Των φτωχών η υπομονή
Του Παναγιώτη Φλωρίδη.
Το περυσινό καλοκαίρι με το φετινό, δεν έχει καμμία διαφορά. Η ίδια κατάσταση, η ίδια ανέχεια, η ίδια απαισιοδοξία, η ίδια απελπισία για τους περισσότερους. Ηταν η πρώτη φορά που με την παρακίνηση φιλικού ζεύγους, επισκέφθηκα τα Σκόπια από την πλευρά της Δοϊράνης.
Ηταν απόγευμα και το “προαύλιο” του καζίνο ήταν εντελώς άδειο. Σημάδι αισιοδοξίας και ελπίδας, ότι “επιτέλους οι Κιλκισιώτες και οι λοιποί, έβαλαν μυαλό. Δεν πατάνε το πόδι τους πλέον στο καταστροφικό καζίνο”. Αυτό κράτησε ως την επιστροφή. Είχε βραδυάσει και το μόνο όχημα που εκινείτο προς Ελλάδα, ήταν το δικό μας. Το προαύλιο του καζίνο ήταν ασφυκτικά γεμάτο, με κάποιους πολλούς επωχούμενους να αγωνιούν για μια θέση κάπου κοντά…
Πού τα βρίσκουν μέσα στη γενική φτώχεια; Πώς μπορούν να πηγαίνουν ακόμη στο σίγουρο σφαγείο; Απάντηση δεν υπάρχει. Και τα πέντε ευρώ που θα εξοικονομηθούν δεν θα πάνε για μια στοιχειώδη δαπάνη αλλά θα κατευθυνθούν στο “όνειρο”. Τα μαγαζιά στα χωριά κατά μήκος της συνοριακής γραμμής που κάποτε φάνταζαν κατάφωτα, πολύχρωμα, μέσα στη νύχτα, τώρα είναι σκοτεινά κουφάρια καταστροφής και απόγνωσης.
“Των φτωχών η υπομονή τα καπηλειά στεριώνει”, έλεγε μια παλιά παροιμία. Παιδιά την ακούγαμε, μεγάλοι την κατανοήσαμε. Κι από φτωχούς και απελπισμένους γονείς, τί θα προκύψουν; Παιδιά που ακολουθούν την ίδια οδό. Είτε ξεροσταλιάζοντας, όπως οι απελπισμένοι γονείς, μέσα κι έξω στα Πρακτορεία του τζόγου, περιμένοντας να “τους κάτσει”. Δεν τους κάθεται όμως ποτέ, αφού κι οι ίδιοι ξέρουν πως όλα είναι στημένα. Είτε προς τα καζίνο.
Μιλώντας για την εμπειρία στη μόνη έξοδο προς Σκόπια, κάποιοι άλλοι φίλοι , πιο ενήμεροι, μας έδειξαν φωτογραφίες ανηρτημένες στα Face Book. Εκεί, νεαροί καμάρωναν πάνω από το τραπέζι του πόκερ στα καζίνο των Σκοπίων. Στα τραπέζι των παρακμιακών καζίνο των Σκοπίων και όχι τουλάχιστον στο Μονακό, στο Μπάντεν-Μπάντεν, στο Λας Βέγκας, στο Μόντε Νέγκρο. Εκεί που, στο κάτω-κάτω, κάθισε κι έπαιξε είτε ως ηθοποιός, είτε ως πελάτης ο Ομάρ Σαρίφ κι ο Σον Κόνερι! Στην ξεφτίλα των καζίνο των Σκοπίων της παρακμής και της υποκουλτούρας.
Ολα αυτά, μαθηματικά και μοιραία, καταλήγουν σε μια πρόσφατη ανατριχιαστική στατιστική: Οι έφηβοι της Ελλάδας είναι εθισμένοι στο τζόγο σε βαθμό υπερδιπλάσιο του μέσου όρου της υπόλοιπης Ευρώπης. Μαζί με νέους άλλων τριτοκοσμικών και ουδέποτε “αναδυόμενων” χωρών.
Μπόντ. Τζέιμς Μπόντ! (Γιαλαντζί).
Άρθρο στη ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ
