Το ΣτΕ και το Survivor
Του Τάσου Τσακίρογλου.
«Το τελευταίο διάστημα, με αφορμή τόσο το “Μακεδονικό” όσο και διάφορα καλλιτεχνικά έργα (πιο πρόσφατο ο “Phylax” στο Π. Φάληρο), δόθηκε αφορμή να ξαναβγεί στο προσκήνιο μια συμμαχία συντηρητικών, αντιδραστικών, θρησκόληπτων, αλλά και καθαρά φασιστικών δυνάμεων».
Αυτό έγραφα δύο μήνες πριν σ’ ένα άρθρο μου με τίτλο «Να ηττηθεί το μαύρο μέτωπο», αλλά απ’ ό,τι φαίνεται η οπισθοδρόμηση συνεχίζεται με έντονους ρυθμούς.
Η προχθεσινή απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε αντισυνταγματική την υπουργική απόφαση του Νίκου Φίλη για τη διδασκαλία των Θρησκευτικών στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο.
Το σκεπτικό της απόφασης θυμίζει περισσότερο κείμενο της Ιεράς Συνόδου, παρά δικαστών εντεταλμένων να προασπίζουν το κοινό καλό, το δημόσιο συμφέρον και την ψυχική υγεία των πολιτών, αλλά και να εμποδίζουν τον προσηλυτισμό σε θρησκευτικά δόγματα σε μια εποχή που οι διάφοροι εξτρεμισμοί και φανατισμοί οδηγούν σε αποκλεισμούς και συγκρούσεις.
Λίγες μέρες μετά την απόφαση αθώωσης του μητροπολίτη Αμβρόσιου, ο οποίος αυτοχαρακτηρίζεται φασίστας, για τις ρατσιστικές και μισαλλόδοξες δηλώσεις του κατά των ομοφυλόφιλων, το ΣτΕ φιλά το χέρι της Εκκλησίας και δίνει τα διαπιστευτήριά του στο μαύρο μέτωπο της χώρας.
Στο σκεπτικό τους -με εξαίρεση μια φωτεινή μειοψηφία- λένε ότι αλλοιώνεται «ο από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα ορθόδοξος χαρακτήρας του», ότι «κλονίζεται η θρησκευτική χριστιανική συνείδηση» και άλλα πολλά που παραπέμπουν στο αλήστου μνήμης «Ελλάς, Ελλήνων, Χριστιανών» και στο συμπλήρωμά του «Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια». Δηλαδή στον πυρήνα κάθε φασιστικού καθεστώτος.
Φυσικά αυτά είναι μόνο εκδηλώσεις μιας ασθένειας, η οποία ταλανίζει μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού και των καιροσκόπων πολιτικών του.
«Η πατρίδα δοκιμάζεται σκληρά, αλλά θα τα βγάλει πέρα, υπό τη σκέπη και τη δύναμη της Παναγιάς» έλεγε το 2011 ο Αντώνης Σαμαράς, ενώ μόλις πριν από λίγες μέρες το Κίνημα Αλλαγής (ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΠΟΤΑΜΙ, ΚΙΔΗΣΟ κ.λπ.) αφαίρεσε από τη διακήρυξη του συνεδρίου του τη θέση για σαφή διαχωρισμό Κράτους – Εκκλησίας και τον αντικατέστησε με τη διατύπωση «υποστηρίζουμε τους διακριτούς ρόλους στις σχέσεις Εκκλησίας – Κράτους».
Και όσο για την κυβέρνηση; Παρέπεμψε στις καλένδες το θέμα του διαχωρισμού, ενώ αντίθετα ο πρωθυπουργός -τη στιγμή που καρατόμησε τον Νίκο Φίλη κατ’ απαίτηση της Ιεραρχίας – έχει αναγορεύσει σε επίσημο συνομιλητή του τον Αρχιεπίσκοπο, τον οποίο νιώθει την ανάγκη να ενημερώνει πριν από κάθε του κίνηση, ακόμα και στα εθνικά θέματα όπως στο Μακεδονικό.
Εάν εξαιρέσουμε τη Δεξιά και την Ακροδεξιά, οι οποίες παραδοσιακά είχαν δεσμούς αίματος με την Εκκλησία, τα υπόλοιπα κόμματα -πλην ΚΚΕ που συντηρεί τον διαχωρισμό στις διακηρύξεις του- επιδεικνύουν έναν καταστροφικό καιροσκοπισμό και έναν επικίνδυνο αμοραλισμό με σοβαρές συνέπειες.
Διότι, εάν δεν θέλουμε να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας, πρέπει να παραδεχτούμε ότι ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού έχει γαλουχηθεί και έχει ενστερνιστεί τη θρησκευτική προπαγάνδα, η οποία πατάει στην υπαρξιακή ανασφάλεια των ανθρώπων. Μέχρι και στο Survivor κυριαρχούν τα κομποσκοίνια στα χέρια και οι σταυροί στους λαιμούς, τα οποία οι παίκτες φιλούν πριν από τις δοκιμασίες!
Αριστερά χωρίς συνεπή ιδεολογική πάλη κατά της θρησκείας, του μυστικισμού και της μεταφυσικής είναι μια κολοβή Αριστερά. Και το κυριότερο, αφήνει έρμαιο τους πολίτες στα δόγματα του μαύρου μετώπου.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
