Το «βρόμικο» 1989 και το…

…«εφιαλτικό» 2015.

Του Τάσου Παππά.

Δύο ημερομηνίες έρχονται συνεχώς στο προσκήνιο με διάφορες αφορμές. Το μακρινό 1989 και το κοντινό 2015. Τι συνέβη τότε, πώς λειτούργησαν οι πρωταγωνιστές και κυρίως ποιες είναι οι συνέπειες στην πολιτική ζωή της χώρας από τις αποφάσεις που ελήφθησαν, αυτά παραμένουν ανοικτά ζητήματα.

Οι ιστορικοί (είναι νωρίς γι’ αυτούς) δεν έχουν καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα, ενώ έχει παρατηρηθεί ότι ορισμένοι από τους εν ενεργεία πολιτικούς που έπαιξαν σημαντικό ρόλο μετακινούνται από τη μία θέση στην άλλη (ενίοτε στην ακριβώς αντίθετη), άλλοτε επικαλούμενοι καινούργια στοιχεία που, όπως ισχυρίζονται, τους υποχρεώνουν να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες, άλλοτε χωρίς καμιά ουσιαστική δικαιολογία. Απλώς μετακόμισαν σε άλλο πολιτικό στρατόπεδο και έτσι αναγκάζονται να υποστηρίξουν απόψεις που κάποτε πολεμούσαν με φανατισμό ιερομόναχου.

Οι μετατοπίσεις λοιπόν δεν είναι όλες αθώες και ανιδιοτελείς. Για το ΠΑΣΟΚ, το 1989 ήταν πέραν πάσης αμφιβολίας «βρόμικο». Επρόκειτο, υποστήριζε τότε, υποστηρίζει και σήμερα, για μια συνωμοσία της Δεξιάς του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και της Αριστεράς των Χ. Φλωράκη-Λ. Κύρκου με τη βοήθεια των πυλώνων της διαπλοκής, δηλαδή των συγκροτημάτων Τύπου (αυτό το τελευταίο το έχουν υποβαθμίσει στη Χ. Τρικούπη για ευνόητους λόγους), που είχε βασικό στόχο την πολιτική εξόντωση (ίσως και τη φυσική, καθότι άρρωστος) του Ανδρέα Παπανδρέου και την αποκαθήλωση του ΠΑΣΟΚ από τη δεσπόζουσα θέση που είχε στο πολιτικό σύστημα. Κάποιοι τραβάνε τη συγκεκριμένη επιχειρηματολογία στα άκρα ισχυριζόμενοι ότι ούτε σκάνδαλα υπήρχαν ούτε χρηματισμός πολιτικών έγινε. Ολα ήταν σκηνοθετημένα από την ανίερη συμμαχία της Δεξιάς με την Αριστερά. Τις συνέπειες τις βλέπουμε σήμερα με την ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής.

Για το 2015 τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Τον Γενάρη αυτού του χρόνου έγινε αυτό που δεν ήθελαν τα κόμματα του συναινετικού δικομματισμού. Ενα τρίτο κόμμα μπήκε σφήνα και με εκλογές «άρπαξε» την κυβέρνηση. Στην αρχή πίστεψαν ότι δεν θα αντέξει για πολύ καιρό.

Είχαν προετοιμαστεί για ένα σύντομο διάλειμμα -αριστερή παρένθεση το ονόμασαν-, άφησαν άδεια ταμεία για να δυσκολέψουν τους εισβολείς και επιστράτευσαν όλα τα μέσα προκειμένου να σπάσουν τα μούτρα τους οι προσωρινοί ενοικιαστές και να επιστρέψουν στη γωνία τους, εκεί που τους αξίζει να βρίσκονται. Αυτοί το πάλεψαν, έδωσαν μάχες, ηττήθηκαν και αναγκάστηκαν να συμβιβαστούν. Υπέγραψαν μνημόνιο ακυρώνοντας τις προεκλογικές δεσμεύσεις τους και ζήτησαν από τους πολίτες να εγκρίνουν ή να απορρίψουν τη στροφή που έκαναν.

Κέρδισαν και τις νέες εκλογές τον Σεπτέμβρη του 2015. Ηταν και το 2015 «βρόμικο» με την έννοια ότι υπήρξε συναλλαγή ή συνωμοσία; Ακόμη δεν το έχει ισχυριστεί κάποιος. Είχαμε όμως, όπως λένε σήμερα διάφοροι δημοσιολόγοι και μερικοί πικραμένοι εξαιτίας της παταγώδους αποτυχίας τους να παίξουν ρόλο στην Αριστερά, μια επιχείρηση εξαπάτησης με πρωταγωνιστή τον Αλ. Τσίπρα και θύματα τις ηγεσίες της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού.

Γιατί; Μα, επειδή ο Τσίπρας επέλεξε να πάει σε εκλογές αν και, όπως ισχυρίζονται, είχε διαβεβαιώσει τις ηγεσίες των κομμάτων τής τότε αντιπολίτευσης ότι δεν θα τις αιφνιδιάσει. Ορισμένοι μάλιστα αναρωτιούνται γιατί οι ηγεσίες των κομμάτων της αντιπολίτευσης δεν ζήτησαν ανταλλάγματα από τον Τσίπρα προκειμένου να ψηφίσουν το τρίτο μνημόνιο. Γιατί δηλαδή δεν τον εκβίασαν, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.

Προφανώς ξεχνούν ότι και τα τρία κόμματα καθώς και τα φιλικά τους μέσα ενημέρωσης πίεζαν φορτικά τον Τσίπρα να σταματήσει να διεκδικεί καλύτερους όρους …αιχμαλωσίας, να δεχτεί τις προτάσεις των Βρυξελλών και του Βερολίνου, να υπογράψει ό,τι του δίνουν οι εταίροι, σιγοντάριζαν τους Ευρωπαίους αξιωματούχους που απειλούσαν την ελληνική κυβέρνηση με έξοδο από τη ζώνη του ευρώ και όταν τελικώς ο Τσίπρας υπέκυψε, χαιρέτισαν την αλλαγή της στάσης του.

Αφού λοιπόν ο Τσίπρας έκανε το πατριωτικό καθήκον του, όπως το αντιλαμβάνονταν οι ηγεσίες των τριών κομμάτων, και κράτησε την Ελλάδα στο ευρώ, αναρωτιέται κανείς τι θα μπορούσαν να ζητήσουν ως αντάλλαγμα και να το πάρουν για να ψηφίσουν το τρίτο μνημόνιο. Είναι επίσης προφανές ότι όλοι αυτοί που μιλούν σήμερα για εξαπάτηση και καταγγέλλουν τον Τσίπρα ότι κορόιδεψε τα κόμματα δεν πιστεύουν ότι είναι φρόνιμο και δημοκρατικό να αποφασίζει ο λαός στην περίπτωση που έχουμε ανατροπή των δεδομένων.

Ο Τσίπρας έκανε το αυτονόητο, αυτό που κανονικά πρέπει να κάνουν όλοι οι πρωθυπουργοί όταν αναθεωρούν την πολιτική τους σε τόσο κρίσιμα για τη χώρα θέματα. Με άλλο πρόγραμμα ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές τον Γενάρη του 2015, με ένα τελείως διαφορετικό πρόγραμμα θα έπρεπε να κυβερνήσει μετά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου. Το ερώτημα που εμμέσως πλην σαφώς έθεσε ο Τσίπρας στους πολίτες ήταν το εξής: «Μας ψηφίσατε γιατί σας υποσχεθήκαμε ότι θα σκίζαμε τα μνημόνια. Δεν τα καταφέραμε και εξαναγκαστήκαμε να φέρουμε μνημόνιο. Θέλετε να το διαχειριστούμε εμείς ή οι άλλοι;». Οι πολίτες τον Σεπτέμβρη του 2015 προτίμησαν τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ανάγωγα

Η ΕΡΤ στον πρωθυπουργό, το Αθηναϊκό Πρακτορείο στον πρωθυπουργό, η ΕΥΠ στον πρωθυπουργό, τα μεγάλα έργα στον πρωθυπουργό. Τι συγκεντρωτισμός είναι αυτός; Εχουν δίκιο αυτοί που λένε ότι η Ελλάδα είναι κομμουνιστικό κράτος!

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ