Ομιλείτε ελληνικά;
Του Θανάση Καρτερού. Αν είστε χαιρέκακοι, μπορείτε να κοροϊδέψετε τώρα με την ψυχή σας τους πρόθυμους δημοσκόπους της Μαδρίτης και τους συγγενείς τους της Αθήνας, που κατέγραφαν την επερχόμενη μεγάλη πτώση των Podemos, λοξοκοιτάζοντας προς το Μαξίμου. Μπορείτε επίσης να μουτζώσετε τους πρόθυμους αναλυτές της Αθήνας και των περιχώρων, που έσπευδαν να αποδώσουν την επερχόμενη μεγάλη πτώση των Podemos στην πολιτική του Τσίπρα. Μπορείτε, τέλος, και να αντιστρέψετε τη σοφία τους: Αν για την πτώση των Podemos θα υπήρχε και ελληνική ευθύνη, τότε ελληνική ευθύνη υπάρχει προφανώς και για την εκτίναξή τους στο 21%. Αν αφήσουμε όμως στην άκρη τις…
Φωτογραφίζοντας τον εχθρό!
Του Τάσου Παππά. Η ρητορική της κυβέρνησης και προσωπικά του πρωθυπουργού κατά του ΔΝΤ συναντά την αντίδραση των εταίρων. Δεν κρύβουν μάλιστα την ενόχλησή τους και η κατηγορηματική άρνησή τους συνοδεύεται από τις γνωστές απειλές και τους συνήθεις εκβιασμούς. Για την ώρα δεν προκύπτουν από πουθενά ενδείξεις ότι το Βερολίνο σκέφτεται να επανεξετάσει τη στάση του σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα. Τότε, θα αναρωτηθεί κανείς, γιατί ο Τσίπρας επιμένει, τη στιγμή μάλιστα που στο θέμα του χρέους το ΔΝΤ είναι σύμμαχος, κοντά στις ελληνικές θέσεις, και πιέζει την Ευρώπη να υποχωρήσει; Η κυβέρνηση στο συγκεκριμένο ζήτημα…
Πολιτική κρίση στην Ισπανία
Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου. Την αποδοκιμασία της λιτότητας από τη λαϊκή πλειοψηφία και το τέλος 40 χρόνων κυριαρχίας του δικομματισμού σηματοδοτούν οι χθεσινές βουλευτικές εκλογές της Ισπανίας. Τα δύο παραδοσιακά κόμματα εξουσίας, Λαϊκό Κόμμα (ΡΡ) και Σοσιαλιστές (PSOE), που κυβερνούν την Ισπανία από το τέλος της εποχής Φράνκο, συρρικνώθηκαν αθροιστικά στο 50%, ενώ παραδοσιακά κυμαίνονταν γύρω από το 80%. Το ΡΡ του απερχόμενου πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι διατηρήθηκε στην πρώτη θέση, αλλά με τεράστια αιμορραγία ψήφων: συγκέντρωσε μόλις το 28,7% και 123 έδρες, χάνοντας μία στις τρεις από αυτές που κατείχε και μένοντας πολύ μακρυά από το όριο της κοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας- 176…
Ένα παράλληλο πρόγραμμα…
…σε ένα παράλληλο Σύμπαν. Του Άρη Χατζηστεφάνου. Σε ένα παράλληλο Σύμπαν το αγαπημένο σου συγκρότημα μπορεί να μη διασπάστηκε ποτέ Στίβεν Χόκινγκ Μπορεί να συνυπάρξει η σκληρή καθημερινότητα της λιτότητας και της φτώχειας με έναν παράλληλο κόσμο ευημερίας ή τουλάχιστον οικονομικής ισότητας και δικαιοσύνης; Στο πέρασμα των αιώνων φιλόσοφοι, καλλιτέχνες αλλά ακόμη και επιστήμονες από τον χώρο της κβαντομηχανικής οραματίστηκαν παράλληλα Σύμπαντα. Μέχρι σήμερα όμως οι ελπίδες τους αποδείχτηκαν… παραμύθια της Χαλιμάς. H πίστη των ανθρώπων ότι μαζί με τον κόσμο μας συνυπάρχει και ένας καλύτερος κόσμος είναι παλιά όσο και ο ανθρώπινος πολιτισμός. Είτε το αποκαλέσεις παράδεισο, βουνό του…
Η Τζιχάντ των Βρυξελλών
Του Περικλή Κοροβέση. Εξήντα εκατομμύρια άνθρωποι, χωρίς να γνωρίζονται και φυσικά χωρίς να έχουν συνεννοηθεί μεταξύ τους, βρέθηκαν να αντιμετωπίζουν την ίδια τραγική μοίρα και να βρίσκονται μπροστά στο ίδιο δίλημμα: Ή μένουμε εδώ και έχουμε έναν βέβαιο θάνατο ή φεύγουμε από δω και με τη βοήθεια του Θεού ίσως σωθούμε. Και αν στον δρόμο πεθάνουμε, μέχρι τότε θα ζούμε με την ελπίδα, που στη χώρα μας έπαψε να υπάρχει πια. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν εξήντα εκατομμύρια πρόσφυγες που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους, γιατί ο πόλεμος δεν ξεχωρίζει μάχιμους και αμάχους. Στους δέκα νεκρούς…
Ως πότε;
Του Τάσου Παππά. Η χώρα πηγαίνει σε λάθος κατεύθυνση, λέει η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών, όπως προκύπτει από τις τελευταίες μετρήσεις. Το ποσοστό είναι πολύ μεγάλο, ξεπερνά το 80%. Λογικό. Δεν είναι δυνατόν να πιστεύεις ότι η χώρα βαδίζει καλά με την ανεργία στα ύψη, την ανεργία των νέων εκτός ελέγχου, τη μεσαία τάξη σε απόγνωση, τη δημόσια διοίκηση να υπολειτουργεί, τους μισθούς να πετσοκόβονται, τις συντάξεις να συρρικνώνονται, την Παιδεία και την Υγεία να πλήττονται βάναυσα και το κοινωνικό κράτος να πνέει τα λοίσθια. Ανάλογα ευρήματα έχουμε και όταν τίθεται το ερώτημα για το πόσο αισιόδοξοι είναι οι…
Προσοχή στις λούμπες
Του Θανάση Καρτερού. Εντάξει, υπάρχει πλήθος και πάθος στους αντιπάλους της κυβέρνησης. Της δίνουν και καταλαβαίνει από δεξιά, από κέντρο, από κέντρο και λίγο αριστερά, από κέντρο και πολύ δεξιά. Επίσης από αριστερά και πολύ αριστερά – είναι κι αυτό. Και τέλος από τα υπόγεια και τα ρετιρέ της γνωστής ολιγαρχίας της αρπαχτής, η οποία κατά έναν περίεργο τρόπο -ίσως δεν ξέρει καλά τα συμφέροντά της-, εκεί που οι ούλτρα μαρξιστές βλέπουν μια κυβέρνηση του κεφαλαίου, αυτή βλέπει μόνο ένα κεφάλαιο που πρέπει να κλείσει με κάθε τρόπο και με κάθε κόστος για τη δημοκρατία και τη χώρα. Αυτή είναι…
Kυβέρνηση και συνεταιρισμοί
Του Γιώργου Σταματόπουλου. Κάμποσοι υπουργοί της κυβέρνησης μίλησαν για τις δυνατότητες και τις προοπτικές της κοινωνικής οικονομίας. Ενδιαφέροντα, δεν λέω, όσα ακούστηκαν, έστω και καθυστερημένα· λίγο τυποποιημένα και στον χώρο της θεωρίας βεβαίως, όμως δείχνουν μια ευαισθησία και μια προσέγγιση στις ανάγκες και στις λύσεις των κοινωνικών στρωμάτων, που πλήττονται από την κρίση, και των ανέργων. Λόγος έγινε για την επανίδρυση και ανάπτυξη των γεωργικών συνεταιρισμών (γιατί όχι και των αστικών;). Η ιστορία των συνεταιρισμών στην Ελλάδα δείχνει έναν ανθρώπινο και αλληλέγγυο τρόπο παραγωγής μέσα στο θηρίο του καπιταλιστικού συστήματος, παράλληλον με αυτόν της κυρίαρχης αγοράς· μια μικρή, αλλά εξισωτική…
Ο Τσίπρας και ο χρόνος
Του Χρήστου Λάσκου. Νομίζω πως χάσαμε χρόνο. Στο τέλος μας τελείωσαν τα χρήματα και οι δυνάμεις. Αν το ήξερα αυτό θα είχα πάρει γενναίες αποφάσεις από την αρχή. Αλέξης Τσίπρας Το παράθεμα που προηγείται είναι από συνέντευξη, που έδωσε ο πρωθυπουργός στον Πολ Μέισον, τον γνωστό δημοσιογράφο του Γκάρντιαν, στο πλαίσιο ενός ντοκυμαντέρ με τίτλο “#ThisIsACoup”. Ειλικρινά, δεν ξέρω τι καταλαβαίνει ο ίδιος όταν λέει πράγματα σαν τα παραπάνω. Είμαι, ωστόσο, σχεδόν βέβαιος ως προς το τι νιώθει ο απλός πολίτης που διαβάζει κάτι τέτοιο. Απελπισία νιώθει. Και δικαίως. Γιατί, για όποιον είχε στοιχειώδη αίσθηση της κατάστασης, το γεγονός πως…
Τη ρουφιανιά πολλοί αγάπησαν
Του Θανάση Καρτερού. Επειδή πάλι, με αφορμή το νομοσχέδιο που αποσύρθηκε, η Ηρωδιάς της Ν.Δ. και η ακολουθία της -Φώφη, Σταύρος, και Σία- μαίνονται. Επειδή ο προσωρινός και αψύς Πλακιωτάκης αγρίεψε και καλεί και απαιτεί και διατάζει: Καλώ τον κ. Τσίπρα, να ομολογήσει την αδυναμία του να κυβερνήσει και να αναλάβει πρωτοβουλίες για να ξεπεραστεί το πολιτικό πρόβλημα της χώρας. Επειδή παράγινε το κακό με τα σενάρια, τις προφητείες και τις ονειρώξεις για ιψενικά πολιτικά τρίγωνα και τετράγωνα. Επειδή όλα αυτά, καλό είναι να καταστήσουμε σαφές, μετά γνώσεως και μετά λόγου γνώσεως, ότι: Πρώτον, όσο ξύλο κι αν τρώνε από…
Λάθος πόρτα χτυπούν
Του Τάσου Παππά. Θορυβημένα τα στελέχη του γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος από τη δύναμη της άκρας Δεξιάς ζήτησαν, ύστερα από συνεδρίαση των καθοδηγητικών οργάνων του κόμματος, από τον πρωθυπουργό Μανουέλ Βαλς «να υπάρξει χαλάρωση της λιτότητας και να ληφθούν άμεσα κοινωνικά μέτρα για τις ασθενέστερες τάξεις». Μάλλον δεν απευθύνθηκαν στον σωστό άνθρωπο. Κανονικά θα έπρεπε να το ζητήσουν από το Βερολίνο και ειδικότερα από τον αρχιτέκτονα της λιτότητας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και την ομάδα του. Ομως θα ήταν σαν να μιλούσαν σε ώτα μη ακουόντων. Δεν καταλαβαίνουν αυτοί από τέτοιου είδους ανησυχίες. Για τους τύπους που διαφεντεύουν την Ευρώπη η συνταγή είναι…
Όταν ο Γιωρίκας κι ο Κωστίκας…
…πέρασαν από Συνέντευξη. Του Παναγιώτη Φλωρίδη. Σε όλα τα προηγμένα, δηλαδή σοβαρά, κράτη του κόσμου, η προσωπική συνέντευξη είναι η σοβαρότερη και πλέον έγκυρη διαδικασία για την πρόσληψη σε Δημόσιο ή Ιδιωτικό Φορέα (επιχείρηση, Δημόσιο, Σχολική Μονάδα κλπ). Εκεί το άτομο ή τα άτομα που θα κάνουν τη συνέντευξη με τον υποψήφιο για πρόσληψη, αποτελούν ό,τι το εγκυρότερο επιστημονικά και πλέον αποδεκτό σε ηθική ακεραιότητα και κοινωνική καταξίωση. Εξυπακούεται φυσικά, ότι όλα αυτά τα στοιχεία της επιτροπής σε ένα σκοπό στοχεύουν: στο συμφέρον και το όφελος του Δημόσιου ή Ιδιωτικού Φορέα. Στα καθ’ ημάς, αυτό ισχύει μεν σε μεγάλο βαθμό…
Ο καστανάς κι ο κορβανάς
Του Θανάση Καρτερού. Έκαναν ντου τα σαΐνια στη φουφού του καστανά στη Θεσσαλονίκη. Κι έφτασε η αγριότητα της αστυνομίας και το δράμα του ανθρώπου μέχρι το τελευταίο ελληνικό σπίτι. Μάθαμε πόσα χρωστάει στο ΤΕΒΕ, πόσα στην εφορία, πόσα εδώ και πόσα εκεί. Δεν έμεινε κανάλι, εφημερίδα, ραδιόφωνο που να μην ασχοληθεί ενδελεχώς με το θέμα. Και καλά έκαναν εδώ που τα λέμε. Άμα είναι κανείς δημοσιογράφος, όποιο Θεό κι αν λατρεύει, τέτοιο θέμα δεν το αφήνει. Ούτε ο Τσίπρας δεν το άφησε παρεμπιπτόντως – πήρε τηλέφωνο τον Τόσκα για να του ζητήσει να κόψει λίγο τη φόρα των ζηλωτών. Αν…
Οι γέροι γάιδαροι
Του Τάσου Παππά. Το ξέραμε φυσικά, αλλά τα γεγονότα δεν μας αφήνουν να το ξεχάσουμε: η χώρα είναι υπό επιτροπεία. Οι ελληνικές κυβερνήσεις από το 2010 και μετά κάνουν ό, τι τους λένε οι δανειστές. Η διαφορά είναι ότι άλλες το κάνουν με ενθουσιασμό και άλλες με δυσφορία. Το αποτέλεσμα πάντως είναι το ίδιο. Το ότι είμαστε χώρα περιορισμένης κυριαρχίας (στα όρια της ανυπαρξίας όταν πρόκειται για την οικονομία, σε ασφυκτικό πλαίσιο όταν πρόκειται για το προσφυγικό και για άλλα ζητήματα) φαίνεται κάθε μέρα και με πολλές ευκαιρίες. Μέχρι και για τη στελέχωση των θέσεων διοίκησης στα πανεπιστήμια και στα…
Το άβατο της Εκάλης
Του Ανδρέα Ζαφείρη. Απίστευτα περιστατικά στα άγνωστα Άβατα της Αθήνας. Υπάρχει περιοχές στην Αθήνα από όπου είναι αποκλεισμένοι πάνω από 9.500.000 πολίτες αυτής της χώρας. Ένα Άβατο που κανείς δε θα καταγγείλει στο δελτίο των 8. (Και πως θα μπορούσε άραγε κάποιος να καταγγείλει το αφεντικό του ή τον ίδιο του τον εαυτό;) Στο Άβατο αυτό, εάν δε σε συνοδεύει κάποιο ήδη μέλος του, δεν μπορείς να εισέλθεις. Ούτε με την συνοδεία αστυνομικής δύναμης. Και δεν υπάρχει σχέδιο της ΕΛΑΣ που να προβλέπει την απελευθέρωση του. Δε μιλάμε για τη συμπαθητική γειτονιά της Εκάλης, μπροστά στην οποία ακόμη και οι…
Μνημονιακό πατινάζ σε λεπτό…
…στρώμα πάγου. Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου. Όποιοι εξακολουθούν να πιστεύουν, επειδή έχουν ανάγκη να το πιστεύουν, ότι το γερμανικό κατεστημένο δεν έχει άλλο πόθο από την ανατροπή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μάλλον δεν θα πιστεύουν στα μάτια τους διαβάζοντας το πρόσφατο κύριο άρθρο της απολύτως συστημικής Suddeutsche Zeitung: «Σχεδόν κάθε εβδομάδα, η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα ψηφίζει μεταρρυθμίσεις στο κοινοβούλιο, περικόπτοντας δισεκατομμύρια. Κάθε νομοσχέδιο φέρνει νέα, οδυνηρά μέτρα. Οποιαδήποτε άλλη χώρα θα είχε διαλυθεί από μια τόσο σκληρή πολιτική. Ωστόσο, η κυβέρνηση, με πλειοψηφία μόλις τριών ψήφων, εμφανίζεται απρόσμενα ανθεκτική, όπως φαίνεται και από την υπερψήφιση του προϋπολογισμού λιτότητας για το 2016»….
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι…
Του Νίκου Μπογιόπουλου. Ο κατά πολλούς ιδρυτής της επαναστατικής Τέχνης στην Ελλάδα, ένας άνθρωπος που αναποδογύρισε μια «βολεμένη» ζωή κι άρχισε, όπως έλεγε ο Τάσος Λειβαδίτης, να γράφει «για εκείνους που δεν ξέρουν να διαβάσουν», ο ποιητής που έγραφε «για τους εργάτες που γυρίζουνε το βράδυ με τα μάτια κόκκινα απ’ τον άμμο…», ο Κώστας Βάρναλης, «έφευγε» σαν σήμερα πριν ακριβώς από 41 χρόνια, στις 16 Δεκέμβρη του 1974. Ο Βάρναλης, υπήρξε ανελέητος μαστιγωτής της εθελοδουλίας. Εχθρός της θωπείας προς τον καταπιεσμένο που μέσα από την αλλοτρίωσή του μετατρέπεται σε θεληματικό θύμα αλλά και σε θύτη. «Πάντα οι νικημένοι έχουνε…
Γιάννης Μουζάλας
Του Θανάση Καρτερού. Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες στριμώχνονται κατά χιλιάδες σε πρόχειρους καταυλισμούς, σε ολυμπιακά ακίνητα, αλλά και σε πάρκα και χωράφια. Η Ευρώπη σφυρίζει αδιάφορα, και μας κουνάει και το δάχτυλο, περίπου γιατί τους διασώζουμε και δεν τους πνίγουμε. Η Τουρκία τα δικά της -τι έχεις μπέη, τι είχα πάντα. Οι συνήθεις δήμαρχοι προτάσσουν το στήθος τους για να προστατέψουν τη γαλήνη και την ασφάλεια των δημοτών τους από τα μουσουλμανικά κύματα. Και στη μέση όλης αυτής της Βαβέλ κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν να κάνουν τον ανθρωπισμό πολιτική πράξη. Μιλάμε για τους εθελοντές, για ουκ ολίγους λιμενικούς, για τους…
Κοινωνικός αυτοματισμός
Του Τάσου Παππά. Την περίοδο που τα δύο μνημόνια εφαρμόζονταν από τη συμμαχική κυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ η επίσημη ρητορική για τον δημόσιο τομέα επικεντρώθηκε στους εξής άξονες: το Δημόσιο είναι μεγάλο, δαπανηρό, γραφειοκρατικό, με εκτεταμένες εστίες διαφθοράς, πολλοί υπάλληλοι είναι αργόσχολοι, συνεπώς αχρείαστοι, η ποιότητα υπηρεσιών που προσφέρει στους πολίτες είναι χαμηλή. Αρα; Πρέπει να μειωθεί δραστικά και να εκσυγχρονιστεί γιατί σε συνθήκες κρίσης δεν είναι δυνατόν να συντηρεί η χώρα έναν τόσο διογκωμένο δημόσιο τομέα. Παράλληλα τέθηκε σε λειτουργία ο μηχανισμός του κοινωνικού αυτοματισμού -κλασική μέθοδος όλων των εξουσιών. Μας έλεγαν οι κρατούντες ότι είναι άδικο να πληρώνει ο ιδιωτικός…
Γεροντοβασίλη και ζεϊμπέκικο
Του Ανδρέα Ζαφείρη. (Δε φιλοδοξεί το κείμενο αυτό να είναι πραγματεία για την αισθητικοποίηση της πολιτικής ή τον ρόλο της πολιτικής στην αισθητική. Μην το υποτιμήσετε όμως. Είναι πολιτικό. Ουσιαστικά). Ας ξεκινήσομε με ένα σκληρό ερώτημα (σε τρία σκέλη): Τι σας ενόχλησε – βρε αρτηριοσκληρωτικοί – στο ζεϊμπέκικο της Γεροβασίλη; Δηλαδή να απολογηθεί επειδή ήταν στου Μαργαρίτη και χόρευε; Να στήσουμε μήπως και καμιά Ιερά Εξέταση Ζντανωφικής αισθητικής; Αρκετά δε ταλαιπωρηθήκαμε από τη καρικατούρα του «αριστερο-λαϊκού», μορφή που ξεπηδούσε από τις αφίσες της ΚΝΕ, καβαλούσε την ΜΖ του και πήγαινε για βραδινή αφισοκόλληση και μετά για ρετσίνα στου Ξέρξη; Νισάφι….
