Το αδυσώπητο θράσος της…
…σοσιαλδημοκρατίας.
Του Τάσου Παππά.
Κανονικά, με βάση τις δημόσιες δηλώσεις τους, ο Γκάμπριελ των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών και ο Ολάντ των Γάλλων Σοσιαλιστών θα έπρεπε να επιθυμούν την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές. Ο πρώτος είχε δηλώσει πριν από μερικές μέρες ότι η πολιτική που εφαρμόζουμε στην Ευρώπη είναι λανθασμένη και πρέπει να αλλάξει, αλλιώς θα ενισχυθούν ακόμη περισσότερο τα ευρωσκεπτικιστικά και τα ξενοφοβικά κόμματα που συνιστούν απειλή για την Ευρώπη. Ο δεύτερος μόλις προχτές είπε ότι «η Ευρώπη δεν μπορεί να εξομοιωθεί με τη λιτότητα».
Το μόνο κόμμα που συγκρούεται με τη στρατηγική της λιτότητας και διεκδικεί την εξουσία στην παρούσα φάση σε μια χώρα της ευρωζώνης είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Η νίκη του θα μπορούσε να σηματοδοτήσει την έναρξη μιας διαδικασίας που στην τελική ανάπτυξή της θα ανατρέψει την κεντρική γραμμή. Ωστόσο, την ίδια στιγμή, οι συγκεκριμένοι ηγέτες που εκπροσωπούν τα δύο μεγαλύτερα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και υποτίθεται ότι δυσφορούν με την κυριαρχία του τιμωρητικού προτεσταντισμού, προειδοποιούν την επόμενη κυβέρνηση της Ελλάδας να μην τολμήσει να ακυρώσει τις συμφωνίες που έχει υπογράψει το δίδυμο Σαμαρά – Βενιζέλου, γιατί το κράτος έχει συνέχεια (και στην καταστροφή άραγε;) και γιατί, στην περίπτωση παραβίασης, οι συνέπειες για την Ελλάδα θα είναι οδυνηρές, όχι όμως και για την ευρωζώνη, γιατί, όπως είπε ο αντικαγκελάριος Γκάμπριελ, η ευρωζώνη είναι πιο σταθερή και πιο ανθεκτική από παλιότερα, «δεν εκβιάζεται πια».
Μα, είναι ακριβώς αυτές οι συμφωνίες που έχουν οδηγήσει την Ελλάδα στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα. Είναι το σύμφωνο σταθερότητας που λειτουργεί σαν θηλιά για τις οικονομίες των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου. Δεν υπάρχει ούτε ένας σοβαρός άνθρωπος –δεν είναι ανάγκη να έχει ντοκτορά στην Οικονομία– που να πιστεύει ότι είναι αποδοτικό (δίκαιο δεν είναι σίγουρα) το μοντέλο «δανείζομαι για να ξεπληρώνω τα δάνεια, ενώ η ύφεση είναι παρούσα».
Δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική η άποψη της ηγεσίας της Γερμανίας και των Διόσκουρων του συναινετικού δικομματισμού ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο. Πρέπει να είσαι αδυσώπητα θρασύς (όπως είναι οι Γκάμπριελ – Ολάντ) για να φλυαρείς προοδευτικά και να πολιτεύεσαι συντηρητικά. Πρόκειται για τη νοσηρή έλξη της σύγχρονης μεταλλαγμένης σοσιαλδημοκρατίας προς τον χυδαίο οπορτουνισμό.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
Ανάγωγα
Ευτυχώς βρέθηκε ένα θέμα για να διαφοροποιηθεί το ΠΑΣΟΚ από τη Νέα Δημοκρατία. Οι ακροδεξιές απόψεις του Αντ. Σαμαρά για το θέμα της μετανάστευσης ενόχλησαν τη Χαριλάου Τρικούπη, η οποία αντέδρασε για να σώσει την τιμή της παράταξης. Καθυστερημένη ευαισθησία. Ετσι είναι. Οταν είσαι επί τόσα χρόνια στη γραμμή «πετάει ο γάιδαρος, πετάει», έρχεται η στιγμή που ο γάιδαρος θα σε κλοτσήσει στα αχαμνά.
