Τα τρένα ξαναζωντανεύουν…
…τη Βόρεια Ελλάδα.
Του Κλέαρχου Τσαουσίδη.
Η συμφωνία Ελλάδας – Βουλγαρίας για την κατασκευή της σιδηροδρομικής Εγνατίας σπάει την απομόνωση που επιβλήθηκε εδώ και 77 χρόνια στη Βόρεια Ελλάδα και τις βασικές πόλεις – λιμάνια (Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Αλεξανδρούπολη). Πόλεις που από φύση και παράδοση κοιτούσαν βόρεια και αναπτύσσονταν χάρη στη σύνδεση με τη βαλκανική ενδοχώρα, απέμειναν αίφνης εντός των τειχών του Ψυχρού Πολέμου. Αλλά και έπειτα από την κατάρρευση του σταλινικού μοντέλου στα Βαλκάνια, τα μεν σύνορα άνοιξαν, όμως οι σιδηροδρομικές ράγες χορτάριασαν, ξεπατώθηκαν, υποβαθμίστηκαν.
Το περίεργο είναι ότι αυτό το έπραξαν οι γνωστοί «μένουμευρώπη», άσχετο αν στις πόλεις – λιμάνια όλων των ευρωπαϊκών χωρών το κυρίαρχο μέσο μεταφορών προϊόντων και επιβατών είναι το τρένο και διαθέτουν όλα σιδηροδρομική σύνδεση…
Η Θεσσαλονίκη συνδεόταν κάποτε σιδηροδρομικά με την Καβάλα. Τώρα η γραμμή θα ξαναγίνει! Είχε πρυτανεύσει η «σοφή» σκέψη να μείνει μόνο η γραμμή προς τις Σέρρες και από εκεί να πηγαίνει στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, ενώ ο κλάδος προς Τουρκία κατηφόριζε από τη Δράμα προς Ξάνθη, Κομοτηνή και Αλεξανδρούπολη.
Η Καβάλα, φυσικό λιμάνι για το εμπόριο με Βουλγαρία, έμεινε απ’ έξω.
Φυσικά το ίδιο έγινε σε όλη την Ελλάδα: σιδηροδρομικές γραμμές υψηλού εμπορικού, επιβατικού ή έστω τουριστικού ενδιαφέροντος καταργήθηκαν και τα πάντα ανατέθηκαν στα φορτηγά ή στα πούλμαν για να έχουν να κάνουν κάτι και οι φίλοι εργολάβοι και αυτοκινητιστές. Το σταθερό μέσο άπαξ και γίνει δεν έχει οικονομικό ενδιαφέρον ούτε παραχωρήσεις διοδίων. Άσε που τα τρένα ανήκαν στο Δημόσιο. Οπότε…
Για να γίνει ακόμη πιο κατανοητή η επιχείρηση υποβάθμισης των σιδηροδρόμων αλλά και όλων των μέσων σταθερής τροχιάς από τις μεταπολεμικές κυβερνήσεις της δεξιάς και της κρυφο-Δεξιάς, θυμίζω τα εξής:
Ακόμη και σήμερα, μέσα στον ελεύθερο χώρο του λιμανιού Θεσσαλονίκης, αλλά και στον ελεγχόμενο, θα δείτε χορταριασμένες γραμμές τρένου. Πριν από κάποια χρόνια, υπήρχαν και τρία σημεία που τα εμπορικά τρένα έμπαιναν στο λιμάνι διακόπτοντας την κίνηση των τροχοφόρων στη μοναδική τότε δυτική είσοδο / έξοδο της πόλης. Στη συνέχεια, οι πύλες αυτές καταργήθηκαν, διότι η υπογείωση του δρόμου… κόστιζε, η σύνδεση με τα τρένα θα γινόταν από την 6η προβλήτα, μόνο που η 6η προβλήτα ακόμη, δεκαετίες μετά, ούτε ολοκληρώθηκε ούτε συνδέθηκε.
Το ίδιο συνέβη με το τραμ, για τις αστικές μετακινήσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Ο σουσουδισμός της μεταπολεμικής εποχής με την αναρρίχηση των συνεργατών και των μαυραγοριτών σε καίριες θέσεις και η επιβολή της ιδεολογίας της αρπαχτής και της «κούρσας» ως μέσου κοινωνικής προβολής δημιούργησε το κλίμα που επέτρεψε στον Κωνσταντίνο Καραμανλή να τα ξεπατώσει προς όφελος των αγαπητών του λεωφορειούχων. Τα χαΐρια του ΟΑΣΘ τα λουζόμασταν μέχρι χθες.
Ακόμη και το τρενάκι – θαύμα του πατέρα Ντε Κίρικο από τον Βόλο στις Μηλιές Πηλίου, όταν με τα πολλά επαναλειτούργησε (είναι τουριστική διαδρομή), ξεκινά από τα Λεχώνια.
Εδώ και δεκαετίες είχε αρχίσει η ηλεκτροκίνηση των τρένων και η κατασκευή διπλής γραμμής. Κάποτε, είδαμε με ανακούφιση την ηλεκτροκίνηση να φτάνει στα σύνορα, στην Ειδομένη, και στη Λάρισα. Η σύνδεση όμως Λιανοκλαδίου -Αθήνας με ηλεκτροκίνηση, σε διπλή γραμμή, ουδέποτε ολοκληρώθηκε. Και όταν φεύγει ένα βαγόνι από τις κακοσυντηρημένες ράγες στη μονή γραμμή, όπως συνέβη προχθές, τότε η μεταφορά των επιβατών γίνεται και με πούλμαν και ολοκληρώνεται σε δέκα ώρες. Τώρα, πώς γινόταν και πριν από κάποια χρόνια είχαμε ένα Intercity που έκαμνε τη διαδρομή Θεσσαλονίκης – Αθήνας σε 4 ώρες και 20 λεπτά και σήμερα ο χρόνος ποικίλλει από 5,5 έως δέκα ώρες, μόνον οι άρρωστοι εγκέφαλοι που έπαιξαν στα ζάρια τους σιδηρόδρομους μπορούν να το εξηγήσουν.
Καταργήθηκαν όλες οι συνδέσεις – ανταποκρίσεις με τα ευρωπαϊκά εμβληματικά τρένα, η σύμβαση του βαγκόν λι απλώς έληξε και η τουριστική διαδρομή του ιστορικού Orient Express, που πουλιέται αφειδώς πανάκριβα, φτάνει στην Κωνσταντινούπολη μέσω Σερβίας – Βουλγαρίας. Η Ελλάδα ζήτησε σύνδεση;
Η σημερινή κυβέρνηση υπόσχεται τη θεραπεία αυτών των απίστευτα εγκληματικών καταστάσεων και δείχνει έμπρακτη πρόοδο. Όμως δεν είναι λίγοι αυτοί που αντιδρούν από το δαιδαλώδες οικονομικό κατεστημένο το οποίο στήθηκε επί παντοκρατορίας της κομπραδόρικης Δεξιάς και της μιζαδόρικης σοσιαλδημοκρατίας.
Άρθρο στην ΑΥΓΗ
