Το Κατίν και ο Βλ. Αγτζίδης

Του Κώστα Πινέλη.

Νέο επεισόδιο στην αντικομμουνιστική παραχάραξη της ιστορίας αποτελεί νέο άρθρο του γνωστού ιστορικού-ανιστόρητου «σταλινολόγου» Βλάση Αγτζίδη για τη δολοφονία στο δάσος του Κατίν από τους ναζί το 1941, που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα «Κιλκίς 24». Την γκεμπελική προπαγάνδα υιοθέτησε και δημοσίευσε «αμάσητη» η «Αυγή» που από τις ανατροπές στις χώρες του σοσιαλισμού 1989-1991 (και πριν βέβαια, και πριν) πρωταγωνιστεί στον αντικομμουνισμό και στην λασπολόγηση της Σοβιετικής Ένωσης και του σοσιαλισμού που γνώρισε η ανθρωπότητα στον 20ο αιώνα.

Πρόφαση αποτέλεσε η απόφαση της Ρωσίας να δώσει στη δημοσιότητα τα «μυστικά αρχεία» που αφορούν τη σφαγή στο δάσος του Κατίν το 1992 από τον τότε Ρώσο Πρόεδρο Μπορίς Γιέλτσιν στον Πολωνό ομόλογό του Λεχ Βαλέσα σε μια προσπάθεια να ρίξουν το δηλητήριο της αντισοβιετικής προπαγάνδας για να αποδείξουν πως η κοινωνία που απάλλαξε τον άνθρωπο από την εκμετάλλευση, που νίκησε φασισμό και ναζισμό, που ήταν αντίπαλο δέος στον ιμπεριαλισμό, δεν ήταν τίποτα άλλο από μια κοινωνία καθοδηγούμενη από εγκληματίες ηγέτες.

Το ζήτημα της «σφαγής στο Κατίν» ξαναήρθε έντονα στην δημοσιότητα μετά από την συντριβή του αεροσκάφους στις 10 Απρίλη του 2010 στο οποίο επέβαινε ο Πολωνός Πρόεδρος Λεχ Καζίνσκι και άλλοι Πολωνοί αξιωματούχοι, στο Σμόλενσκ της Ρωσίας όπου πήγαιναν για να αποτίσουν φόρο τιμής στα λεγόμενα «θύματα» του Στάλιν. Συντριβή για την οποία ενοχοποίησαν τη Ρωσία.

Πρόκειται για την καλά στημένη προπαγάνδα των ναζί για την ανακάλυψη μαζικού τάφου 3.000 Πολωνών αξιωματικών (στη συνέχεια ο αριθμός έφθασε στις 22-25.000) σε μια περιοχή στο δάσος του Κατίν κοντά στο Σμολένσκ, μια προπαγάνδα που πρόθυμα συνεχίζουν και οι σημερινοί απολογητές του ναζισμού και το «βαρύ πυροβολικό» των αντικομμουνιστών. Τα έγγραφα που δόθηκαν στη δημοσιότητα αποτελούνται από μια επιστολή από τον επικεφαλής της σοβιετικής Υπηρεσίας Ασφαλείας, Λαβρέντι Μπέρια προς τον Σοβιετικό ηγέτη Ιωσήφ Στάλιν στην οποία εισηγείται την εκτέλεση Πολωνών κρατουμένων πολέμου. Επιπλέον παρουσιάζεται ένα απόσπασμα από διαταγή του ΠΓ του ΚΚΣΕ για την εκτέλεση και ένα σημείωμα του επικεφαλής της KGB προς τον Χρουστσόφ σχετικά με την συγκεκριμένη εκτέλεση και την ανάγκη καταστροφής των σχετικών εγγράφων.
Από την πρώτη στιγμή εκφράστηκαν αμφιβολίες σχετικά με την αυθεντικότητα των εγγράφων καθώς υπήρχαν ενδείξεις που υποδείκνυαν πλαστογραφία (όπως ότι γράφηκαν από τρεις διαφορετικές γραφομηχανές). Πέρα από το γεγονός πως η επιστολή φέρει την ίδια ημερομηνία σύνταξης και έγκρισης από τα μέλη του ΠΓ του ΚΚΣΕ, κάτι που ήταν αδύνατο να γίνει, η απόφαση του ΠΓ είχε μεταξύ άλλων τις υπογραφές των Καγκάνοβιτς και Καλίνιν οι οποίοι ωστόσο ήταν απόντες από την 13η Σύνοδο του οργάνου το Μάρτιο του 1940.

Τα έχουμε γράψει αλλά τα ξαναγράφουμε:

1) Οι Σοβιετικοί βρίσκονταν στο Κατίν μέχρι τον Ιούνη του 1941 οπότε και άρχισε η επίθεση του Χίτλερ κατά της ΕΣΣΔ. Αρα, κατά τους ναζί, η δολοφονία των Πολωνών διαπράχτηκε το 1940. Κι όμως τα στοιχεία από την εκταφή αποδεικνύουν ότι πάνω σε πτώματα του Κατίν βρέθηκαν έγγραφα με ημερομηνία «20 Οκτωβρίου 1941».
Ομως εκείνη την περίοδο, τον Οκτώβρη του ’41, στο Κατίν δεν υπήρχαν Σοβιετικοί. Την περιοχή είχαν καταλάβει οι Γερμανοί, μήνες πριν…

2) Μέλη της «διεθνούς» επιτροπής που συνέστησε ο ίδιος ο Γκαίμπελς για να «στοιχειοθετηθεί το έγκλημα από τους Σοβιετικούς», αποκάλυψαν (όπως ο Βούλγαρος ιατροδικαστής Μάρκοφ και ο Τσεχοσλοβάκος καθηγητής Χάγιεκ) ότι τα πτώματα ήταν ιατροδικαστικώς αδύνατο να είχαν θανατωθεί το 1940 και προσδιόριζαν ως χρόνο ταφής τους τα τέλη του ’41, αρχές του ’42. Ενόσω, δηλαδή, η περιοχή βρισκόταν υπό γερμανική κατοχή…

3) Η επιτροπή που συστήθηκε υπό τον ακαδημαϊκό Μπουρντένκο το 1944 αποκάλυψε («http://katyn.codis.ru/cccp054.htm.») ότι στους τάφους υπήρχαν κάλυκες από σφαίρες των 7,65mm και αρκετές των 9mm. Επίσης, σε αυτές των 7,65mm υπήρχε ο κωδικός «Geko». Παράλληλα, σημαντικός αριθμός θυμάτων βρέθηκε με τα χέρια δεμένα με ειδικό είδος σπάγκου.

Σημείο πρώτο: Οπλα και σφαίρες των 7,65mm και των 9mm εκείνη την περίοδο δεν υπήρχαν στην ΕΣΣΔ. Υπήρχαν στη Γερμανία…

Σημείο δεύτερο: Η συντομογραφία «Geko» ανήκε στο εργοστάσιο παραγωγής σφαιρών «Genshovik». Το εργοστάσιο ήταν γερμανικό…

Σημείο τρίτο: Το είδος σπάγκου με το οποίο ήταν δεμένα τα θύματα δεν παραγόταν στην ΕΣΣΔ. Παραγόταν στη Γερμανία…

4) Στο ημερολόγιο του Γκαίμπελς, με εγγραφή στις 8 Μάη 1943, αναφέρονται τα εξής:

«…δυστυχώς στους τάφους του Κατίν βρέθηκαν γερμανικές σφαίρες… Είναι απαραίτητο αυτή η πληροφορία να παραμείνει άκρως απόρρητη. Αν ποτέ ερχόταν εν γνώσει του εχθρού, η όλη υπόθεση του Κατίν θα κατέρρεε»…
Από τα παραπάνω είναι προφανές:

Ο Γκαίμπελς, όπως είχε πράξει και με τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ, έτσι και στην υπόθεση του Κατίν, έστησε μια προβοκάτσια (την οποία αξιοποιεί έκτοτε η «δημοκρατική» Δύση), για να ενοχοποιήσει τους κομμουνιστές και την ΕΣΣΔ.

Και τούτο παρά το γεγονός ότι ακόμα και ο Αμερικανός πρέσβης στη Μόσχα (σ.σ.: όπως καταγράφει στο βιβλίο του «Stalin’s Wars» o Βρετανός ιστορικός G. Roberts) ομολογούσε στα ιδιωτικά του έγγραφα το 1944, ένα χρόνο δηλαδή μετά τα όσα… «πιστοποιούσαν» οι Αμερικανοί αιχμάλωτοι, ότι: «Σε κάθε περίπτωση η σφαγή πραγματοποιήθηκε από τους Γερμανούς».

5) Ο Σέπελιν που υποτίθεται είχε στείλει «έγγραφο» στον Χρουστσόφ να καταστραφούν τα στοιχεία για το Κατίν, όταν ρωτήθηκε, το αρνήθηκε κατηγορηματικά. Αλλά, πέρα από αυτό, είναι δυνατόν ολόκληρος επικεφαλής της KGB να γράφει στο έγγραφό του ότι η απόφαση για την εκτέλεση των Πολωνών το 1940 πάρθηκε από το «Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΣΕ» και να μη γνωρίζει ότι το 1940 δεν …υπήρχε ΚΚΣΕ;

Το 1940 υπήρχε ΠΚΚ(μπ), δηλαδή Πανενωσιακό Κομμουνιστικό Κόμμα (μπολσεβίκοι). Σε ΚΚΣΕ μετονομάστηκε μόνο μετά το 1952.

Αλλά ούτε αυτό το πρόσεξαν οι παραχαράκτες…

Θα επαναλάβουμε ότι η προβοκάτσια για το Κατίν διαρκεί πολλές δεκαετίες. Στη συκοφαντία έχουν συμμετάσχει πολλοί και διάφοροι όλα αυτά τα χρόνια – και στην Ελλάδα.

Και πάντα βρίσκονται οι πρόθυμοι να τη συνεχίζουν – και στην Ελλάδα.

Το δικαίωμά τους στον αυτοεξευτελισμό, όπως έχουμε ξαναγράψει, είναι αναφαίρετο… όπως αναφαίρετο δικαίωμά τους είναι να μην ασχολούνται με τα αμέτρητα εγκλήματα των ιμπεριαλιστών και των ναζιστών. Θα αναφέρω μόνο δύο σχετικά άγνωστα στον πολύ κόσμο:

Από 13 ως τις 15 Φεβρουαρίου του 1945 Βρετανοί και Αμερικάνοι με αεροπορικούς βομβαρδισμούς 14 ωρών και 10 λεπτών διέγραψαν μια από τις ωραιότερες ιστορικές πόλεις μαζί με 135.000 κατοίκους της χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος στρατιωτικής σημασίας. Η Δρέσδη, ή η «Βενετία του Έλβα» όπως την αποκαλούσαν για τα μοναδικά μνημεία που διέθετε βρέθηκε ξαφνικά απροετοίμαστη στο μάτι του κυκλώνα.

Το Σεπτέμβρη του 1941 στο φαράγι Μπάμπι Γιάρ (σε ελληνική μετάφραση σημαίνει «Φαράγγι της Γιαγιάς») της Ουκρανίας οι Ναζί με διαταγή του Χίμλερ εκτέλεσαν 30.000 Εβραίους του Κιέβου. Ο συνολικός αριθμός των εκτελεσθέντων στη χαράδρα μαζί με Σίντε και Ρομά, όσο και με σοβιετικούς αιχμαλώτους πολέμου ανήλθαν συνολικά περίπου στα 100.000 άτομα.

Αυτά και άλλα αμέτρητα εγκλήματα των ιμπεριαλιστών-φασιστών-ναζιστών είναι «ψιλά γράμματα» για τους ταμένους, προσηλωμένους στην υπηρεσία της αντικομμουνιστικής υστερικής προπαγάνδας.

Γκορμπατσόφ και Γιέλτσιν; Οι θλιβεροί σαλτιμπάγκοι που οδήγησαν στην ανατροπή την ΕΣΣΔ. Δυστυχώς, μετά την οπορτουνιστική στροφή στο 20ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ και τον Χρουστσόφ, τέτοια υποκείμενα έφθασαν στα ανώτερα αξιώματα της μεγάλης Σοβιετικής Ένωσης…