Το πρησμένο εγώ εναντίον…
…του άδειου βλέμματος.
Του Τάσου Παππά.
Είναι δυνατόν να κερδίσει ο Τραμπ τις εκλογές; Σε λίγο θα ξέρουμε. Οι δημοσκοπήσεις είναι αρνητικές γι’ αυτόν. Δίνουν σημαντική διαφορά υπέρ του Μπάιντεν. Ολες. Αλλά και στην προηγούμενη αναμέτρηση οι δημοσκοπήσεις προέβλεπαν την ήττα του, όμως έχασαν αυτές και όχι ο Τραμπ, κι ας πήρε λιγότερες ψήφους από την αντίπαλό του Χίλαρι Κλίντον. Είναι αυτό το περίεργο και περίπλοκο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα εκλογικό σύστημα των ΗΠΑ που δεν σου επιτρέπει να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα.
Μα, πώς είναι δυνατόν να μη χάσει ο τύπος που έχει προσβάλει με τη συμπεριφορά του και τη λογική και την πολιτική ορθότητα, όπως την αντιλαμβάνεται ο μέσος Αμερικανός; Που καταγγέλλει για αριστερισμό όλους εκείνους που του κάνουν κριτική. Που ερωτοτροπεί ξεδιάντροπα με την Ακρα Δεξιά. Που επικροτεί και ενθαρρύνει την αστυνομική βία. Που μισεί τους μαύρους και τους ισπανόφωνους. Που διοίκησε τη χώρα του σαν να ήταν δική του εταιρεία. Που απέτυχε παταγωδώς να αντιμετωπίσει την πανδημία και γελοιοποιήθηκε υποδυόμενος τον άτρωτο. Που χρησιμοποιεί για ερμηνευτικό εργαλείο τις θεωρίες συνωμοσίας.
Που η πολιτική σκέψη του χωράει άνετα σ’ ένα tweet. Που το πρησμένο εγώ του σαρώνει ό,τι υπάρχει γύρω του. Που δεν πληρώνει φόρους και υπερηφανεύεται γι’ αυτό. Που δεν κρύβει τις σχέσεις του με τη βιομηχανία όπλων και τις εταιρείες πετρελαίου και έχει πάρει αποφάσεις που τις ευνοούν σκανδαλωδώς. Που έχει αμφισβητήσει προκαταβολικά το εκλογικό αποτέλεσμα (αν βεβαίως είναι αρνητικό) μιλώντας για νοθεία και δεν θα διστάσει να βάλει το σύστημα σε περιπέτειες γιατί αυτοπροβάλλεται ως αντισυστημικός, αυτός ένας από τους πλουσιότερους Αμερικανούς;
Κι όμως, είναι δυνατόν. Γιατί έχει απέναντί του έναν γκρίζο υποψήφιο, μεγαλύτερης ηλικίας, με άδειο βλέμμα, χωρίς ελκυστική εναλλακτική πρόταση για το μέλλον της χώρας, εξέχον μέλος του συστήματος το οποίο με τις πράξεις και τις παραλείψεις του έφερε τον Τραμπ στα πράγματα. Μια αλαμπής φιγούρα που δεν συγκινεί ούτε τα μέλη του επιτελείου του. Γιατί οι ΗΠΑ είναι μια βαθιά διχασμένη χώρα.
Γιατί αυτός ο διχασμός δεν αντιμετωπίστηκε από τον Μπαράκ Ομπάμα, η εκλογή του οποίου δημιούργησε πολλές προσδοκίες στους προοδευτικούς πολίτες παντού στον κόσμο. Πολλοί Αμερικανοί θα ψηφίσουν τον Μπάιντεν με βάση τη λογική του μικρότερου κακού. Κρατώντας τη μύτη τους. Οπως το έκαναν οι Γάλλοι το 2002 όταν στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών συγκρούστηκαν ο δεξιός Σιράκ με τον ακροδεξιό Λεπέν. Το σύνθημα που κυριαρχούσε στους αριστερούς ψηφοφόρους και δεν ενοχλούσε καθόλου τον Σιράκ ήταν «ψηφίστε τον απατεώνα, όχι τον φασίστα».
Οπως το έχουν κάνει και αρκετοί Ελληνες πολίτες σε διάφορες εκλογικές αναμετρήσεις. Με την ψήφο τους δεν επιδοκίμασαν το κόμμα που ερχόταν, αλλά τιμώρησαν το κόμμα που κυβερνούσε. Στη συνέχεια, βεβαίως, γέμισε ο τόπος «κοψοχέρηδες», σε τέτοιο βαθμό που αναρωτιόσουν «ποιος επιτέλους ψήφισε αυτούς που κάνουν κουμάντο».
Ακόμη όμως κι αν ηττηθεί καθαρά ο Τραμπ, ακόμη κι αν δεν υπάρχουν περιθώρια για αμφισβήτηση του εκλογικού αποτελέσματος, ακόμη κι αν το βαθύ κράτος των ΗΠΑ εξουδετερώσει τις όποιες προσπάθειές του να απειλήσει την πολιτική σταθερότητα, ο τραμπισμός θα παραμείνει ένα υπολογίσιμο ρεύμα στην αμερικανική κοινωνία. Δεν προέκυψε ξαφνικά. Είναι η συνέχεια του διαβόητου «Tea Party». Εχει αποκτήσει βαθιές ρίζες στην αμερικανική κοινωνία. Επηρεάζει ένα σημαντικό κομμάτι του ρεπουμπλικανικού κόμματος και δεν πρόκειται να παραδοθεί αμαχητί. Ακόμη κι αν στις κάλπες είναι μειοψηφία, θα είναι μια τεράστια μειοψηφία.
Ανάγωγα
Στην προσπάθειά του να μη χρεωθεί την ευθύνη για την καραντίνα που επιβλήθηκε στη Θεσσαλονίκη και στις Σέρρες, ο περιφερειάρχης κ. Τζιτζικώστας δήλωσε ότι την απόφαση πήρε η επιτροπή των ειδικών επιδημιολόγων. Λάθος, κύριε περιφερειάρχα. Μάλλον σκόπιμο, για να μη θυμώσουν οι ψηφοφόροι που θίγονται από το μέτρο. Οι επιστήμονες δεν αποφασίζουν, οι επιστήμονες εισηγούνται. Οι αποφάσεις λαμβάνονται από την κυβέρνηση. Με την ευκαιρία: Εσείς διαφωνείτε;
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
