και παρουσιάζει την προέκταση της πτώχευσης αυτής στο διηνεκές, μέσω του μεγαλύτερου δανείου στην Ιστορία, ως… «διάσωση». Έτσι, μεγεθύνοντας τις μαύρες τρύπες και χρεοκοπώντας τον ιδιωτικό τομέα (ξεζουμώντας τον ώστε να αποπληρώνονται, δήθεν, τα δάνεια), το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να βασίζεται στη…
To πρώτο πραξικόπημα…
…των αγορών στην ιστορία; Του Στέλιου Κούλογλου. Αν στη Βενεζουέλα το 2002 έγινε το πρώτο τηλεοπτικό πραξικόπημα στην ιστορία, στην Ελλάδα του 2014 βρίσκεται σε εξέλιξη το πρώτο πραξικόπημα των αγορών, στα παγκόσμια χρονικά. Τότε μονταρισμένα πλάνα από τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια με παραπλανητικές εικόνες, οδήγησαν στην σύλληψη και την προσωρινή καθαίρεση του προέδρου Ούγκο Τσάβες. Σήμερα, μια καλά συντονισμένη επιχείρηση πολιτικών, εκδοτών και οικονομικών παραγόντων με διεθνείς διασυνδέσεις, πάει να ανατρέψει την λαϊκή θέληση και την δημοκρατία, επιβάλλοντας, με τα σύγχρονα οικονομικά τανκς, έναν πλήρως αποτυχημένο πρωθυπουργό και μια κυβέρνηση σε κατάρρευση. Πρώτες προειδοποιητικές βολές, ήταν οι χωρίς…
Συνομιλώντας με τον ΣΥΡΙΖΑ
Του Κώστα Λαπαβίτσα. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται πια κοντά στην εξουσία και η ιστορική αυτή εξέλιξη απαιτεί ψυχραιμία και καθαρότητα σκέψης. Είναι άχαρο να πρέπει να γράψει κανείς για τα θέματα αυτά βάζοντας και τον εαυτό του μέσα. Αλλά ο θόρυβος των τελευταίων ημερών για τη σχέση μου με τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν τόσο έντονος και η εκστρατεία κατατρομοκράτησης του ελληνικού λαού είναι τόσο μεγάλη που πρέπει να ειπωθούν ορισμένα πράγματα. Μερικά προσωπικά δεδομένα Πρώτον, δεν είμαι, ούτε ποτέ υπήρξα, μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, πόσο μάλλον στέλεχός του. Δεύτερον, δεν συμμετέχω στην Οικονομική Επιτροπή του, ούτε είχα την παραμικρή ανάμειξη στη διαμόρφωση του…
Η πολιτική του τρόμου…
…σε επανάληψη! Του Δημήτρη Μάρδα. Το χρηματιστήριο γνωρίζει έντονες διακυμάνσεις στο πλαίσιο μιας πτωτικής πορείας, τα επιτόκια δανεισμού της χώρας «τρελάθηκαν», ο διεθνής τύπος βλέπει μια περίοδο ακυβερνησίας, ο τρόμος του της εξόδου της χώρας από το ευρώ (του γνωστού Grexit) αναδύεται εκ νέου και γνωστοί διεθνείς οίκοι αξιολόγησης πυροδοτούν με τις προβλέψεις τους το κλίμα αβεβαιότητας που, κατά τις εκτιμήσεις τους, πρόκειται να έρθει στη χώρα ενόψει των πιθανών εκλογών και της ενδεχόμενης εναλλαγής της εξουσίας. Οι ένθερμοι οπαδοί του Grexit υποβαθμίζουν όμως, για πολλοστή φορά, το κόστος μιας τέτοιας επιλογής σε όρους οικονομικούς για την ΕΕ και ιδίως…
Ευρώπη κι Ελλάδα της κρίσης
Του Θόδωρου Παραστατίδη. Φρίκη προκαλούν οι οικονομικοί και κοινωνικοί δείκτες που αφορούν τους πολίτες μιας ευρωπαϊκής χώρας όπως η Ελλάδα που είναι ισότιμο μέλος της ΕΕ, που είναι ενταγμένη στην ΟΝΕ και έχει ως νόμισμά της το ευρώ. Αρκεί κανείς να προστρέξει στα στοιχεία προκειμένου να διαπιστώσει πως το διαθέσιμο εισόδημα των ελληνικών νοικοκυριών υπέστη απώλεια κατά 40% περίπου την τελευταία πενταετία. Ενώ κάνοντας σύγκριση για την ίδια περίοδο με την απώλεια των εισοδημάτων των Πορτογάλων, αυτά μειώθηκαν κατά 5,3% και των Ιρλανδών κατά 6,2%. Μετά και από τα παραπάνω στοιχεία η δήλωση του Σόιμπλε, ότι λυπάται τον ελληνικό λαό,…
Coca Cola και δημοτική αρχή
Του Όμηρου Ταχμαζίδη* Ο αγώνας: Στην Θεσσαλονίκη οι απεργοί της Coca Cola δίνουν έναν πολύμηνο αγώνα: από την 1η Οκτωβρίου 2013 έως τώρα – σήμερα δε δικαιούται κανείς ενεργός πολίτης να προφασιστεί ότι δε γνωρίζει. Παρά το ότι η Coca Cola έκανε τα αδύνατα δυνατά για να αποσιωπήσει το ζήτημα: να θάψει την ειδησεογραφία, να «φιμώσει» στην πράξη τους απεργούς – για να μην ακουστούν τα αιτήματά τους. Ο δήμος: Η δημοτική αρχή όλο αυτό το διάστημα δίνει ρεσιτάλ υποκρισίας: από τη μια προσπαθεί να παρουσιάσει ένα ανοικτό και δημοκρατικό προφίλ, από την άλλη οι αντιδημαρχίες αποδέχονται τα αργύρια των…
Οταν η σύνεση σημαίνει…
…υποταγή. Του Τάσου Παππά. Ο Γάλλος οικονομολόγος Τομά Πικετί στο βιβλίο του «Το κεφάλαιο στον 21ο αιώνα», που βρίσκεται ψηλά στην κατηγορία των ευπώλητων στις ΗΠΑ και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες -ο Πολ Κρούγκμαν το χαρακτήρισε ως «το σημαντικότερο βιβλίο της χρονιάς, ίσως της δεκαετίας»-, αναφέρει τις τρεις κύριες μεθόδους για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους: «Ο φόρος στο κεφάλαιο, ο πληθωρισμός και η λιτότητα. Ενας έκτακτος φόρος στο ιδιωτικό κεφάλαιο είναι η πιο δίκαιη και η πιο αποτελεσματική λύση. Αν δεν γίνει αυτό, χρήσιμο ρόλο μπορεί να παίξει ο πληθωρισμός: έτσι άλλωστε απορροφήθηκαν στην ιστορία τα περισσότερα δημόσια χρέη….
Η επανεκκίνηση της Οικονομίας
Της Ειρήνης Αγαθοπούλου* Σήμερα συζητάμε για πολύ σημαντικά θέματα, σε ένα έκδηλα ρευστό οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον στην Ευρώπη, αλλά και σε ένα εξαιρετικά κρίσιμο μεταίχμιο για τη χώρα μας. Η ευρωπαϊκή οικονομία σήμερα είναι η μαύρη τρύπα της παγκόσμιας οικονομίας. Η Αμερική διαχειρίστηκε την κρίση και αναπτύσσεται. Η Κίνα και πολλές άλλες μεγάλες οικονομίες επίσης διαχειρίστηκαν την ύφεση με ένα τρόπο που τους εξασφάλισε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Μόνο η ευρωπαϊκή οικονομία κινείται γύρω από το 0% επί έξι συναπτά χρόνια. Γίνεται σιγά-σιγά κοινός τόπος ότι και για την Ελλάδα και για την Ευρώπη, η αιτία αυτής της κατάστασης είναι…
Τυχοδιώκτες χωρίς πατρίδα
Του Στέλιου Κούλογλου. Όσοι συναναστρέφονται Ευρωπαίους πολιτικούς ή δημοσιογράφους, γνωρίζουν καλά τις συνέπειες που είχε για τη χώρα η “απογραφή” της οικονομίας από τον κ. Αλογοσκούφη, το 2004: από τότε ξεκίνησε η διεθνής καχυποψία εναντίον των Ελλήνων και των “greek statistics”. Βάση εκκίνησης των συζητήσεων για το ελληνικό πρόβλημα είναι ακριβώς η-λαθεμένη- διαπίστωση πολλών ξένων, ιδίως Γερμανών, ότι η Ελλάδα μπήκε στην ευρωζώνη με παραποιημένα στοιχεια. Και επομένως η προφανής λύση του είναι η αποχώρηση της από την ζώνη του ευρώ. Από την Ιταλία έως την Πορτογαλία πολλές χώρες είχαν καταφύγει σε μια ανάλογη, “δημιουργική λογιστική” για να ικανοποιήσουν όλα…
Εγγυημένο εισόδημα για…
…τους πλούσιους. Του Περικλή Κοροβέση. Μιλάμε όλοι για ένα κατώτατο εγγυημένο εισόδημα. Και αυτό, μια εποχή, ήταν δεδομένο. Υπήρχαν οι συλλογικές συμβάσεις. Οταν έπιανες μια δουλειά, ήξερες ποια θα ήταν η αμοιβή της εργασίας σου σύμφωνα με τον νόμο. Και αυτό βέβαια είχε προκύψει από τους αγώνες των λαών που μπόρεσαν και κέρδισαν μερικά δικαιώματα. Τότε υπήρχαν κάποια οράματα, κάποιες ιδέες και ένα ζωντανό εργατικό κίνημα που ήξερε να παλεύει. Παράλληλα, υπήρξε και η αυτοκρατορία της ΕΣΣΔ που, τουλάχιστον ονομαστικά, διεκδικούσε όλα τα κεκτημένα της παγκόσμιας εργατικής τάξης. Και αυτό ήταν μια απειλή για τον καπιταλισμό. Και όταν ο καπιταλισμός…
Οι φυλακές των εργολάβων
Του Άρη Χατζηστεφάνου. Yπάρχει μια χώρα όπου όταν η εγκληματικότητα μένει στάσιμη ή μειώνεται οι κρατούμενοι των φυλακών αυξάνονται. Λέγεται Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Από την εποχή που ο Ρόναλντ Ρέιγκαν απελευθέρωσε την «αγορά του σωφρονισμού» ο αριθμός των κρατουμένων αυξήθηκε κατά 700%. Με πρόσχημα την ανάγκη διαχείρισης των εκατομμυρίων μεταναστών που κατέληγαν σε προσωρινά (και λιγότερο προσωρινά) κέντρα κράτησης δημιουργήθηκε μια αγορά δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων η οποία είχε έναν και μοναδικό στόχο: να στείλει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους πίσω από τα κάγκελα. Η ιδιωτικοποίηση των φυλακών δημιούργησε ένα ακόμη γιγαντιαίο λόμπι το οποίο ασκεί πιέσεις στο Κογκρέσο προς…
Το μαρτύριο της σταγόνας
Του Δημήτρη Παπαχρήστου. Πολλή προεδρολογία γίνεται, που φτάνει μέχρι την μπουρδολογία. Αναλύσεις επί αναλύσεων, μέχρι στοιχήματα «αλά Αγγλία» παίζονται για το αν θα βγάλει η παρούσα Βουλή Πρόεδρο και αν θα πάμε σε εκλογές εθνικές. Πάμε να ξεχάσουμε ότι δεν θα μπορέσουμε να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα και ότι η δίμηνη παράταση, η μνημονιακή, λειτουργεί σαν το μαρτύριο της σταγόνας πάνω στο κορμί του καθενός μας, συνεπώς πάνω στο σώμα της πατρίδας μας. Η αναθεώρηση του Συντάγματος, αν υπήρχε πολιτική βούληση από τους συγκυβερνώντες, θα μπορούσε να είχε γίνει, αλλά και αυτή η παράμετρος χρησιμοποιείται σκοπίμως και για πολιτικοεπικοινωνιακούς λόγους. Ο…
Μεταρρυθμίσεις στην εργασία
Του Νίκου Ξυδάκη. Πολλές όψεις, όχι όλες, του ελληνικού προβλήματος είναι αμιγώς ευρωπαϊκές, πηγάζουν από την κεντρική πολιτική στην Ευρωζώνη, γι΄ αυτό άλλωστε εμφανίζονται και στις μεγάλες χώρες του πυρήνα. Τυπικό παράδειγμα, οι μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, οι οποίες βρίσκονται στο επίκεντρο των μέτρων που επιχειρούν να εφαρμόσουν η γαλλική και η ιταλική κυβέρνηση, συμμορφούμενες στις επιταγές της Επιτροπής. Είναι ο δυσπρόσιτος στόχος του Ιταλού πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι, ο οποίος προσκρούει όχι μόνο στα συνδικάτα αλλά και σε στελέχη του κυβερνώντος Δημοκρατικού Κόμματος. Καθ’ όμοιο τρόπο, ο Γάλλος πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς επιχειρεί να απελευθερώσει την αγορά και να ανοίξει επαγγέλματα:…
Η Αριστερά μπορεί να νικήσει
Του Πάμπλο Ιγκλέσιας* Ξέρω πολύ καλά ότι το κλειδί για την κατανόηση της ιστορίας των τελευταίων πεντακόσιων χρόνων είναι η εμφάνιση των συγκεκριμένων κοινωνικών κατηγοριών, που ονομάζονται «τάξεις». Θα σας πω ένα ανέκδοτο. Όταν ξεκίνησε το κίνημα 15-Μ, στο Puerta del Sol, κάποιοι φοιτητές από το τμήμα μου, το Τμήμα Πολιτικών Επιστημών, φοιτητές έντονα πολιτικοποιημένοι – είχαν διαβάσει Μαρξ και Λένιν – συνδιαλεγόντουσαν για πρώτη φορά στη ζωή τους με τους καθημερινούς ανθρώπους. Απογοητεύθηκαν: «Δεν καταλαβαίνουν τίποτα! Τους λέμε, είσαστε εργαζόμενοι, ακόμη και δεν το ξέρετε! »Οι άνθρωποι τους κοιτούσαν σαν να είχαν έρθει από άλλο πλανήτη. Και οι φοιτητές…
Καπηλεία, ή χριστιανική σιωπή;
Του Παναγιώτη Φλωρίδη. Όταν έγινε η απόπειρα κατά του Ιω. Παλαιοκρασά από τη «17 Νοέμβρη» σκοτώθηκε ο ανύποπτος και αθώος Θάνος Αξαρλιάν. Δεν θυμόμαστε να τιμήθηκε ποτέ η μνήμη του με πορείες και άλλες εκδηλώσεις στην επέτειο του χαμού του. Το 1989 δολοφονήθηκε από την 17 Νοέμβρη ο Π. Μπακογιάννης. Καμμιά επέτειος, καμμιά πορεία, καμμιά ημερομηνία τιμής και μνήμης του ευπατρίδη δημοκράτη. Εκείνα τα χρόνια δολοφονήθηκε, πάλι από αστυνομικό, ο μαθητής Μιχ. Καλτεζάς. Η ημερομηνία της δολοφονίας του πέρασε στη λήθη. Στην ταραγμένη δεκαετία του ’60 δολοφονήθηκε από κράτος και παρακράτος ο Σωτήρης Πέτρουλας. Η κηδεία του έγινε διαδήλωση και…
Πλημμύρες κι ερημοποίηση
Του Σαράντη Δημητριάδη* Σε κείμενό μου με τίτλο «Κόντρες για το νερό. Ένα σχόλιο» (Kilkis24, 5 Δεκεμβρίου 2014) που δημοσιεύτηκε πριν από τα πρόσφατα δυσάρεστα και καταστροφικά πλημμυρικά φαινόμενα που έπληξαν την περιοχή, εξηγούσα τι ακριβώς συνιστά για το νομό Κιλκίς, και ιδιαίτερα για το Δήμο Κιλκίς, η απειλή της φυσικής ερημοποίησης του τόπου. Εξήγησα εκεί ότι αυτή είναι μια ήδη εν εξελίξει συνεχής διεργασία που δεν αναφέρεται τόσο στην γενικότερη κλιματική αλλαγή, που και αυτή συμβάλλει, αλλά πολύ περισσότερο σε μια συνεχή διαβρωτική απογύμνωση των καλλιεργήσιμων και μη εδαφών∙ που μπορεί να γίνει ποσοτικά σημαντική και απότομη σε περιπτώσεις…
Καιν-ούριος άνεμος!
Του Χριστόφορου Κάσδαγλη. Προφανώς η διάσωση της ζωής ενός ανθρώπου βαραίνει περισσότερο από τις όποιες πολιτικές ή άλλες σκοπιμότητες. Κατά την άποψή μου βαραίνει περισσότερο ακόμα και από τις συνέπειες που θα είχε στην κοινωνία, στην πολιτική ή στην οικονομία το ενδεχόμενο να θυσιαζόταν τελικά η ζωή του Νίκου Ρωμανού. Στα δικά μου τα μάτια, ωστόσο, η αίσια έκβαση της υπόθεσης Ρωμανού συνιστά μια μεγάλη στροφή στο πολιτικό σκηνικό. Μεγαλύτερη από τον εξαναγκασμό της κυβέρνησης να επισπεύσει την απόπειρα εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας. Μεγαλύτερη από τα γκάλοπ. Ισοδύναμη με την ίδια την προοπτική των εκλογών και τις ανατροπές που αυτές…
