My Twitter Feed

16 Αυγούστου, 2021

ΕΙΔΗΣΕΙΣ.ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

ΕΕΣ Κιλκίς: Βοήθεια σε πυρόπληκτους -

Δευτέρα, 16 Αυγούστου, 2021

Δράσεις σε ΑηΓιώργη/1000 Δέντρα -

Δευτέρα, 16 Αυγούστου, 2021

Η ΕΝΙΚ για τους εμβολιασμούς -

Δευτέρα, 16 Αυγούστου, 2021

Προσλήψεις για καθαρά σχολεία -

Δευτέρα, 16 Αυγούστου, 2021

“Ιδού οι υπεύθυνοι των πυρκαγιών” -

Δευτέρα, 16 Αυγούστου, 2021

Κιλκίς: Πρόσληψη 33 οκταμηνιτών -

Δευτέρα, 16 Αυγούστου, 2021

Κι ο ιός τραβάει την ανηφόρα… -

Παρασκευή, 6 Αυγούστου, 2021

Συνελήφθη με 22 δενδρύλλια κάνναβης -

Παρασκευή, 6 Αυγούστου, 2021

Το Κιλκίς τον 15αύγουστο του 13

Του Θανάση Βαφειάδη.


Κιλκίς, Νέα Στρώμνιτσα ή Νέο Μελένικο; Πώς έπρεπε άραγε να ονομάσει αυτήν την πόλη; Αυτή την απορία εξέφραζε ο ανταποκριτής της ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ που έφτασε εδώ στις 15 Αυγούστου του 1913 με αποστολή να παρουσιάσει στο αθηναϊκό κοινό την πόλη που ταυτίστηκε με το μεγαλύτερο πολεμικό θρίαμβο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Πάντως δυσκολευόταν να γράψει Κιλκίς γιατί εκτιμούσε ότι το Κιλκίς έπαυσε να υφίσταται από τη στιγμή που ο βουλγαρικός πληθυσμός του το εγκατέλειψε παίρνοντας μαζί του ό,τι μπορούσε και βάζοντας φωτιά σε ό,τι δεν μπορούσε να μεταφέρει.

Η πόλη αυτή, χτισμένη στους πρόποδες του λόφου του Αγίου Γεωργίου, του θύμιζε τα Αναφιώτικα, τη γνωστή συνοικία των Αθηνών που τα σπιτάκια της σκαρφάλωναν στον ιερό λόφο της Ακρόπολης. Μέτρησε τα ελάχιστα τα κτήρια που σώθηκαν από τη μανία της φωτιάς: μια αποθήκη, έναν ατμόμυλο, τέσσερα κτήρια της καθολικής μονής, το διοικητήριο και το τηλεγραφείο.

Από τις 1388 οικοδομές που αρίθμησε ο ελληνικός στρατός, γράφοντας τον αύξοντα αριθμό στην πρόσοψή τους, οι περισσότερες είχαν απομείνει με τέσσερις κατεστραμμένους τοίχους δίνοντας στον επισκέπτη την εικόνα ηρειπωμένης και ακανονίστου οδοντοστοιχίας. Η γραφική πόλη του παρελθόντος είχε μεταβληθεί σε σωρό λίθων, πλίνθων και δοχείων πετρελαίου ατάκτως ερριμμένων: «Παντού ερείπια, απομεινάρια τοίχων και καπνοδοχών και τενεκέδες του πετρελαίου. Από τους τελευταίους υπάρχει πληθώρα, πεταγμένοι δε και μαύροι καθώς είνε στους δρόμους, στις αυλαίς, στα ερείπια, δίνουν την εντύπωσιν ενός μεγάλου … τενεκετζήδικου και δεν προκαλούν παρά τα ειρωνικά σχόλια των στρατιωτών μας».

Όπως ήταν φυσικό ο δημοσιογράφος δεν παρέλειψε ν’ αναζητήσει το πιο διάσημο σπίτι του Κιλκίς, το σπήτι του Δάνεφ: «Είνε ένα ψηλό σπίτι τριώροφο, χρωματισμένο με ένα γλυκύ χρώμα μωβ. Είνε – δηλ. θα ήτο – από τας ολίγας ωραίας οικοδομάς και εσχάτως θα είχεν ενοικιασθή ως δημόσιο γραφείο αν κρίνη κανείς από μερικά στελέχη διπλοτύπων, που εσώθησαν εκεί μέσα».

Ποιοι όμως έμεναν σ’ αυτήν την πόλη – φάντασμα; «Οι κάτοικοι του Κιλκίς τώρα – μέχρι χθες – ήσαν δυο οικογένειαι Τούρκων τόσο όμως πολυάριθμαις, ώστε ημπορούσαν ν’ αποτελέσουν τον πληθυσμόν μικρού χωρίου, και οι στρατιώται των σωμάτων τα οποία έχουσι κατασκηνώσει εδώ. Με την προσθήκην εννοείται των απαραιτήτων στρατιωτικών παρασίτων, ήτοι καπνοπωλών, οινοπωλών, χαρτοπωλών, και πολλών άλλων εις «πωλών». Από προχθές όμως ήρχισαν να φθάνουν και οι πρόσφυγες εκ Στρωμνίτσης και Πετριτσίου.

Όλη εκείνη η μεταναστευτική αρτηρία, η οποία από το Μπέλεσι διωχετεύετο προς νότον, ήρχισε να «εκφλεβίζεται» και να διακλαδούται εις διάφορα μέρη περί την Θεσσαλονίκην και ιδίως εδώ και στο Κιλιντίρ. Τα πρώτα καραβάνια έφθασαν εδώ χθές το βράδυ και παρέμειναν στο ύπαιθρο, όσοι δε προτίμησαν τους τέσσαρας γυμνούς τοίχους των καμμένων σπητιών, πράγμα το οποίον δεν συντελεί βέβαια εις την αλλαγήν στέγης αφού κοινή στέγη εκάλυπτεν αμφοτέρους, ο ουρανός συννεφιασμένος και απειλητικός και αυτός».

Υπήρχαν βέβαια και άλλα σημαντικά κτήρια που διασώθηκαν και διαδραμάτισαν στη συνέχεια σημαντικό ρόλο στη ζωή της πόλης και αυτά ήταν:

Η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου και η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου, που μετά την άφιξη των Στρωμνιτσιωτών αφιερώθηκε στη μνήμη των Δεκαπέντε Μαρτύρων, πολιούχων της Στρώμνιτσας.

Τα 3 μονώροφα κτήρια των παλιών τούρκικων στρατώνων που βρίσκονταν στη σημερινή πλατεία Ειρήνης και το οθωμανικό λουτρό.

Ένα κτήριο στην αυλή της εκκλησίας του Αγίου Δημητρίου που αργότερα επισκευάσθηκε και στέγασε το Ημιγυμνάσιο.

Ο Αριστείδης Λευκίδης αναφέρει και έναν ανεμόμυλο στη δυτική πλαγιά του λόφου του Αγίου Γεωργίου, λίγο παρακάτω από το σπήλαιο.

Τον Δεκαπενταύγουστο οι πρώτοι πρόσφυγες είχαν ήδη εγκατασταθεί στο Κιλκίς αφού μεταφέρ¬θηκαν σιδηροδρομικώς από τη Δοϊράνη στο σταθμό της Κρηστώνας. Εκεί υποβλήθηκαν σε υγειονομικό έλεγχο από στρατιωτικούς γιατρούς και εμβολιάσθηκαν με αντιχολερικό ορρό.

Η Ειρήνη Ευθυμιάδου περιέγραψε την άφιξη των Στρωμνιτισωτών στην νέα τους πατρίδα: «Στη Δοϊράνη μείναμε 6 μέρες (από 8- 15 Αυγούστου). Ακριβώς της Παναγίας ήρθαμε στο Κιλκίς. Πώς ήρθαμε; Από τη Δοϊράνη μας φόρτωσαν στα φορτηγά βαγόνια. Ήρθαμε στο σταθμό 14 Αυγούστου. Κοιμηθήκαμε το βράδυ σ’ ένα αχούρι εκεί, επάνω στα άχυρα. Κι ανήμερα της Παναγίας ήρθαμε στο Κιλκίς. Όταν ερχόμασταν – το θυμούμαι αυτό- από μακριά μας φαινότανε πως είχε καλά σπίτια το Κιλκίς. Μας είπαν το Κιλκίς είναι άδειο. Θα πάτε εκεί, θα κάνετε καινούρια Στρώμνιτσα».

Ανάρτηση στο facebook https://www.facebook.com/thvafeiadis

Σχολιάστε