Τα δαχτυλάκια της Δεξιάς…
…θα κινηθούν;
Του Τάσου Παππά.
Το κόμμα που επιχείρησε να καταλύσει την κοινοβουλευτική δημοκρατία, το κόμμα που προσπάθησε να οικοδομήσει ένα καθεστώς σαν αυτά που υπήρχαν στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, το κόμμα που θαύμαζε και θαυμάζει αυταρχικούς ηγέτες, το κόμμα που ενθάρρυνε τις παραβατικές πρακτικές ακτιβιστικών ομάδων, το κόμμα που προστάτευε τις ένοπλες συνιστώσες του (ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή σύμφωνα με κυβερνητικά στελέχη), παρέδωσε κανονικά την εξουσία (δεν την είχε έτσι κι αλλιώς) μετά την ήττα του στις εκλογές τον Ιούλιο του 2019, σε αντίθεση με το κόμμα των ιδιοκτητών της χώρας που αρνήθηκε να το κάνει τον Γενάρη του 2015.
Η αστική ευγένεια είχε πάει περίπατο εκείνο το πρωινό. Στη διαδικασία παράδοσης-παραλαβής τον Ιούλιο του 2019 ο Κυριάκος Μητσοτάκης, προφανώς σε μια κρίση ειλικρίνειας, είπε στον Αλέξη Τσίπρα ότι δεν περίμενε να αντέξει ο ΣΥΡΙΖΑ για μια πενταετία και να πάρει τόσο υψηλό ποσοστό στις κάλπες. Είχε πιστέψει ότι η «αριστερή παρένθεση» θα είναι σύντομη και ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταποντιστεί στις εκλογές. Επεσε έξω.
Δεν του είπε όμως ότι θα κάνει τα πάντα και αυτός και ο μηχανισμός που τον στηρίζει (οικονομικά συμφέροντα, μιντιακές ελίτ) για να μην επαναληφθεί το φαινόμενο. «Ποτέ ξανά Αριστερά» έλεγαν κορυφαίοι παράγοντες της συντηρητικής παράταξης στις δημόσιες παρεμβάσεις τους. Την Τετάρτη ο κ. Μητσοτάκης στη συζήτηση στη Βουλή, απευθυνόμενος στον κ. Τσίπρα, είπε για το θέμα της Novartis ότι στο «εδώλιο του κατηγορουμένου κάθεται το ηθικό πλεονέκτημά σας». Το είπε σκόπιμα; Του ξέφυγε; Δεν έχει σημασία.
Είναι αυτό που έχει σφηνωθεί στο μυαλό του και προσπαθεί να το πετύχει χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα, ακόμη και τα πιο βρόμικα. Βασικός στόχος του καθεστώτος Μητσοτάκη είναι να πληγεί η ηθική των πολιτικών αντιπάλων του. Γνωρίζουν πολύ καλά και ο πρωθυπουργός και οι περισσότεροι συνεργάτες του και τα μέσα ενημέρωσης που στηρίζουν τη Δεξιά ότι θα ήταν μάταιο να επιχειρήσουν να παρουσιάσουν τη Νέα Δημοκρατία ως την ενάρετη δύναμη του πολιτικού συστήματος. Θα γέλαγε ο κάθε πικραμένος. Φανατικοί είναι, δεν είναι ηλίθιοι.
Αποφάσισαν λοιπόν να καταστρώσουν ένα σχέδιο για να δυσφημήσουν τους αντιπάλους τους. Δεν πούλαγαν οι σαχλαμάρες περί κομμουνιστικού κινδύνου, περί επικίνδυνων αριστεριστών που θέλουν να αλώσουν το κράτος, οι χοντροκομμένες ανοησίες που εκτόξευαν κάποια περισπούδαστα βλίτα για αμφισβήτηση των ιερών και των οσίων της φυλής από τους άθεους (θυμάστε τις καταγγελίες για απόσυρση των εικόνων;). Θυμωμένοι ήταν αρκετοί πολίτες με τον ΣΥΡΙΖΑ λόγω της υπογραφής του 3ου Μνημονίου και των σκληρών οικονομικών μέτρων που υποχρεώθηκε να εφαρμόσει, αλλά ήθελαν κάτι πιο σοβαρό για να συνεχίσουν να είναι θυμωμένοι. Επρεπε να χτυπηθεί ο πολιτικός αντίπαλος εκεί όπου υποτίθεται πως είχε πλεονέκτημα. Στο πεδίο της ηθικής. Δεν δικαιούται να ομιλεί για τέτοια ζητήματα. Δεν είναι υπεράνω κριτικής. Εκανε και κάνει ό,τι όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Αρα είμαστε ίδιοι. Ομως αποδείχθηκαν μπούρδες περιωπής το γραφείο που είχαν στήσει ο Σπίρτζης και ο Παππάς κάπου στη λεωφόρο Συγγρού για να κάνουν ρουσφέτια με αμοιβή, οι καταγγελίες εναντίον του υπουργού Κατρούγκαλου ότι έστελνε πολίτες στο νομικό γραφείο του, η πεντάστερη βίλα του Τσίπρα στο Σούνιο και πολλά άλλα της ίδιας κατηγορίας. Οι διακινητές αυτών των βιτριολικών φημών αναγκάστηκαν να ζητήσουν συγγνώμη.
Δυστυχώς για τη Δεξιά και η υπόθεση Novartis δεν είχε την εξέλιξη που προσδοκούσε. Με αναιμικά επιχειρήματα και αυτοσχεδιασμούς του χειρίστου είδους, αποπειράθηκε ο πρωθυπουργός να αποδείξει ότι η παραπομπή στο Ειδικό Δικαστήριο του Δ. Παπαγγελόπουλου και του Νίκου Παππά κατεδαφίζει το ηθικό πλεονέκτημα των αντιπάλων του. Ομως ο Νίκος Παππάς κατηγορείται για πλημμέλημα (παράβαση καθήκοντος), με τις ενέργειές του δεν ζημιώθηκε το ελληνικό Δημόσιο, αντιθέτως ωφελήθηκε, αφού πρώτη φορά οι ιδιοκτήτες μέσων ενημέρωσης κλήθηκαν να πληρώσουν για τη χρήση δημόσιων συχνοτήτων, ενώ από το βούλευμα του δικαστικού συμβουλίου για τον κ. Παπαγγελόπουλο αφαιρέθηκαν οι κατηγορίες για εκβιασμό και δωροδοκία. Δεν έκρυψαν την ενόχλησή τους στην κυβέρνηση. Αυτοί που κατηγορούσαν τους άλλους για χειραγώγηση της Δικαιοσύνης, άφησαν αιχμές για την κρίση του δικαστικού συμβουλίου.
Βεβαίως για ακόμη μια φορά ο κ. Μητσοτάκης έσπευσε να προεξοφλήσει την καταδίκη τους, λέγοντας ότι οι κατηγορίες είναι στοιχειοθετημένες (πώς το ξέρει;), αποδεικνύοντας στην πράξη πόσο πολύ σέβεται την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Στοιχειοθετημένο υποτίθεται πως ήταν και το πόρισμα της προανακριτικής επιτροπής της Βουλής, αλλά συνετρίβη. Ο πρωθυπουργός «τιμά» την πλούσια παράδοση της παράταξής του στο κυνήγι των πολιτικών αντιπάλων της. Ο πατέρας του, μιλώντας στον Αλέξη Παπαχελά («Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με τα δικά του λόγια» εκδόσεις Παπαδόπουλος) για την αθώωση του Ανδρέα Παπανδρέου, είχε πει: «Εγώ δεν κίνησα το δαχτυλάκι μου για να καταδικαστεί ο Ανδρέας». Δηλαδή μπορούσε να το κινήσει, αλλά δεν το έκανε. Μάλιστα. Το δαχτυλάκι του Κυριάκου Μητσοτάκη θα μείνει ακίνητο; Τα δαχτυλάκια των φίλων του;
Ανάγωγα
Ο Τζόνσον παραιτήθηκε, ο Μακρόν ψαλιδίστηκε και κάποιοι άλλοι ομόσταβλοί τους δεν αισθάνονται και πολύ καλά τελευταία.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
