Αναμένοντας την τέλεια καταιγίδα
Του Κώστα Λαπαβίτσα. Έξι χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης, με την κοινωνία και την πολιτική ζωή σε συνεχή αναστάτωση, η Ελλάδα όχι μόνο δεν σταθεροποιείται, αλλά φαίνεται να μπαίνει σε συνθήκες τέλειας καταιγίδας. Η πρώτη ένδειξη είναι ότι στις 9 Φεβρουαρίου το Χρηματιστήριο Αθηνών έκλεισε στις 450 μονάδες, όταν στις 31 Δεκεμβρίου 2015 ήταν στις 631 μονάδες. Η γιγαντιαία πτώση έχει επίκεντρο την κατακρήμνιση των τραπεζικών μετοχών λόγω της αποχώρησης ξένων κεφαλαίων. Τα χρηματιστήρια βέβαια υποχωρούν παγκοσμίως, καθώς αρχίζουν να εμφανίζονται και πάλι συνθήκες παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης. Ο δείκτης Ντάου Τζόουνς της Νέας Υόρκης, για παράδειγμα, έχει πέσει από…
Πέρασε η εποχή της…
…κομματοφροσύνης. Του Γιώργου Σταματόπουλου. Δίνοντας μια διάλεξη σε πλατεία της Βοστόνης, στη μνήμη του πρόσφατα εκλιπόντος ιστορικού Χάουαρντ Ζιντ, ο γνωστός γλωσσολόγος και πολιτικός ακτιβιστής Νόαμ Τσόμσκι ξεκίνησε αναφερόμενος σε μια παρότρυνση του (και φίλου του) ιστορικού: να εστιάσουμε την προσοχή μας στις αμέτρητες μικρές πράξεις των απλών ανθρώπων, οι οποίες αποτελούν προϋπόθεση για τις μεγάλες στιγμές που περνούν στην Ιστορία χωρίς αναφορά στις μικρές αυτές πράξεις των απλών ανθρώπων, που είναι πίσω απ’ αυτές. Τη διάλεξη είχαν οργανώσει μέλη από κινήματα που είχαν αναφυεί μέσα από μαζικές διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις εναντίον της φτώχειας, που είχαν αποτέλεσμα να αλλάξει το…
Το αδιέξοδο που μας πνίγει
Του Γιώργου Δελαστίκ. Απελπισία και αίσθημα αδιεξόδου κυριαρχούν στην ελληνική κοινωνία. Για την τεράστια πλειοψηφία του ελληνικού λαού, όχι για όσους είναι αριστερότερα του ΣΥΡΙΖΑ, η πολιτική που ακολουθεί εδώ και ένα χρόνο η κυβέρνηση Τσίπρα σκότωσε την ελπίδα ότι η Αριστερά μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση, αλλάζοντας τα πράγματα υπέρ των πιο αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων. Όσο περισσότερο κυβερνάει ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο ταυτίζεται σταδιακά η Αριστερά στη λαϊκή συνείδηση με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που άλλα υπόσχονταν προεκλογικά και άλλα έκαναν μετεκλογικά. Αυτό αντανακλάστηκε και στην απεργία. Η συμμετοχή στην απεργία της Πέμπτης ήταν εντυπωσιακή. Αντιθέτως, η συμμετοχή στις…
Αρχηγέ, ιδού το κόμμα σου!
Της Άντας Ψαρρά. Αμεση και ξεκάθαρη ήταν η αντίδραση της Ν.Δ. στις πληροφορίες για τη δημιουργία νέου (ακρο)δεξιού κόμματος από τον πρώην ισχυρό άνδρα της κυβέρνησης Σαμαρά. «Δεν καταλαβαίνουμε γιατί ο κ. Μπαλτάκος μπαίνει στον κόπο να ιδρύσει κόμμα και δεν εντάσσεται απευθείας στη Χρυσή Αυγή, της οποίας εξάλλου είναι προνομιακός συνομιλητής» δήλωσαν στελέχη της Ν.Δ. από τη Συγγρού, δυσαρεστώντας προφανώς τον Αδωνι Γεωργιάδη που συμμερίζεται τις «ευαισθησίες» Μπαλτάκου. Είναι πάντως γεγονός ότι η κυβέρνηση Σαμαρά-Αθανασίου, αν και με μεγάλη καθυστέρηση και κάτω από την πίεση εγχώριων και διεθνών αντιδράσεων για τις δολοφονικές τακτικές των ναζιστών, αντέδρασε. Η παραπομπή της…
Με τις γιαγιάδες ή με τους φασίστες;
Του Νίκου Μπογιόπουλου. Ο νέος φρικτός απολογισμός μιλούσε – μέχρι χτες το μεσημέρι – για ακόμα 27 νεκρούς στο Αιγαίο. Κόντρα, λοιπόν, στα στερεότυπα που επικρατούν τόσο στην ΕΕ της αναβίωσης του φασισμού και του σιδερόφρακτου ρατσισμού, όσο και στα «μυαλά» των εγχώριων «ούγκανων» της πατριδοκαπηλείας, επιβάλλεται να επισημανθεί για μια ακόμα φορά: Πρώτον, οι μετανάστες είναι άνθρωποι. Συνεπώς κάθε πολιτική πράξη, κάθε πολιτική τοποθέτηση γύρω από την αντιμετώπιση του οξύτατου προσφυγικού και μεταναστευτικού προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα μας κρίνεται και αποκαλύπτεται, κατ’ αρχάς, από αυτό: Από το αν προσεγγίζει το πρόβλημα με γνώμονα ότι έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους. ‘Η από το…
Το δικαίωμα στην γκρίνια
Του Θανάση Καρτερού. Αν δεν κλείσει το ασφαλιστικό, δεν μπαίνει το ΔΝΤ σε συζήτηση του χρέους. Το εκσφενδόνισε επί των κεφαλών της κυβέρνησης -και των δικών μας- η Κριστίν Λαγκάρντ, που μιλά άπταιστα τη γλώσσα των πιο σκληρών από τους δανειστές. Στη δική μας γλώσσα αυτό μεταφράζεται ως εξής: Αν δεν παραιτηθείτε από την αύξηση των εργοδοτικών εισφορών και δεν αποδεχτείτε μείωση των συντάξεων -κύριων και επικουρικών-, μπαίνετε για άλλη μια φορά σε επικίνδυνη περιδίνηση. Και σίγουρα η χώρα δεν βγαίνει από το αδιέξοδο στο οποίο τόσα χρόνια βολοδέρνει. Εκβιασμός; Σιγά την είδηση! Ούτε ψύλλος στον κόρφο της κυβέρνησης, εν…
ΕΛΛΑΣ (και ΜΜΕ) το μεγαλείο σου!
Της Άντας Ψαρρά. Τη στιγμή που ολόκληρος ο κόσμος παρακολουθεί το δράμα των προσφύγων πολέμου με τις εξαθλιωμένες οικογένειες να διακινδυνεύουν τη ζωή τους διασχίζοντας τα πιο επικίνδυνα περάσματα, ξοδεύοντας όλα τους τα χρήματα σε ένα αγώνα δρόμου απόλυτης εξαθλίωσης οι συμπεριφορές ομάδων πληθυσμών της Ε.Ε. έρχονται να πολλαπλασιάσουν τα βασανιστήρια στον αγώνα της επιβίωσης. Άλλοι λίγο άλλοι πολύ, κυβερνήσεις και κάτοικοι πόλεων υιοθετούν τη βία και την απάνθρωπη μεταχείριση αθώων θυμάτων του πολέμου με πρόσχημα είτε την πραγματική απειλή των φανατικών μουσουλμάνων είτε την «χωρητικότητα» στα εδάφη τους. Η Ελλάδα το τελευταίο διάστημα ενώ δέχεται τη μεγαλύτερη διέλευση προσφύγων…
Με το πιστόλι μου ανοίγω…
…(πολιτικούς) τάφους. Του Άρη Χατζηστεφάνου. Θέλουμε μια κοινωνία χωρίς τάξεις. Χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους. Από την ταινία «Τρινιτά: με το πιστόλι μου ανοίγω τάφους» Δύο νέες ταινίες γουέστερν, «Οι μισητοί 8» του Ταραντίνο και «Η επιστροφή» του Ινιάριτου υποτίθεται ότι προσφέρουν νέο πολιτικό περιεχόμενο σε αυτό το παρεξηγημένο είδος κινηματογράφου. Αυτά τα λένε, όμως, όσοι δεν γνώρισαν ποτέ την πολιτική παρακαταθήκη των σπαγγέτι γουέστερν. «Οι μισητοί 8», έγραφε πρόσφατα το περιοδικό «Variety», αποτελούν την πλέον πολιτική ταινία του Ταραντίνο – άποψη την οποία αναπαρήγαγαν σύντομα δεκάδες ακόμη περιοδικά και εφημερίδες σε όλο τον κόσμο. Οι αναφορές στον αμερικανικό εμφύλιο και…
Το σιδηρούν παραπέτασμα
Του Περικλή Κοροβέση. Σε εποχές ζοφερές, όπως η δική μας, αν επιζήσουν οι σημερινές πολιτικές δυνάμεις εξουσίας, τότε η πλήρης καταστροφή της χώρας είναι η μόνη βέβαιη προοπτική. Αλλά υπάρχει και μια άλλη φαντασιακή υπόθεση. Ας υποθέσουμε πως η ειρήνη και η ευημερία επικρατούν σε όλο τον πλανήτη και οι λαοί αποφασίζουν μόνοι τους για την τύχη τους και όχι μέσω αντιπροσώπων. Με την άμεση συμμετοχή τους στα κοινά διαμορφώνουν ένα ανεξάρτητο έθνος. Φυσικά, μέσα σε μια αρμονική διεθνή κοινότητα που θα βασίζεται στις αρχές της ισονομίας. Και να μην ξεχνάμε πως ο διεθνισμός, το λέει και η λέξη, προϋποθέτει…
Κορόιδο είναι να βιάζεται;
Του Τάσου Παππά. «Δεν βιάζομαι να γίνω πρωθυπουργός» δήλωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ. Γιατί να βιάζεται; Κορόιδο είναι; Μπορεί το κόμμα του να ψήφισε τη συμφωνία για να μην μπλέξει η χώρα σε περιπέτειες, μπορεί ο ίδιος να δηλώνει πως δεν φοβάται να συγκρουστεί με τις παθογένειες που ταλαιπωρούν τον τόπο και με τον αριστερό λαϊκισμό που αποθηριώθηκε και απειλεί τη δημοκρατία, αλλά υπάρχουν και όρια. Το κόστος πρέπει να το πληρώσει μόνος του ο Τσίπρας, αφού δεν δέχτηκε να μοιραστεί την εξουσία, παρά τις συστάσεις των εκπροσώπων του εγχώριου συστήματος, τις προειδοποιήσεις της διαπλοκής και τις…
Το τσαγανό της νίκης
Του Θανάση Καρτερού. Να το θυμάστε, ότι οι μέρες που ζούμε θα έχουν μια θέση μετά από χρόνια στην Ιστορία. Όπως ο Δεκέμβρης του ’44, ή το εκλογικό πραξικόπημα του ’61, ή τα Ιουλιανά, ή και το χουντικό πραξικόπημα του ’67. Όχι γιατί αυτά τα δραματικά ορόσημα είναι συγκρίσιμα ή ταυτίζονται με κάποιο αριστερό ιδεότυπο για τη σύγκρουση προόδου και αντίδρασης. Αλλά γιατί σε όλα μπορεί να διακρίνει ο απλός άνθρωπος ένα κοινό στοιχείο: Την καταστολή της προσπάθειας του λαού να ξεφύγει από το μέλλον που του έχουν προδιαγράψει δυνάμεις εκτός και εντός Ελλάδας. Τη ματαίωση με δόλια και βίαια…
Όσο υπάρχουν άνθρωποι
Του Παναγιώτη Φλωρίδη. Η είδηση είναι σοκαριστική: Στην Ιταλία, ενόψει του Καρναβαλιού, πωλούνται μάσκες για μικρά παιδιά, που έχουν τη μορφή προσφυγόπουλων. Τα μικρά παιδιά θα μάθουν να διασκεδάζουν με τις φάτσες συνομηλίκων τους από το Αφγανιστάν, την Καμπότζη, το Ιράκ, τη Συρία, τη Σομαλία. Ολα τα “χρώματα” όλες οι φυλές. Την ίδια ώρα η πολιτισμένη Δύση, εντελώς φυσιολογικά, αποδέχεται πρώτα τη Δανία, ύστερα τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ελβετία που θέτουν… πλαφόν στα χρήματα που θα έχει ο κάθε πρόσφυγας που βρίσκεται στην Επικράτειά τους. Από 1340 ευρώ οροφή στη Δανία, έως 390 στη Βαυαρία και στη Βάδη-Βυρτεμβέργη. Την ίδια…
Τι σαπίζει στο βασίλειο της…
…Δανιμαρκίας; Της Έλενας Ακρίτα. Ομολογώ, δεν ψήφισα την πρωτοβουλία του καναλιού Mega και του διαδικτυακού Avaaz για να δοθεί το Νόμπελ Ειρήνης στους Έλληνες νησιώτες. Πρώτον, γιατί ξέρουμε – ή υποψιαζόμαστε – τι συμφέροντα εξυπηρετούν τα Νόμπελ. Δεύτερον γιατί αγαπώ τους Έλληνες νησιώτες, αλλά όχι τα φυλετικά στερεότυπα: Υπάρχει η Ελληνίδα που ταΐζει το προσφυγάκι. Κι υπάρχει η Ελληνίδα που πουλάει 10 ευρώ ένα ροδάκινο για να φάει το προσφυγάκι. Υπάρχει ο Έλληνας που κραυγάζει “άμα τους θες, να τους πάρεις σπίτι σου”. Κι υπάρχει ο Έλληνας που όντως τους παίρνει σπίτι του. Ο Έλληνας που σώζει το παιδί απ’…
Άγνωστη η συγγνώμη στα…
…κόμματα εξουσίας. Του Μανόλη Γ. Δρεττάκη. Με τη συμπλήρωση ενός έτους διαχείρισης της εξουσίας από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝ.ΕΛΛ., οι κυβερνώντες έκαναν κάποιου είδους απολογισμό, ενώ οι πρώην κυβερνώντες Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ εξαπέλυσαν μύδρους εναντίον των σημερινών. Δυστυχώς στους λόγους και των δύο υπάρχουν μόνο ψελλίσματα και όχι ουσιαστική αυτοκριτική. Η κριτική που πρέπει να γίνεται στους εκάστοτε κυβερνώντες δεν πρέπει να είναι ισοπεδωτική. Πρέπει να αναγνωρίζονται τα όποια καλά έχουν πράξει, αλλά τα καλά αυτά δεν πρέπει να συγκαλύπτουν τα πολύ μεγαλύτερα και οδυνηρότερα κακά που έχουν «φορτώσει στις πλάτες» του λαού και τη ζημιά που έχουν προκαλέσει στον τόπο. Αρχίζοντας…
Το κουβάρι
Του Θανάση Καρτερού. Λοιπόν, έχουμε και λέμε: Από τη μια οι εξεγερμένοι των μπλόκων, οι απεργοί της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, οι «κινητοποιήσεις της γραβάτας», οι ενώσεις των δικηγόρων, των συμβολαιογράφων, των δημοσιογράφων κ.λπ. Που απαιτούν, με διαβαθμίσεις φυσικά και αποχρώσεις, να αποσυρθεί το σχέδιο για το ασφαλιστικό, ως αντιλαϊκό και διαλυτικό για την κοινωνική ασφάλιση, και να αρχίσει από μηδενική βάση νέος διάλογος. Από την άλλη το κουαρτέτο, που απαιτεί αλλαγές στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Λαϊκίστικα μιλώντας, να μην αφήνει το σχέδιο καμιά αμφιβολία ότι είναι αντιλαϊκό, διαλυτικό για την κοινωνική ασφάλιση, χαριστικό για την εργοδοσία. Πάρτε, παρακαλώ, υπόψη…
Σε λάθος χρόνο
Του Τάσου Παππά. Αν ένας πολιτικός με μεγάλη εμπειρία και πλούσια αγωνιστική ιστορία, εμβληματική φυσιογνωμία του χώρου του και γενικής αποδοχής, αισθάνεται την ανάγκη να ζητήσει δημοσίως συγγνώμη από τους πολίτες επειδή για πολλοστή φορά εμπιστεύτηκε ανθρώπους που τον διέψευσαν, τότε οφείλουμε να αναρωτηθούμε για το κριτήριό του. Να σε ξεγελάσουν μια φορά το καταλαβαίνω. Αντε δύο, άντε και τρεις. Να την πατάς όμως συνεχώς επενδύοντας σε πρόσωπα και συλλογικότητες που δεν άξιζαν τον κόπο, σημαίνει ότι έχεις κάποιο πρόβλημα στην αξιολόγηση των καταστάσεων. Αν μια πολιτικός που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της, αποδεδειγμένα συγκρουσιακή με ό,τι πιστεύει πως…
Τούρκος καναλάρχης κακό,
…Καναδός χρυσοθήρας καλό. Του Γιώργου Κυρίτση. «Τούρκος καναλάρχης». Αυτό είναι το νέο τρεντ των καναλιών της διαπλοκής. Φυσικά έβγαλαν μπροστά τον φαιδρό Λεβέντη, έναν πρώην καναλάρχη, περιθωριακό και αδιαφανή, τον οποίο αναγόρευσαν σε πολιτικό ηγέτη με μόνο στόχο να φτιάξουν ένα ξόανο, έναν Τούρκο, με τον οποίο να μπορούν να συγκριθούν και με την κατάλληλη προπαγάνδα να βρεθούν από πάνω. Θεώρησαν, και σωστά, ότι σε κάθε άλλη περίπτωση θα περνούσαν κάτω από τον πήχη. Η κυβέρνηση ήδη απάντησε ότι, κατά την επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Τουρκία, μεταξύ των θεατών του ποδοσφαιρικού αγώνα που παρακολούθησαν μαζί με τον Τούρκο ομόλογό του…
Διορίζοντας τον παραλογισμό
Του Κώστα Βαξεβάνη. Όρεξη να υπάρχει, sites και κανάλια και η πραγματικότητα αντιστρέφεται. Αυτό που γνωρίζουμε επί δεκαετίες, είναι πως το Δημόσιο στην Ελλάδα, η χώρα η ίδια, είναι θύμα των πελατειακών σχέσεων, των κομματικών επετηρίδων και της αναξιοκρατίας. Ο όρος «τα δικά μας παιδιά» γραφόταν πάντα με μπλε ή με πράσινα γράμματα και αρκετές φορές συνόδευε ως σημείωση εντολές διορισμού. Οι σημερινοί πολέμιοι του Δημοσίου, οι οποίοι όταν μιλάνε για το Δημόσιο εννοούν πάντα τον υπάλληλο αλλά ποτέ τη σύνδεση του Δημοσίου με μίζες και κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις, είναι στην πλειοψηφία τους αποκλειστικά κρατικοδίαιτοι. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ο οποίος τρέφεται…
Δεν δικαιούστε να κυβερνάτε!
Του Τάσου Παππά. Βόρεια Κορέα ή Βενεζουέλα; Ποιο από τα δύο μοντέλα είναι περισσότερο αποκρουστικό για τη νεοφιλελεύθερη Δεξιά και τη μεταλλαγμένη σοσιαλδημοκρατία; Εννοείται και τα δύο, παρά το γεγονός ότι στη Βενεζουέλα γίνονται κανονικά εκλογές, λειτουργεί Κοινοβούλιο και υπάρχει Σύνταγμα, ενώ στη Β. Κορέα όλα αυτά είναι μαγική εικόνα. Ποιο από τα δύο μοντέλα ονειρεύονται να εφαρμόσουν τα κόμματα της ριζοσπαστικής Αριστεράς αν οι λαοί κάνουν την αποκοτιά και τα εμπιστευθούν; Και τα δύο ή έναν συνδυασμό των δύο, εφόσον πάρουμε τοις μετρητοίς όσα ισχυρίζονται οι αντίπαλοί τους. Για παράδειγμα, εγκαλείται η εγχώρια «παλαβή Αριστερά» ότι ερωτοτροπεί με την…
Ένας σοσιαλιστής υποψήφιος..
…πρόεδρος των ΗΠΑ. Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου. Όταν άρχισαν να ανακοινώνονται, την περασμένη άνοιξη, οι υποψηφιότητες για τις προεδρικές εκλογές που θα διεξαχθούν στις 8 Νοεμβρίου του 2016, στις ΗΠΑ, τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης στοιχημάτιζαν ότι η προεκλογική κούρσα θα εξελιχθεί σε μονομαχία ανάμεσα στη Χίλαρι Κλίντον και τον Τζεμπ Μπους. Δύο πολύ γνωστούς πολιτικούς, που προέρχονται από δύο μεγάλες πολιτικές οικογένειες, σάρκα εκ της σαρκός του αμερικανικού κατεστημένου. Όποιος έδινε πιθανότητες εκείνη την εποχή σε έναν εκκεντρικό, αθυρόστομο δισεκατομμυριούχο που άκουγε στο όνομα Ντόναλντ Τραμπ για το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών ή σε έναν σοσιαλιστή γερουσιαστή από τη μικροσκοπική πολιτεία του…
