Ύποπτα σιωπηλές ηγεσίες
Του Τάσου Παππά.
Οσοι αποθεώνουν την αγορά και ζητούν από τις κυβερνήσεις να αφήσουν το «αόρατο χέρι» της να ρυθμίζει, χωρίς έξωθεν παρεμβάσεις, τα οικονομικά ζητήματα, υποστηρίζουν ότι επιχείρηση που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στον σκληρό ανταγωνισμό δεν έχει νόημα να κρατιέται με το ζόρι στη ζωή γιατί το «μάρμαρο» θα το πληρώσει ο αθώος φορολογούμενος.
Βεβαίως, ακόμη και οι ακραιφνείς νεοφιλελεύθεροι, αυτοί δηλαδή που οργίζονται όταν το κράτος προσπαθεί να συντηρήσει έστω και με ζημιές κάποιες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε νευραλγικούς τομείς της οικονομίας, κάνουν γαργάρα όταν με κρατικό συντονισμό οργανώνονται εξαιρετικά δαπανηρές εκστρατείες διάσωσης των τραπεζών.
Στην προκειμένη περίπτωση, λένε, η δράση του κράτους είναι επιβεβλημένη και λυτρωτική για τις κοινωνίες γιατί οι τράπεζες είναι οι πνεύμονες των σύγχρονων οικονομιών. Είναι ασήμαντη λεπτομέρεια προφανώς ότι το κόστος της διάσωσης επιβαρύνει τους πολίτες, ενώ οι επιτελικές ομάδες των πιστωτικών ιδρυμάτων συνεχίζουν να διευθύνουν, σαν να μη συνέβη τίποτε.
Τι γίνεται όμως όταν βρίσκονται σε κατάσταση χρεοκοπίας τα κόμματα; Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν δύο κόμματα (ένα μεγάλο, η Ν.Δ., και ένα πρώην μεγάλο, το ΠΑΣΟΚ) που έχουν φαλιρίσει. Το πρώτο χρωστάει κοντά στα 200 εκατομμύρια ευρώ, το δεύτερο περίπου 120, αλλά εξακολουθούν να λειτουργούν και να συντηρούνται από τις κρατικές επιδοτήσεις.
Κανονικά, όπως επιτάσσει ο σιδερένιος νόμος του πούρου νεοφιλελευθερισμού, θα έπρεπε το «αόρατο χέρι» της αγοράς να τραβήξει την πρίζα. Επειδή όμως δεν έχουμε να κάνουμε με κλασικού τύπου επιχειρήσεις, αλλά με κόμματα, δηλαδή με τους βασικούς πυλώνες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, ουδείς σοβαρός άνθρωπος θέτει -και σωστά- τέτοιο θέμα.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι στο όνομα της δημοκρατίας πρέπει να μείνει στο απυρόβλητο η διαχείριση των οικονομικών τους. Οι ύποπτα σιωπηλές ηγεσίες τους (χτεσινές και σημερινές) οφείλουν να δώσουν λόγο στον ελληνικό λαό για διασπάθιση του δημόσιου χρήματος. Κάποιοι ευθύνονται. Και οι αρμόδιοι για τα οικονομικά των κομμάτων και αυτοί που τους τοποθέτησαν σε θέσεις-κλειδιά.
Την ίδια στιγμή βεβαίως προκύπτει και ένα άλλο ζήτημα εξίσου σοβαρό που αφορά τη σχέση εμπιστοσύνης με τους ψηφοφόρους.
Πώς να πιστέψεις ένα κόμμα που διατυμπανίζει πως διαθέτει λύση για το οικονομικό πρόβλημα της χώρας, όταν δεν είναι σε θέση να κουμαντάρει τα οικονομικά του και κυρίως όταν δεν μπορεί να απαντήσει πειστικά στις καταγγελίες ότι έχουν γίνει σκαστές παρανομίες και ταυτοχρόνως δυσκολεύεται να διασκεδάσει τις φήμες που σέρνονται περί τριγωνικών συναλλαγών (κράτος-κόμμα-ολιγάρχες); Υποτίθεται πως το κόμμα είναι η μικρογραφία της κοινωνίας που οραματίζεται να δημιουργήσει.
Ανάγωγα
Η υπουργός Εσωτερικών της Αυστρίας δήλωσε πως είναι μύθος ότι δεν μπορούν να φυλαχτούν τα ελληνοτουρκικά σύνορα, αφού το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό έχει επαρκείς δυνατότητες για τη φύλαξή τους. Σωστό. Με τόσα αντιτορπιλικά και τόσα υποβρύχια που διαθέτουμε μπορούμε να βυθίσουμε όλες τις βάρκες με τους πρόσφυγες. Και μετά θα ρίχνουμε τις σωστικές λέμβους να μαζεύουν τα πτώματα.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
