My Twitter Feed

1 Απριλίου, 2022

ΕΙΔΗΣΕΙΣ.ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

ΚΚΕ: Επίσκεψη Στολτίδη σε Κιλκίς -

Πέμπτη, 31 Μαρτίου, 2022

Σύσκεψη για τρόφιμα – αγορά -

Πέμπτη, 31 Μαρτίου, 2022

Δωρεά υλικού σε δομές υγείας -

Πέμπτη, 31 Μαρτίου, 2022

Ρεύμα: Βοήθεια για επανασύνδεση -

Τετάρτη, 30 Μαρτίου, 2022

Αναβλήθηκε η δίκη των “έξι” -

Τετάρτη, 30 Μαρτίου, 2022

“Με αυξημένες τιμές το Πάσχα” -

Τετάρτη, 30 Μαρτίου, 2022

Κάλεσμα για απεργία/συγκέντρωση -

Τετάρτη, 30 Μαρτίου, 2022

Ψάχνουμε για επενδύσεις από ΗΠΑ -

Τετάρτη, 30 Μαρτίου, 2022

Στο ερώτημα: «Πότε θα ζήσουμε…

…ανθρώπινα;», η απάντηση είναι «Σήμερα»!

Της Ανδριάνας Κουμεντάκου*


Εδώ και πολλά χρόνια οι εργαζόμενοι έχουμε πληρώσει ακριβά, την οικονομική κρίση, την προσπάθεια να ανακάμψει η οικονομία, την πανδημία, τη λεγόμενη «πράσινη μετάβαση» και τους ανταγωνισμούς των ισχυρών του πλανήτη, τώρα τον πόλεμο.

Ειδικά οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι, όπως και οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί, που κάθε χρόνο αναπληρώνουμε τον εαυτό μας, όποτε βέβαια το αποφασίσει η κάθε κυβέρνηση, και που πλέον αποτελούμε το 30% των εκπαιδευτικών, βιώνουμε ένα διαρκές «τρεχαλητό» με τα βάρη συνεχώς να αυξάνονται.

Τους τελευταίους μήνες η κατάσταση έχει γίνει ανυπόφορη. Με μισθό που δεν φτάνει τα 900 ευρώ, εκατοντάδες αναπληρωτές του Κιλκίς, αναγκάζονται να πληρώσουν το ενοίκιο, το μεταπτυχιακό τους (μήπως και κάποια μέρα διοριστούν), τη θέρμανση και το ηλεκτρικό (που έχουν αυξηθεί από 90 έως και 200 ευρώ το μήνα, αν όχι παραπάνω), τα καύσιμα για τη μετακίνησή μας στη δουλειά (που για όσους μετακινούνται από τη Θεσσαλονίκη το κόστος έχει εκτιναχτεί κατά 100 ευρώ το μήνα από το Σεπτέμβριο), και ταυτόχρονα με το άγχος  να μην αρρωστήσουμε, να μη χαλάσει το αυτοκίνητο, να μην υπάρξει καμία βλάβη στο σπίτι μας και άλλα πολλά. Γιατί πολύ απλά το πορτοφόλι μας αδειάζει πολύ πριν βγει ο μήνας και δεν μας φτάνει να καλύψουμε τυχόν έκτατα έξοδα.

Τα ίδια ερωτήματα μας απασχολούν όλους:

«Πότε, επιτέλους, θα ανασάνουμε; Πότε θα ζήσουμε σαν άνθρωποι;»

«Πότε θα έχουμε μία σταθερή δουλειά  με αμοιβές που να καλύπτουν τις υποχρεώσεις και τις ανάγκες μας; Πότε θα καταφέρουμε να έχουμε μια σταθερή ζωή, σε έναν τόπο, να κάνουμε οικογένεια;  Πότε θα μπορούν τα παιδιά μας, οι μαθητές μας να μορφώνονται ολόπλευρα σε σύγχρονα σχολεία, να έχουν την υγεία τους, να ζήσουν σε έναν κόσμο ειρηνικό;»

Αυτό που ακούμε όλα αυτά τα χρόνια, από κάθε κυβέρνηση, είναι ότι «τώρα είμαστε σε μια δύσκολη κατάσταση», «δεν υπάρχουν λεφτά για αυξήσεις, για διορισμούς, για τα σχολεία» κ.ά.

Αλλά την ίδια ώρα βλέπουμε εκατομμύρια και δισεκατομμύρια να «ξεφυτρώνουν» αριστερά και δεξιά μας.

Στις εφημερίδες και τα site του Κιλκίς συχνά – πυκνά βλέπουμε να διαφημίζονται κέρδη εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ  από τις βιομηχανίες του νομού και την ίδια ώρα μαθαίνουμε ότι θα δοθούν κι άλλα 11 δις για επενδύσεις με το νέο «Αναπτυξιακό Νόμο». Όμως για εμάς υπάρχουν μόνο 13 ευρώ το μήνα για βενζίνη, με τον ΦΠΑ, τον ΕΦΚ, τα δημοτικά τέλη να παραμένουν αμετάβλητα, τα τιμολόγια σε ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, internet να είναι στα ύψη.

Όσοι εργάζονται στο Κιλκίς παρατηρούν μια σειρά στρατιωτικές δομές που είναι ενταγμένες στο ΝΑΤΟ, γνωρίζοντας ότι για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ ξοδεύονται κάθε χρόνο πάνω από 5 δις ευρώ, ενώ πάνω από 6 δις ευρώ δόθηκαν για τα Rafale και τα Belhara. Χρήματα τα οποία δεν προορίζονται για την άμυνα της χώρας, αλλά για αποστολές εκτός συνόρων. Αλλά σε όλο το Κιλκίς δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν ούτε μία αίθουσα για να αραιώσουν τα τμήματα των σχολείων μέσα στην πανδημία, δεν κατάφεραν να κατασκευάσουν ούτε ένα σχολείο όλα αυτά τα χρόνια, δεν υπάρχει ούτε μία ΜΕΘ στο Νοσοκομείο της πόλης, κάθε λίγο και λιγάκι ζητάνε από τους γονείς να πληρώσουν για αναλώσιμα, ακόμα και για τη συντήρηση των σχολείων.

Άρα, το συμπέρασμα είναι ένα: Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν υπάρχουν λεφτά. Το πρόβλημα είναι ότι τόσο η σημερινή, όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, επιλέγουν να θυσιάζουν τις δικές μας ανάγκες, τη δικιά μας ζωή και το μέλλον των μαθητών μας, για να συνεχίζουν να αυξάνουν τα κέρδη τους μερικές εκατοντάδες επιχειρηματίες και οικογένειες.

Γι’ αυτά τα κέρδη, δεν διστάζουν να εμπλέκουν τη χώρα μας ακόμα και σε πολέμους, όπως γίνεται με τον πόλεμο στην Ουκρανία, όπου δυο λαοί, που ζούσαν για δεκαετίες ειρηνικά, χύνουν το αίμα τους εξαιτίας της απαράδεκτης εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανίας, αλλά και εξαιτίας του σκληρού ανταγωνισμού ΗΠΑ/ΝΑΤΟ-ΕΕ με τη Ρωσία για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών τους ομίλων.

Γι’ αυτό στο ερώτημα των εκατοντάδων εκπαιδευτικών και ειδικά των αναπληρωτών: «Πότε θα ζήσουμε ανθρώπινα;», η απάντηση πρέπει να είναι «Σήμερα»!

Σήμερα επιβάλλεται να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, να γίνουμε εμείς οι πρωταγωνιστές της δικής μας ζωής, να στρώσουμε το έδαφος για έναν καλύτερο κόσμο για τους μαθητές μας. Δίνοντας τον αγώνα μας μέσα στα σχολεία, βάζοντας φρένο στις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές της όποιας κυβέρνησης και διεκδικώντας ένα σύγχρονο σχολείο. Μαζί με όλους τους συναδέλφους, τους μαθητές και τους γονείς τους να διεκδικήσουμε όσα έχουμε ανάγκη σήμερα.  Γιατί, μπορούμε να τα καταφέρουμε, με πολύμορφες διεκδικήσεις για το μισθό, τα δικαιώματά μας, τις κοινωνικές παροχές. Με τη συμμετοχή μας στην πανεργατική απεργία στις 6 Απρίλη και στη συγκέντρωση των Σωματείων στις 11:00 π.μ., στην Πλατεία Ειρήνης, στο Κιλκίς, δυναμώνοντας τις διεκδικήσεις μας για:

  • Να αυξηθούν οι μισθοί μας και να επανέλθει ο 13ος και 14ος μισθός.
  • Να μειωθούν και να καταργηθούν φόροι στα καύσιμα, στην ενέργεια και στα είδη διατροφής και πλατιάς κατανάλωσης.
  • Να γίνουν επιτέλους μαζικοί διορισμοί, να μονιμοποιηθούν οι αναπληρωτές, να εξισωθούν δικαιώματά τους με αυτά των μόνιμων.
  • Να σταματήσει κάθε εμπλοκή της χώρας μας στο πόλεμο που γίνεται για να συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και όχι των λαών.

*Εικαστικός, αναπληρώτρια εκπαιδευτικός στο Κιλκίς

Σχολιάστε