Τα λένε. Τα πιστεύουν;
Του Τάσου Παππά.
«Η κυριαρχία των συντηρητικών πολιτικών στην Ευρώπη πρέπει να ανατραπεί… Η Ευρώπη της λιτότητας πρέπει να τελειώσει και είναι στο χέρι των Σοσιαλιστών να συμβεί αυτό. Ανάπτυξη, σύγκλιση, κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη πρέπει να είναι οι προτεραιότητές μας».
Αυτά είπε μεταξύ άλλων η επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Φώφη Γεννηματά στη σύνοδο των Ευρωσοσιαλιστών στη Μάλτα.
Το τελευταίο διάστημα πυκνώνουν οι φωνές από τον χώρο της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας εναντίον του νεοφιλελευθερισμού και των πολιτικών λιτότητας.
◼ Η ιταλική κυβέρνηση αρνείται για την ώρα να συμμορφωθεί «προς τας υποδείξεις» των Βρυξελλών για λήψη μέτρων εδώ και τώρα ύψους 3,5 δισ. ευρώ.
Στην απάντηση που έστειλε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεσμεύεται γενικώς και αορίστως ότι θα αγωνιστεί για την πάταξη της φοροδιαφυγής και τη μείωση της σπατάλης στον δημόσιο τομέα, χωρίς όμως να καταθέτει συγκεκριμένες προτάσεις, όπως απαιτούν οι γραφειοκράτες της ευρωζώνης.
Το Δημοκρατικό Κόμμα που κυβερνά ετοιμάζεται για εκλογές, ταλαιπωρείται από εσωτερικές συγκρούσεις (ο Ντ’ Αλέμα απειλεί ότι θα κάνει νέο κόμμα, η αριστερή πτέρυγα είναι στα κεραμίδια) και νιώθει την καυτή ανάσα του Μπέπε Γκρίλο.
Αν προχωρήσει τώρα σε μέτρα λιτότητας, θα έχει σοβαρό πρόβλημα.
◼ Στη Γερμανία ο υπουργός Εξωτερικών και επικεφαλής του SPD Ζ. Γκάμπριελ καταγγέλλει στη Μέρκελ ότι ο Σόιμπλε σπρώχνει την Ελλάδα στην έξοδο από την ευρωζώνη με την εμμονή του στη συνταγή της λιτότητας, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για το μέλλον της Ευρώπης και ο υποψήφιος καγκελάριος Μάρτιν Σουλτς υποστηρίζει ότι πρέπει να στηριχτούν οι εργαζόμενοι και οι φτωχοί και να φορολογηθεί περισσότερο ο μεγάλος πλούτος. Η υποψηφιότητα Σουλτς έχει δώσει σημαντική ώθηση στο SPD.
◼ Στη Γαλλία οι οπαδοί των Σοσιαλιστών -η πλειονότητα αυτών που πήραν μέρος στις προκριματικές εκλογές για την ανάδειξη του υποψηφίου- επέλεξαν τον πιο αριστερό από τους διαγωνιζόμενους, τον Μπενουά Αμόν, η πολιτική πλατφόρμα του οποίου είναι τόσο ριζοσπαστική που έχει εξοργίσει τον Ολάντ, τον Βαλς, τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ και τους υπόλοιπους βαρόνους.
Ηδη αρκετοί απ’ αυτούς κλίνουν ευλαβικά το γόνυ στον κεντρώο πρώην τραπεζίτη Μακρόν, χαρακτηρίζοντας το πρόγραμμα του Αμόν «ουτοπικό». Ετσι είναι, κάθε τι που αμφισβητεί το κυρίαρχο μοντέλο κατηγορείται ως ανεφάρμοστο, τυχοδιωκτικό και επικίνδυνο.
◼ Στην Πορτογαλία η κυβέρνηση των Σοσιαλιστών που στηρίζεται από τους ριζοσπάστες του Μπλόκου και τους κομμουνιστές συνεχίζει να εφαρμόζει μια πολιτική που ενοχλεί τον Σόιμπλε και τους λοιπούς ιδεολογικούς συγγενείς του και προς το παρόν αντέχει, παρά τις πιέσεις και τους εκβιασμούς των αγορών, του εγχώριου κεφαλαίου και της χρηματοπιστωτικής ελίτ και παρά τις διαφωνίες στο εσωτερικό του κυβερνητικού συνασπισμού.
Είναι φανερό πως τμήματα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας προσπαθούν να ξανασυνδεθούν με την ιστορική παράδοσή της έπειτα από μια μακρά περίοδο εναγκαλισμού (μοιραίου, όπως έχει αποδειχτεί) με τον νεοφιλελευθερισμό.
Ωστόσο, η μάχη είναι αμφίρροπη. Και γιατί οι δεξιές πτέρυγες αντιστέκονται σθεναρά (π.χ. οι Ισπανοί Σοσιαλιστές στηρίζουν τον Ραχόι) και γιατί οι Σοσιαλδημοκράτες έχουν το κακό συνήθειο όταν έρχονται στην κυβέρνηση να αναδιπλώνονται σε συντηρητικότερες θέσεις.
Ανάγωγα
Τη μια μέρα ο Αδωνις Γεωργιάδης λέει ότι προτιμά να πέσει ο Τσίπρας παρά να κλείσει η αξιολόγηση. Την επόμενη μέρα ανεβαίνει στα κεραμίδια καταγγέλλοντας τον Τσίπρα για κρυφές διακοπές ολίγων ωρών στο Παρίσι. Για το πρώτο εξετέθη αυτοθέλητα, για το δεύτερο τον εξέθεσε η γαλλική εφημερίδα «Φιγκαρό» (δεξιά είναι, όχι όργανο του ΣΥΡΙΖΑ). Δύο στα δύο μέσα σε δύο μέρες δεν τη λες κακή… επίδοση.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
