Το αμάρτημα του Πολάκη
Του Κώστα Βαξεβάνη.
Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος στριμώχνεται από το πλήθος των επίλεκτων της βαρβαρότητας και φωτογραφίζεται ως ένα κεφάλι ανάμεσα στους ανεγκέφαλους που διψούν για προβολή.
Η τελευταία φωτογραφία του Στέλιου Κυμπουρόπουλου πριν τον αποτυπώσουν τα κανάλια ως λόγο για τον οποίο πρέπει να καθυβρίζεται ο Παύλος Πολάκης, ήταν στην παρουσίαση του Ευρωψηφοδελτίου της ΝΔ. Σε αυτή την τραγική φωτογραφία, ο Στέλιος , στριμώχνεται από το πλήθος των επίλεκτων της βαρβαρότητας που τον πιέζουν ανάμεσα σε αγκώνες και πόδια που είναι έτοιμα να τον τσαλαπατήσουν για να φωτογραφηθούν. Δεν χρειάζεται να έχεις συναναστραφεί ανθρώπους με κινητικά προβλήματα, για να νοιώσεις την αγωνία του πίσω από το πολύ μικρό κενό που αφήνουν τα σώματα των αρτιμελών συνυποψηφίων του, όχι για να φωτογραφηθεί αλλά έστω για να ανασάνει. Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος φωτογραφίζεται ως ένα κεφάλι ανάμεσα στους ανεγκέφαλους που διψούν για προβολή.
Υπάρχει μια αντίστοιχη φωτογραφία με τους υποψήφιους του ΣΥΡΙΖΑ, όπου οι υποψήφιοι με κινητικά προβλήματα παίρνουν θέση μπροστά από τους συνυποψήφιούς τους που φροντίζουν γι αυτό. Δύο διαφορετικά κόμματα, δύο διαφορετικές αντιλήψεις οι οποίες κρίνονται στην πράξη.
Κρίνονται άραγε από μερικές φωτογραφίες και μόνο; Φυσικά και όχι. Σε μια συνέντευξή του ο κολοσσός σκέψης της ΝΔ που ακούει στο όνομα Φωτήλας, είχε ειρωνευτεί και είχε επιπλήξει την κυβέρνηση γιατί είχε τοποθετήσει ένα ΑΜΕΑ ως υποδιοικητή σε μεγάλο Νοσοκομείο. Για τον κύριο Φωτήλα έπρεπε να κάθεται στο σπίτι του, χωρίς καμία δράση, φυλακισμένος από τις πολιτικές που αντιμετωπίζουν το ΑΜΕΑ ως άνθρωπο δεύτερης κατηγορίας που δεν του ανήκουν ούτε πεζοδρόμια , ούτε η ζωή.
Μετά την αντιπαράθεση με τον Πολάκη, η βουλευτής της ΝΔ κυρία Βόζεμπεργκ, μίλησε υποτιμητικά για τον Αναπληρωτή Υπουργό Υγείας και τον παρότρυνε να αντιμετωπίζει ανθρώπους που αντιστοιχούν στο μπόι του, σκιαγραφώντας έτσι τα μύχια των σκέψεων και των αντιλήψεών της, πως τα ΑΜΕΑ όπως ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος , δεν έχουν το πνευματικό μπόι ενός αρτιμελούς για να αντιπαρατεθούν και πρέπει να εισπράττουν οίκτο και συμπόνια.
Σε αντίθεση με την κυρία Βόζεμπεργκ, τον Φωτήλα και τους συνυποψηφίους του που τον στρίμωξαν στο περιθώριο ακόμη και της φωτογραφίας, ο Παύλος Πολάκης τον έθεσε απέναντι ως ισότιμο για να υπερασπίσει δύο πράγματα. Το κοινωνικό κράτος που έδωσε τη δυνατότητα στον Στέλιο Κυμπουρόπουλο να ζήσει , να διαπρέψει και να αναδειχθεί, (γιατί γι αυτό δεν φτάνει η θέληση ή η πνευματικότητα πρέπει να υπάρχουν και οι συνθήκες που φέρνουν τους άλλους ανθρώπους δίπλα σου) και τον ίδιο τον Στέλιο Κυμπουρόπουλο. Ο Πολάκης δεν εξέφρασε συμπόνοια και οίκτο, δεν υποχώρησε κάτω από την αντίληψη πως μιλούσε με έναν «μειονεκτικό» και εκ των πραγμάτων θα τσαλακωνόταν η εικόνα του από την πανθομιολογούμενη συμπάθεια, αλλά απάντησε στις πολιτικές θέσεις ενός ισότιμου πολιτικού εντοπίζοντας την επικινδυνότητα να θέτει το προσωπικό του παράδειγμα και τη δύναμη που εκπέμπει για να εμφανίσει μη αναγκαίες τις κοινωνικές δομές και το κοινωνικό κράτος. Πόσο μάλλον όταν ο Κυμπουρόπουλος ευνοήθηκε και αναπτύχθηκε εξαιτίας αυτών των κοινωνικών προβλέψεων.
Για να χτυπηθεί πολλάκις ο Πολάκης και η κυβέρνηση, ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος αντί να αποτελέσει ένα πολιτικό παράδειγμα, εργαλειοποιήθηκε πολιτικά και επικοινωνιακά και η πορεία του μαζί με την πορεία του κοινωνικού κράτους στη χώρα τα οποία έπρεπε να αναδειχθούν, ξέπεσαν σε επίπεδο της οικτρής προπαγάνδας.
Η προσπάθεια αυτή όμως ήταν ένα χτύπημα για τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Έχει γίνει εμφανές πως το κράτος πρόνοιας το οποίο εχθρεύεται σε κάθε του μορφή ο αρχηγός της ΝΔ είναι πολύτιμο. Το κάθε επίδομα μπορεί για τον κύριο Μητσοτάκη να είναι κάτι σαν ποινικό αδίκημα εν αντιθέση με τα κονδύλια που χρηματοδοτούν ανωνύμως τη σύζυγό του μέσω offshore , αλλά αυτά ακριβώς τα επιδόματα και οι κοινωνικές πρόνοιες είναι τα σκαλοπάτια που μπορούν να βγάλουν ένα άτομο από τον κοινωνικό Καιάδα. Όταν υπάρχει κοινωνικό κράτος, ο Κυμπουρόπουλος και ο κάθε Κυμπουρόπουλος, μπορούν να αποκτούν ευκαιρίες, να ζουν, να διαπρέπουν και να κατακτούν μέσα από την ισοτιμία, τη ζωή, την επιστήμη ή την πολιτική. Όταν λείπει ένα τέτοιο κράτος, τότε δεν θα υπάρχουν ευκαιρίες και όλα θα κρίνονται από το χρήμα σε μια σκληρή ταξική κοινωνία. Τότε ακόμη και το χαζό παιδί της οικογένειας θα μπορεί να σπουδάσει με το στανιό στα Χάρβαρντ με τα λεφτά του μπαμπά και να κυβερνήσει τη χώρα με την παρέα του.
Αυτό ήταν το αμάρτημα του Πολάκη, πως υπερασπίστηκε για μια ακόμη φορά ένα κράτος το οποίο δεν είναι αρεστό στον Κυριάκο Μητσοτάκη, που θέλει τον Κυμπουρόπουλο ως ποσόστωση στο ψηφοδέλτιο, ως κεφαλάκι σε φωτογραφία αλλά κυρίως ως στατιστική και συμβόλαιο κάποιας ασφαλιστικής εταιρείας.
Άρθρο στο koutipandoras.gr
