«Ψιλικατζήδες» του αθηναϊκού κατεστημένου

Του Όμηρου Ταχμαζίδη*

Όταν πέρυσι το θέρος ανακοινώναμε την πρόθεσή μας, ως μια πρώτη συγκροτημένη ομάδα υπό την ονομασία «Ποια πόλη μας αξίζει;», την πρόθεσή μας για τη συγκρότηση ανεξάρτητης δημοτικής παράταξης, ανέφερα στην πρώτη δημόσια εμφάνισή μας, στη συνέντευξη τύπου του Ιουνίου 2018 ότι θα επιβάλλουμε ατζέντα συζήτησης στα δημοτικά πράγματα της Θεσσαλονίκης.

Ακολούθησε στη συνέχεια η ολοκλήρωση του ονόματος της Δημοτικής Κίνησης με την προσθήκη της λέξης «Υψίπολις» από την Αντιγόνη του Σοφοκλή. Και με αυτό διαθέτουμε το πιο ευρηματικό brand name στην εκλογική διαδικασία για τις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην Ελλάδα. Ή έχει κάποιος αντίρρηση επ΄ αυτού; Στο τέλος του χρόνου, όπως είχαμε υποσχεθεί το καλοκαίρι, ανακοινώσαμε και όνομα υποψηφίου. Πρόκειται για τον Κοσμήτορα της σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Γρηγόρη Ζαρωτιάδη. Κατά τη δημόσια ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του επαναλάβαμε την πεποίθησή  μας ότι θα επιβάλλουμε την ατζέντα συζήτησης στον προεκλογικό αγώνα στην Θεσσαλονίκη.

Με την έναρξη του έτους ανακοινώσαμε –δια στόματος του  υποψηφίου μας, Γρηγόρη Ζαρωτιάδη –  στην πρώτη δημόσια εκδήλωση τους «άξονες της πολιτικής» του προγράμματος μας, ακολούθησε η αναφορά της Κατερίνας Νοτοπούλου υποψηφίας του κυβερνητικού κόμματος ΣΥΡΙΖΑ στην Θεσσαλονίκη σε «άξονες του προγράμματός» της. Σύμπτωση; Δεν νομίζω. Δε θα συγκρίνω τα δύο προγράμματα διότι είναι μέρα με τη νύκτα. [Αναφορικά με την υποψηφιότητα του ΣΥΡΙΖΑ στην Θεσσαλονίκη βλ. το άρθρο στο Διαδίκτυο: Όμηρος Ταχμαζίδης, Κυβέρνηση και Νοτοπούλου καλύτερα να «βγάλουν το σκασμό»].

Κατά πόδας στην αντιγραφή και ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ για την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, δημοσιογράφος της ΕΡΤ3 Χρήστος Γιαννούλης. Σε πρόσφατή συνέντευξή του στην εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ αναφέρθηκε στην περίφημη ρήση του βυζαντινού λογίου Νικηφόρου Χούμνου , «όσο υπάρχει η Θεσσαλονίκη όλοι οι άνθρωποι θα έχουν μια πατρίδα». Ούτε κα αυτή η αναφορά είναι τυχαία. Ο υποψήφιος της ΔΚΘ «Υψίπολις» Γρηγόρης Ζαρωτιάδης σε αλλεπάλληλες δημόσιες εμφανίσεις του και στην κεντρική εκδήλωση της Κίνησης στο κινηματοθέατρο «Αλέξανδρος» αναφέρθηκε επανειλημμένως σε αυτή τη ρήση, η οποία περιλαμβάνεται και στο αναρτημένο στο Διαδίκτυο πρόγραμμα της ΔΚΘ «Υψίπολις». [Βλ. την μαγνητοσκοπημένη εκδήλωση στο κινηματοθέατρο «Αλέξανδρος» και την ανάρτηση του προγράμματος στην ιστοσελίδα της Κίνησης www.ipsipolis.gr )

Και εδώ οι συμπτώσεις είναι κάτι παραπάνω από φανερές. Παλαιότερα στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ως νεαρός δημοσιογράφος άρχισα να αρθρογραφώ σε διάφορα δωρεάν διανεμόμενα περιοδικά για το ζήτημα του Ολοκαυτώματος, το οποίο παρέμενε άγνωστο στην Θεσσαλονίκη παρά τον όλεθρο που είχε πλήξη την πόλη στο παρελθόν. Μια ηθική και πολιτική terra incognita για τους νεότερους κατοίκους της πόλης. Στη συνέχεια έβλεπα κομμάτια των κειμένων μου δημοσιευμένα σε «έγκριτα» φύλλα από «αριστερούς» δημοσιογράφους λογοκλόπους. Ήμουν άγνωστος μέσα σε αγνώστους και, σε τελική ανάλυση, ποιος θα νοιαζόταν για τη λογοκλοπή. Στο αρχείο μου έχω κρατήσει κάποια αποκόμματα αυτής της πρακτικής. Κάπως έτσι λειτουργεί το πράγμα και τώρα: ποιος θα πιστέψει ότι ο υποψήφιος ενός κόμματος που κυβερνάει αντιγράφει τον υποψήφιο μιας ανεξάρτητης δημοτική κίνησης, όπως είναι η ΔΚΘ «Υψίπολις»; Ακόμη και όταν ο υποψήφιός της είναι κοσμήτορας πανεπιστημιακής σχολής, όπως ο Γρηγόρης Ζαρωτιάδης.

Δε θέλω να επεκταθώ στο άχαρο ζήτημα της λογοκλοπής διότι γνωρίζω πως ότι δημοσιοποιείται «χάνει» την αποκλειστικότητα της χρήσης από τον φορέα που το δημοσιοποιεί. Ιδίως όταν πρόκειται για ιστορικού ή επιστημονικού περιεχομένου πληροφορίες. Αυτές γίνονται διαθέσιμες σε όλους και τις χρησιμοποιούν όλοι. Δεν θεωρείται μορφή λογοκλοπής, απλά ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι σε κάποιους λείπει η έμπνευση και η ευρηματικότητα. Χαιρόμαστε που μας ακολούθησε ο Χρήστος Γιαννούλης στην αναφορά μας στον Νικηφόρο Χούμνο. Θα χαρούμε ακόμη περισσότερο εάν αυτός και άλλοι προστρέξουν και υποστηρίξουν και την πρότασή μας που συνοδεύει αυτή την αναφορά για ανακήρυξη της Θεσσαλονίκης το 2023 (εκατό χρόνια από τη Συνθήκη της Λωζάννης και την Ανταλλαγή των πληθυσμών) σε Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα των προσφύγων και για την ίδρυση Πανευρωπαϊκού Επιστημονικού Ιδρύματος για τη Μελέτη του προσφυγικού ζητήματος. Εμείς εντάσσουμε τις προτάσεις αυτές στο πλαίσιο μιας πολιτικής συλλογικής μνήμης που θα εντάσσεται μαζί με το Μουσείο Ολοκαυτώματος και άλλα ιδρύματα και πρωτοβουλίες στην πολιτιστική οικονομία ως μέρος της δημιουργικής οικονομίας την οποία προτείνουμε για την Θεσσαλονίκη. Από αυτή τα διαδικασία μαζί με άλλες της δημιουργικής οικονομίας και με εκείνες της γαλάζιας οικονομίας προσμένουμε μερικές χιλιάδες θέσεις εργασίας για τα επόμενα χρόνια.

Αυτό δεν μπορούν να το αντιγράψουν ούτε η Κ. Νοτοπούλου, ούτε ο Χρ. Γιαννούλης, ούτε ο Ν. Ταχιάος [βλ. για τον Ν. Ταχιάο το άρθρο μοου στο Διαδίκτυο, Όμηρος Ταχμαζίδης, Ο Νίκος Ταχιάος ολισθαίνε σε επικίνδυνους ψευδοθεωρητικούς παραλογισμούς] γιατί τους λείπουν οι πολιτικές επινοήσεις και ο οραματικός πολιτικός λόγος. Σε πιο απλά ελληνικά διότι είναι απλοί διαχειριστές καταστάσεων, ένα είδος δοτοί ψιλικατζήδες του αθηναϊκού πολιτικού κατεστημένου και της ιστορικής συγκυρίας.

Η ΔΚΘ «Υψίπολις» και ο Γρηγόρης Ζαρωτιάδης αρχίσαμε να επιβάλλουμε δημόσια ατζέντα συζήτησης. Και αυτό φαίνεται όχι μόνο από το γεγονός ότι μας μιμούνται και μας αντιγράφουν, αλλά και από τις αλλεπάλληλες διαδικτυακές επιθέσεις που δεχόμαστε και άλλα σημάδια «επικοινωνιακού ανταρτοπολέμου» εις βάρος μας. [Βλ. σχετικά το άρθρο μου στο Διαδίκτυο: ‘Όμηρος Ταχμαζίδης, Στη Θεσσαλονίκη ίσως να κυοφορείται ένα νέο πολιτικό φαινόμενο]. Κάποιοι θα πρέπει να αρχίσουν να συνηθίζουν στην ιδέα ότι ήλθαμε για να μείνουμε…

*Μέλος του Ε.Γ. της «Σοσιαλιστικής Προοπτικής» και της ΔΚΘ «Υψίπολις».