My Twitter Feed

30 Δεκεμβρίου, 2022

ΕΙΔΗΣΕΙΣ.ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

Η πλατεία επέστρεψε στο δήμο -

Παρασκευή, 23 Δεκεμβρίου, 2022

Τεχνοφόρμ: Επένδυση 75,6 εκ. ευρώ -

Παρασκευή, 23 Δεκεμβρίου, 2022

Φραγγίδης: Προεκλογικό το market pass -

Τετάρτη, 21 Δεκεμβρίου, 2022

Πίστωση για καταφύγιο αδέσποτων -

Τετάρτη, 21 Δεκεμβρίου, 2022

ΓΝΚ: Πρόεδρος ο Πασχ. Μασούρας -

Τετάρτη, 21 Δεκεμβρίου, 2022

Στην Αθήνα για θέματα της Παιονίας -

Τρίτη, 20 Δεκεμβρίου, 2022

ΑΝΚΙ: Προγράμματα για ανέργους -

Τρίτη, 20 Δεκεμβρίου, 2022

Για νέους αγρότες και δυνατότητες -

Δευτέρα, 19 Δεκεμβρίου, 2022

Τα παιδικά παιχνίδια

Του Θανάση Βαφειάδη.


«Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα», τραγουδούσε ο κάποτε συμπαθής Διονύσης Σαββόπουλος. Δεν ξέρω τι να γράψω κι εγώ στους διαδικτυακούς μου φίλους για τα Χριστούγεννα, έτσι κι αλλιώς τα έχω γράψει όλα πέρσι. Και για τα κάλαντα έγραψα και για το εδεσματολόγιο των Χριστουγέννων και για τα Χριστούγεννα στο Κιλκίς του 1936 και για τα τυχερά παιχνίδια της Πρωτοχρονιάς. Τι άλλο να γράψω; Χριστουγεννιάτικα διηγήματα;

Αλλά και ο Παπαδιαμάντης ο ίδιος να έγραφε σήμερα ποιος θα τον διάβαζε; Πού να φτουρήσει ο Παπαδιαμάντης μπροστά στον Παπακαλιάτη; Ποιος θα ‘δινε σημασία στον άγιο των ελληνικών γραμμάτων όταν το κοινό προτιμά τις αγιογραφίες που γράφονται για τον Τσακ Νόρις του έρωτα, ο οποίος έχει συνουσιασθεί με όλες τις πρωταγωνίστριες, συμπρωταγωνίστριες και κομπάρσες των σειρών που γράφει: στην τωρινή με μια δεκαεννιάχρονη, στην προηγούμενη με κόρη, μάνα, θειά, παραθειά και θα μπορούσε να έχει πηδήξει με μαεστρία και όλες τις ηρωίδες του Παπαδιαμάντη, την Αυγούστα, τη γυφτοπούλα, την ξομπλιάστρα, τη σταχομαζώχτρα μέχρι και τη Φραγκογιαννού τη φόνισσα. Πώς; Ακόμη και τα γραΐδια; Γιατί όχι; Αφού ο έρως χρόνια δεν κοιτά. Έτσι δεν μας δείχνουν τα φετινά σήριαλ, σαν αυτό που παίζει ο Μπισμπίκης; Και παραμυθιάζεται με την ωραία προοπτική να χουφτώσει καμιά μικρούλα ο κάθε στερημένος, είτε είναι μεσήλικας, είτε γερο-μπισμπίκης.

Θα μπορούσα, βέβαια, να γράψω για τα παιδικά παιχνίδια, ένα θέμα σχετικό με το εορταστικό κλίμα των ημερών, ένα θέμα που θα μας ξυπνούσε ωραίες αναμνήσεις, καθώς όλοι μας σαν παιδιά περιμέναμε με ανυπομονησία και καρδιοχτύπι τον καλοσυνάτο ασπρομάλλη άγιο να γλιστρήσει αθόρυβα στο σπίτι μας και να αφήσει κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο τα πολυπόθητα παιχνίδια. Θα είχε ενδιαφέρον να γράψω για τα παιχνίδια με τα οποία έπαιζε η προηγούμενη από μας γενιά, τις υφασμάτινες ή πλαστικές κούκλες με τα τριανταφυλλένια μάγουλα και τα γαλανά μάτια, τα μολυβένια στρατιωτάκια, τα τσίγκινα κουρδιστά αυτοκινητάκια, τα ξύλινα αλογάκια με τις ρόδες και τόσα άλλα. Θα μπορούσα να θυμηθώ και τα παιχνίδια της δικής μου γενιάς, τα κοκάλινα πιστόλια με την πλαστική λαβή και τα κόκκινα καψύλλια που αγοράζαμε από το Μήτα, την κοκάλινη σβούρα «Πάρτα όλα» με την οποία παίζαμε παραμονή πρωτοχρονιάς ποντάροντας πενταροδεκάρες ή καρύδια, αλλά και για τα επιτραπέζια παιχνίδια της εφηβείας μας, τον «Γκρινιάρη» ή τη Monopoly. Θα μπορούσα ακόμη να αναφερθώ και στα παιχνίδια που βλέπαμε στις τηλεοπτικές διαφημίσεις όταν τριανταρίσαμε, τα κουμπωτά τουβλάκια Lego, τα Playmobil, το «μικρό μου πόνυ», την Barbie που αντικατέστησε τη Bibi- bo, τις μεγάλες ελληνικές εταιρίες κατασκευής παιχνιδιών όπως τη Lyra που έκλεισε ή την El Greco που έγινε Jumbo. Και φυσικά δε θα ξεχνούσα και όλα τα παιχνιδάδικα της γειτονιάς που εξαφανίστηκαν ή τα παιχνίδια με τα αστεία ονόματα που κάποτε ήταν δημοφιλή, όπως ο «Τυχερούλης», ο «Σπιρτούλης», ο «Φωτεινούλης», που εξαφανίστηκαν κι αυτά και μας έμεινε αμανάτι ο Κούλης, που δεν τον λες και τυχερούλη.

Έχω την αίσθηση, όμως, ότι όλα αυτά τα παιχνίδια, τα παλιά που είναι αποθηκευμένα στη μνήμη μας και τα νεότερα, των παιδιών μας, που έχουν καταχωνιαστεί σε θεόρατες στοίβες στην αποθήκη του σπιτιού μας, με κάποιον μαγικό τρόπο εξακολουθούν να δηλώνουν την παρουσία τους στις ζωές μας.

Οι ξανθιές πλαστικές κούκλες γίνανε τηλεπερσόνες ή ινφλουένσερ, πλαστικές κι αυτές από τις αμέτρητες πλαστικές εγχειρήσεις αναμόρφωσης προσώπου και ανόρθωσης στήθους και γλουτών, τα σημεία του σώματος δηλαδή που αποτελούν και τα εχέγγυα της κοινωνικής καταξίωσης.

Τα πλαστικά τουβλάκια έγιναν «τούβλα» με χαρτονομίσματα και εμφανίζονται μυστηριωδώς στις κατοικίες πολιτικών προσώπων μέσα σε σακούλες ή κούνιες μωρών.

Οι κομματικοί στρατοί γέμισαν με μολυβένια στρατιωτάκια, υπουργούς και βουλευτές, που στέκονται απαθείς και χωρίς καμιά κίνηση διαμαρτυρίας, ακόμη κι όταν πληροφορούνται ότι ο πολιτικός τους προϊστάμενος τους παρακολουθεί συνεχώς και αδιαλείπτως με το περίφημο predator. Το κουτσό μολυβένιο στρατιωτάκι στο γνωστό παραμύθι του Άντερσεν πιο πολλές κινήσεις θα έκανε από αυτά τα κουτσά άλογα της πολιτικής!

Και εμείς καταντήσαμε σαν τα πιόνια του «Γκρινιάρη», που μας πετάνε από το τετραγωνάκι και μας ξαναγυρνάνε στην αφετηρία και περιμένουμε υπομονετικά πότε θα έρθουν αυτές οι ρημάδες οι εξάρες για να ξαναπαίξουμε. Αλλά η τύχη ποτέ δε μας ευνοεί, όλο «Βάλε ένα» ή «βάλε δυο» μας τυχαίνει στη σβούρα της ζωής και το «πάρτα όλα» πηγαίνει πάντα στους «εντιμότατους». Ε, καμιά φορά γίνεται και καμιά στραβή και τυχαίνει σε κάποιους απ’ αυτούς η κάρτα «εντολής» που γράφει ΠΗΓΑΙΝΕ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ, τη βελγική εννοείται. Όχι ότι αλλάζει κάτι, αφού οι άλλοι «παίκτες» συνεχίζουν να αγοράζουν οικόπεδα και σταθμούς, να χτίζουν σπίτια και ξενοδοχεία – στη Σταδίου και την Αμαλίας mais jamais Κορωπί – και οι «άτυχοι» να πληρώνουν ενοίκιο ή να τους παίρνει το σπίτι η τράπεζα, όπως ακριβώς γίνεται στη Monopoly.

Δε χρειάζεται να μεμψιμοιρούμε, όμως, αγαπητοί φίλοι γιατί υπάρχουν και τα καλά νέα. Φέτος με το market pass των 70 λεπτών ημερησίως το χριστουγεννιάτικο τραπέζι μας θα είναι βασιλικό. Πώς έλεγε στον μπακάλη της γειτονιάς της η Βουγιούκλω σ’ εκείνη την ταινία «βάλε κι ένα κιλό μακαρόνια, βάλε και δυο κουτιά μαρμελάδα βερίκοκο, βάλε και μπόλικο ζαμπόν, βάλε και κρασί, βάλε και μπύρες, θα το κάψουμε απόψε κυρ Στέφανε»; Ε να έτσι θα κάνουμε κι εμείς. Κι αφού ντερλικώσουμε τον αγλέορα θα ξαπλώσουμε στους αναπαυτικούς καναπέδες για να απολαύσουμε στην τηλεόραση κάποιον λαμπρό καλλιτέχνη, από τους «ημετέρους» φυσικά, που θα τσεπώσει 200 χιλιαρικάκια από το Δήμο Αθηναίων για μια εικοσάλεπτη συναυλία, όπως έγινε πέρσι. Ε, θα ρίξουμε κι ένα πανωφόρι στην πλάτη μας, σαν το μανδύα που φορέσανε στον Μέσι στο Κατάρ ή την τήβεννο που έβαλε ο γαλλομαθής δικηγόρος της Καϊλή, για να μην κρυώνουμε. Είπαμε, η θέρμανση φέτος είναι ακριβή, ας μην το παρακάνουμε με την πολυτέλεια.

Καλά Χριστούγεννα, λοιπόν, αγαπητοί διαδικτυακοί φίλοι και ευτυχές το νέον έτος, με λιγότερο πλαστικό και σκουπίδια στις θάλασσες και στην κοινωνική και πολιτική ζωή, με εκπροσώπους του λαού που δεν θα είναι παιχνίδια στα χέρια των ισχυρών, με αισιοδοξία ότι στο παιχνίδι της ζωής θα μας έρθουν και οι εξάρες και κυρίως με χαρά, σαν αυτή που αισθάνονται τα μικρά παιδιά όταν πιάνουν ένα καινούργιο παιχνίδι στα χέρια τους.

Ανάρτηση στο facebook

Σχολιάστε