Τα μαχαίρια μέσα. Για την ώρα!
Του Τάσου Παππά.
Παρακολούθησα με τη δέουσα προσοχή τη διαδικασία παράδοσης-παραλαβής των υπουργείων. Λέω με τη δέουσα προσοχή, γιατί δεν ήταν συνηθισμένες τελετές σαν κι αυτές που είχαμε ζήσει τα παλιά χρόνια, τότε που οι μεν παρέδιδαν στους δε σαν να επρόκειτο απλώς για αλλαγή προσώπων.
Ο συναινετικός δικομματισμός λειτουργούσε άψογα. Μόνο δύο εξαιρέσεις υπήρξαν τα χρόνια της μεταπολίτευσης. Η πρώτη όταν η αποχωρούσα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν παρέδωσε στην κυβέρνηση Τζαννετάκη, η δεύτερη όταν ο Αντ. Σαμαράς δεν υποδέχθηκε τον Αλ. Τσίπρα στο μέγαρο Μαξίμου.
Αυτή τη φορά όμως όλα έγιναν ομαλά. Τόσο ομαλά που ξαφνιάστηκαν τόσο οι δεξιοί όλου του φάσματος όσο και οι κεντρο-αντι-αριστεροί σύμμαχοί τους.
Αμφότεροι είχαν διαπρέψει στο άθλημα της συκοφάντησης την περίοδο της αριστερής παρένθεσης που ήταν μεγαλύτερη απ’ ό,τι περίμεναν και μπορούσαν να αντέξουν και αποδείχθηκε ανθεκτικότερη απ’ ό,τι έλπιζαν. Οι άπλυτοι μαδουριστές, αν και με ελαττωματικές ιδέες, αν και ζαλισμένοι από τους μπάφους που ρουφούσαν στα υπουργεία και στα υπόγεια του Μαξίμου, σεβάστηκαν τους κανόνες του αστικού παιχνιδιού.
Μπορεί να επιμένουν να μη φορούν γραβάτες, ωστόσο έμαθαν καλούς τρόπους και το κυριότερο δεν υπονόμευσαν τη δημοκρατική τάξη. Ούτε πραξικόπημα έκαναν, ούτε χρησιμοποίησαν πρακτικές βίας και νοθείας για να αλλοιώσουν το αποτέλεσμα, ούτε τις εκλογές ανέβαλαν στήνοντας ένα θερμό επεισόδιο με την Τουρκία.
Αυτοί οι αριστεριστές, που είχαν για πρότυπο τον Κιμ τον 3ο, τον Τσαουσέσκου, τον Πολ Ποτ, παρέδωσαν κανονικά τα υπουργεία τους και μάλιστα με χαμόγελα και ευχές στους διαδόχους τους.
Πρέπει να παραδεχτώ πάντως ότι ευγενείς και γενναιόδωροι ήταν και οι καινούργιοι. Δεν τσιγκουνεύτηκαν τα καλά λόγια, δήλωσαν ότι δεν έρχονται για να κατεδαφίσουν όσα θετικά θα βρουν και υποσχέθηκαν συνεργασία με τους προκατόχους τους όπου κριθεί απαραίτητο.
Εντύπωση μου έκανε το γεγονός ότι ούτε ένας νέος υπουργός δεν έκανε λόγο για άδεια ταμεία, καμένη γη και ρημαγμένη χώρα. Ηταν σεμνοί και ταπεινοί, καθόλου αλαζόνες. Θα πείτε βεβαίως ότι είναι νωρίς.
Ακόμη δεν έχουν εγκατασταθεί στα πόστα τους οι νέοι υπουργοί, δεν έχουν προλάβει να ενημερωθούν από τη γραφειοκρατία των υπουργείων, δεν έχουν δει τους φακέλους για τα τρέχοντα ζητήματα. Σωστό. Δεν αποκλείεται στην πορεία, όταν θα αρχίσουν να δημιουργούνται σοβαρά προβλήματα στη διαχείριση της εξουσίας λόγω των επιλογών τους, να θυμηθούν όλα όσα έλεγαν από το 2015 μέχρι πρόσφατα.
Ενδεχομένως τότε να ανακαλύψουν την καμένη γη, τα άδεια ταμεία, τη ρημαγμένη χώρα και -γιατί όχι- τότε να «εντοπίσουν» σκοτεινές και ποινικά κολάσιμες πλευρές της προηγούμενης διακυβέρνησης. Αλλωστε έχουν δεσμευτεί ότι θα κάνουν καμιά δεκαριά Ειδικά Δικαστήρια και έχουν καλλιεργήσει προσδοκίες στο ακροατήριό τους και στα εξωθεσμικά στηρίγματά τους.
Οι φανατικοί οπαδοί τους, που για περίπου πέντε χρόνια έμειναν μακριά από την εξουσία, γυρεύουν εκδίκηση. Οι ρεβανσιστές παράγοντες του κόμματος έχουν υποσχεθεί αίμα και δάκρυα στους αντιπάλους τους. Οι βαρόνοι των μέσων ενημέρωσης και τα δρεπάνια τους απαιτούν την παραδειγματική τιμωρία των κατσαπλιάδων. Ολοι αυτοί είναι με το όπλο παρά πόδα, έτοιμοι για όλα.
Ανάγωγα
Όταν ήταν στην αντιπολίτευση η Νέα Δημοκρατία, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έβλεπε εκτροπές Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή και ζητούσε πρόωρες εκλογές Τρίτη-Πέμπτη-Σάββατο (τις Κυριακές ξαπόσταινε). Ελπίζω αυτό το καλαμπούρι να μην το συνεχίσει ο Τσίπρας.
Άρθρο την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
