Το εμπόριο της …ελπίδας!
Μπορεί ο παράνομος καταυλισμός που είχε στηθεί στην Ειδομένη να μην υπάρχει πια, όμως πρόσφυγες και μετανάστες συνεχίζουν να προσπαθούν να περάσουν τα κλειστά σύνορα με σκοπό να φτάσουν σε άλλες χώρες της Ευρώπης, καθώς η Ειδομένη παραμένει για αυτούς η μοναδική πύλη εξόδου από την Ελλάδα.
Όπως έχει επισημάνει σε δηλώσεις του ο δήμαρχος Παιονίας Χρήστος Γκουντενούδης: «Σε καθημερινή βάση, γίνονται περίπου 40 με 50 συλλήψεις. Φεύγουν από τις δομές και προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα. Η αστυνομία τους συλλαμβάνει και τους γυρίζει πίσω στις δομές φιλοξενίας. Βέβαια… όσοι έχουν χρήματα βρίσκουν τον τρόπο και φεύγουν από την Ελλάδα».
Στην Ειδομένη, με τον καταυλισμό να έχει διαλυθεί και τις ΜΚΟ να έχουν φύγει, η περιοχή προσπαθεί να ξαναβρεί τους ρυθμούς της. Παρόλα αυτά, πολλοί είναι αυτοί που περιμένουν ακόμη… τον στόλο, προσβλέποντας στα οικονομικά οφέλη.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η διατήρηση της ροής προσφύγων, έστω και με μειωμένο ρυθμό, έχει επηρεάσει την ντόπια μικροοικονομία, με τα καταστήματα να έχουν τροποποιήσει το προφίλ τους, βάσει των απαιτήσεων και των συνηθειών των αλλοδαπών.
Ομιλείτε αραβικά;
Για παράδειγμα, κάποιοι καταστηματάρχες έχουν προσλάβει αραβόφωνους, που μιλούν και ελληνικά, ενώ ήδη έχουν κάνει την εμφάνισή τους πινακίδες στην αραβική γλώσσα. Επίσης, πλέον προσφέρουν κυρίως τσάι αντί για καφέ, ενώ πολλά εμπορικά καταστήματα έχουν περιορίσει τις πωλήσεις χοιρινού κρέατος και προϊόντων του, λαμβάνοντας υπόψη τους περιορισμούς της μουσουλμανικής θρησκείας. Αναλόγως έχουν τροποποιήσει τη γκάμα των προϊόντων τους, εντάσσοντας είδη που θα χρειαζόταν ένας ταξιδιώτης, όπως σακίδια πλάτης, υπνόσακους, καπέλα, αδιάβροχα και ομπρέλες για τις βροχερές και πιο κρύες μέρες.
Οι αντιδράσεις
Δεν λείπουν βέβαια, και οι αντιδράσεις εναντίον των προσφύγων, ανάμεσα σε όσους έχουν δει τις περιουσίες τους και τις καλλιέργειές τους στα χωράφια να έχουν υποστεί ζημιές από τους αλλοδαπούς.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ορισμένων κατοίκων που σήκωσαν στην είσοδο του χωριού σημαία της Χούντας, δηλώνοντας με αυτήν την ακραία χειρονομία την αντίδρασή τους στην είσοδο προσφύγων. Οι περιπτώσεις όμως αυτές είναι μεμονωμένες και δεν αντικατοπτρίζουν την επιθυμία όλων των κατοίκων, κάποιοι από τους οποίους αντιμετωπίζουν τους πρόσφυγες με μεγαλύτερη κατανόηση, όντας και οι ίδιοι παιδιά και εγγόνια προσφύγων από τη Μικρά Ασία.
Ποδηλατάδα…
Οι επιχειρήσεις που πολλαπλασιάστηκαν στις γύρω από την Ειδομένη περιοχές, είναι όσες νοικιάζουν ποδήλατα στους αλλοδαπούς.
Οι αλλοδαποί συνήθως έρχονταν στην περιοχή με τα συνήθη δρομολόγια των λεωφορείων του ΚΤΕΛ. Από τότε που στα Υπηρεσιακά τους Σημειώματα μπήκε ο περιοριστικός όρος της μη μετάβασής τους στον νομό Κιλκίς, η μεταφορά τους με οποιοδήποτε μέσο αποτελούσε ποινικό αδίκημα. Έτσι, το ταξίδι από τη Θεσσαλονίκη προς την Ειδομένη γινόταν πεζή, είτε στην αρχή κρυφά από τα χωράφια, συνήθως δίπλασ τη σιδηροδρομική γραμμή, είτε αργότερα φανερά, στην άκρη ακόμη και της νέας εθνικής οδού, που είναι δρόμος ταχείας κυκλοφορίας με ιδιαίτερα υψηλή κυκλοφοριακή κίνηση.
Η απόσταση, όμως, ήταν αρκετά κουραστική και οι καιρικές συνθήκες δεν βοηθούσαν (είτε η βροχή είτε ο καυτός καλοκαιρινός ήλιος).
Έτσι, οι επιχειρηματίες διαθέτουν ποδήλατα προς ενοικίαση, τα οποία οι αλλοδαποί παραλάμβαναν με την είσοδό τους στον “απαγορευμένο” νομό Κιλκίς μέχρι την περιοχή των Ευζώνων.
Πολλές φορές, μπροστά από την ποδηλατική πομπή υπάρχει ένα φορτηγάκι, το οποίο αφενός δείχνει τη διαδρομή στους ποδηλάτες και αφετέρου μετά την ολοκλήρωσή της, μαζεύει τα ποδήλατα για να τα επιστρέψει στο αρχικό σημείο, ώστε να νοικιαστούν εκ νέου. Κάποιοι, ταξιδεύουν μόνοι και αφήνουν τα ποδήλατα σε προσυμφωνημένο σημείο.
Το κόστος της ενοικίασης ποδηλάτου για τη διαδρομή αυτή είναι 20 ευρώ, ενώ όποιος θέλει μεγαλύτερη ασφάλεια, νοικιάζει επιπλέον φωσφορούχο γιλέκο, με άλλα 5 ευρώ.
Ο δρόμος προς την Ευρώπη
Πάντως, φτάνοντας στην Ειδομένη, εμφανίζονται και πάλι οι διακινητές. Αυτοί που βοηθάνε τους αλλοδαπούς απλά για να περάσουν την ΠΓΔΜ, αλλά και άλλοι που υπόσχονται να τους βοηθήσουν σε όλο ή μέρος του ταξιδιού προς τη χώρα που επιθυμούν.
Ανάλογα με την απόσταση και την επικινδυνότητα, διαμορφώνεται και η τιμή. Μόνο το πέρασμα στην ΠΓΔΜ στοιχίζει μέχρι και 100 ευρώ, ενώ το ταξίδι μέχρι κάποιο σημείο ή ακόμη και μέχρι τον τελικό προορισμό μέσω της βαλκανικής οδού, είναι ακριβότερο.
Αλλοδαποί μαρτυρούν πως τους έχουν ζητηθεί 3.000 ευρώ για το δρομολόγιο Ειδομένη – Γερμανία και 5.000 ευρώ για το δρομολόγιο Αθήνα – Γερμανία.
Και αν δεν συλληφθούν και όλες οι προσπάθειες είναι επιτυχείς, τότε το όνειρό τους θα γίνει πραγματικότητα.
Αναδημοσίευση από τη Finance & Markets Voice.
