Στον αστερισμό της πίτσας
Του Παναγιώτη Φλωρίδη.
Ως πρωθυπουργός ο Αντ. Σαμαράς είχε κι αυτός μια (αυθόρμητη) συνάντηση με νέους. Θέλοντας να τους δείξει το δρόμο της δράσης και της επιχειρηματικότητας, ώστε να ολοκληρωθεί το περίφημο succes story, του είπε με υπερηφάνια ότι ενώ σπούδαζε στην Αμερική, είχε ανοίξει μια πιτσαρία. Η οποία κατά την έκφρασή του “ξέσκιζε”. Ιδανικό παράδειγμα από έναν πρωθυπουργό προς τους νέους. Η τέλεια καθοδήγηση στον κόσμο της επιχειρηματικότητας και της ανάπτυξης, μέσω της ανταγωνιστικότητας.
Επιασε καθώς φαίνεται η παραίνεση και το παράδειγμα του κ. Σαμαρά. Τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, η επιχειρηματικότητα των νέων εξαντλείται αποκλειστικά στα νέα καφέ, τις νέες ταβέρνες, τις νέες πιτσαρίες. Το βλέπουμε φυσικά έντονα και στο Κιλκίς, όπου σε λίγο η κάθε οικοδομή θα έχει και το καφέ της. Και την πιτσαρία της ενδεχομένως.
Η πίτσα φυσικά δεν είναι από τα ελληνικά παραδοσιακά προϊόντα. Φαίνεται όμως ότι ασκεί την γοητεία της και την επιρροή της οριζοντίως και καθέτως στην κοινωνία. Και φυσικά και στους πολιτικούς μας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης για παράδειγμα, μετά την ανέλπιστη αλλά ελπιδοφόρα εκλογή του πριν ένα χρόνο, μετά το οριστικό αποτέλεσμα πήγε-κατά δήλωσή του-μετά συζύγου και τέκνων κι έφαγε πίτσα και μετά στο σπίτι. Ο Κ. Καραμανλής ο νεότερος, στις ατελείωτες νύχτες με το play-station στη Ραφήνα, σίγουρα θα είχε παρέα πίτσα ή πίτσες. Ο Γ. Παπανδρέου-συγκάτοικος του Αντ. Σαμαρά στην Αμερική-δεν είχε πιτσαρία. Αλλά είχε να λέει και να καμαρώνει ότι στη Σουηδία, δουλεύοντας στις γνωστές “στέντες”, καθάριζε πολλές πιτσαρίες. Ο Αλ. Τσίπρας στις ατελείωτες αγωνιστικές καταλήψεις του Λυκείου, σίγουρα θα περνούσε τις νύχτες καταναλώνοντας επαναστατικές πίτσες, περιφρουρώντας την κατάληψη (από ποιούς άραγε;). Ως Κνίτης όμως εκείνη την εποχή, δεν κατανάλωνε το απαραίτητο “αξεσουάρ” της πίτας, την Κόκα-Κόλα, ως αμερικάνικο, ιμπεριαλιστικό προϊόν.
Δεν είναι σίγουρο βέβαια ότι όλοι οι παραπάνω πολιτικοί ηγέτες λάτρευαν την πίτσα. Σίγουρο είναι ότι έγιναν ή θα γίνουν Πρωθυπουργοί! Σίγουρα επίσης είναι ότι όλοι τους έχουν το μερίδιό για την σημερινή κατάσταση της χώρας. Και πιο σίγουρα πάντως είναι ότι για τη χρεοκοπία της χώρας, η τελευταία που φταίει είναι η πίτσα!
Το ζητούμενο σήμερα είναι, όχι να απαλλαγούμε από τις βλαβερές συνέπειες του πικάντικου εδέσματος. Αλλά να απαλλαγούμε από το σύνδρομο της ευκολίας της πίτσας. Οχι στην παρασκευή της, αλλά στην επιλογή της ως οικονομική δραστηριότητα, ως επιχείρηση στη σύγχρονη, αδυσώπητη εποχή. Μας το λέει κανείς από τους διεκδικητές της εξουσίας; Κανείς, δυστυχώς.
Γι’ αυτό και μας είναι δύσκολη η μετάβαση από την “ναπολιτάνα” στη φασολάδα. Και όπως πάει η κατάσταση, σε λίγο οι φασολάδες θα είναι το πλέον γκουρμέ πιάτο. Δυσεύρετο!
Άρθρο στην ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ
