Σκοτεινό αντικείμενο πόθου
Του Θανάση Καρτερού.
Μας καταδιώκουν, όπως θα έχετε καταλάβει, ερινύες και μέδουσες μεταρρυθμίσεων.
Μπορώ να φανταστώ τον Τσακαλώτο να βλέπει εφιάλτες μεταρρυθμιστικούς στον ύπνο του, ενώ οι «άλλοι» βλέπουν εαρινά όνειρα για τους καυγάδες του με τον Τσίπρα. Και τον Τσίπρα να βλαστημάει, κουρασμένος από τους καυγάδες με τον Τσακαλώτο, την ώρα και τη στιγμή που εφευρέθηκαν οι μνημονιακού τύπου μεταρρυθμίσεις. Από τις οποίες κρέμεται το χρέος, η χρηματοδότηση, το παρόν και το μέλλον όλων.
Η Λαγκάρντ ανοίγει το στόμα της και ξέρεις ότι θα τραγουδήσει την όπερα των μεταρρυθμίσεων. Ο Σόιμπλε επενδύει τις μεταρρυθμίσεις με μουσική του Βάγκνερ. Η Βελκουλέσκου τις συνοδεύει με χορούς των Καρπαθίων. Εν γένει, όσο πιο σκληρός εκ των δανειστών είσαι, τόσο περισσότερες μεταρρυθμίσεις κρατάς στον χαρτοφύλακα – ή και στα δόντια σου. Αναλόγως ποιον άφρονα Έλληνα υπουργό έχεις απέναντί σου, βγάζεις το ανάλογο ντοσιέ. Για την ενέργεια, για τα εργασιακά, για το αφορολόγητο, για το ασφαλιστικό, για τα κέρατά μας.
Η παράθεση ωραίων λέξεων, που κρύβουν μαζική δυστυχία, είναι ίδιον του σύγχρονου καπιταλισμού. Του καζίνο όπου παίζονται τα ιμάτιά μας. Αυτό είναι γνωστό. Απελευθέρωση, ελαστικότητα, ευελιξία, ασφάλεια. Ακούς και τρέχεις να κρυφτείς στο πιο βαθύ πηγάδι. Καμιά ωραία λέξη, όμως, κανένας ωραίος τίτλος δεν κρύβει τόση μοχθηρία, κακία, αντεργατική λύσσα, ταξική επιμονή όσο η λέξη “μεταρρύθμιση” όταν τη φτύνουν οι εκπρόσωποι των απρόσωπων στο πρόσωπο της σημερινής κυβέρνησης. Και της σημερινής Ελλάδας.
Μεταρρύθμιση η πλήρης παράδοση στην εργοδοτική ασυδοσία, η περικοπή συντάξεων, η φορολόγηση, και φορολόγηση της φορολόγησης, των επαγγελματιών φορολογημένων, οι διευκολύνσεις στο μεγάλο κεφάλαιο που υποφέρει από ψηλούς μισθούς και απαράδεκτα εργατικά δικαιώματα. Για τέτοιου είδους μέτρα μιλάμε. Τέτοιου είδους μέτρα απαιτούν. Και τέτοιου είδους μέτρα βάφτισαν μεταρρυθμίσεις σε μια χώρα που φωνάζουν η Υγεία, η Παιδεία, το κράτος, η Δικαιοσύνη ότι χρειάζονται μεταρρύθμιση. Και χρήμα.
Μερικές φορές ακούω και τους δικούς μας να υιοθετούν τη λέξη. Ο Κυριάκος, όμως, δεν υιοθετεί την ειλικρίνειά τους – οι αριστεροί δεν πιστεύουν στις μεταρρυθμίσεις, διακηρύσσει. Εγώ πιστεύω. Τον ενημερώνουμε ότι μας αδικεί. Κι εμείς πιστεύουμε. Μάλιστα για μας, όπως και για εκατομμύρια Έλληνες, οι μεταρρυθμίσεις είναι σκοτεινό αντικείμενο πόθου. Εξ ου και μας ξεφεύγει συχνά: Γαμώ τις μεταρρυθμίσεις σας…
Άρθρο στην ΑΥΓΗ
