Σίγουρα κάτι δεν πάει καλά
Του Τάσου Παππά.
«Ομως ό,τι κι αν αποφασίσουν οι Βρετανοί, πρέπει να επανεφεύρουμε την Ευρώπη, να βρούμε ένα νέο αφήγημα όλοι μαζί, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε με τον τρόπο με τον οποίο πηγαίναμε τα τελευταία χρόνια. Το status quo δεν είναι βιώσιμο».
Αντε πάλι ο Βαρουφάκης με τις εμμονές του και τις μαξιμαλιστικές απόψεις του περί επανίδρυσης και εκδημοκρατισμού της Ευρώπης. Δεν κουράζεται αυτός ο άνθρωπος;
Δεν λέει να καταλάβει ότι είναι ένας αποσυνάγωγος, ένας γραφικός που ουδείς ασχολείται μαζί του; Ποιο νέο αφήγημα και κουραφέξαλα. Εκστομίζει βαρύγδουπες κουβέντες για να περνάει την ώρα του και να δίνει τροφή στα μέσα ενημέρωσης.
Ελα όμως που δεν πρόκειται για τον Βαρουφάκη! Τα παραπάνω είπε ο Γιόσκα Φίσερ, πρώην υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, πρώην αντικαγκελάριος στην κυβέρνηση Σρέντερ και βεβαίως υπεράνω υποψίας για ροπή στον εξτρεμισμό· άλλωστε με τον Φίσερ της δεκαετίας του ’60 και του ’70 δεν έχει πια καμία σχέση. Τώρα είναι άνθρωπος του συστήματος και η γνώμη του μετράει.
Το εντυπωσιακό πάντως είναι ότι το τελευταίο διάστημα λέγονται συχνά παρόμοια πράγματα και μάλιστα όχι από τους συνήθεις υπόπτους του προοδευτικού ευρωσκεπτικισμού.
Δεν είναι αριστεριστές ο Γιούνκερ και ο Γκάμπριελ που πρόσφατα δήλωσαν ότι πρέπει ν’ αλλάξει η Ευρώπη. Ο επικεφαλής της Κομισιόν υπογράμμισε ότι οι Βρυξέλλες αποφασίζουν για υπερβολικά πολλά θέματα και δεν αφήνουν χώρο στα κράτη να λειτουργήσουν.
Δεν κινούνται στην περιοχή του αριστερού ριζοσπαστισμού επιφανείς σχολιαστές σε μέσα ενημέρωσης (ελληνικά και ευρωπαϊκά) που λένε σήμερα ότι η Ευρώπη όπως είναι δεν αρέσει στους πολίτες της και χρειάζεται κάτι να γίνει πριν η κατάσταση ξεφύγει από κάθε έλεγχο.
Είναι αυτοί που πριν από λίγο καιρό απαντούσαν με αυθάδεια σε όσους έκαναν λόγο για τις γραφειοκρατικές δυσλειτουργίες, το έλλειμμα δημοκρατίας, τον κυνισμό των ελίτ, την αυταρχική μανιέρα των θεσμών, τη μοχθηρία της τεχνοκρατίας, που χτύπαγαν καμπανάκι για τα μεγάλα ποσοστά αποχής στις ευρωεκλογές και την ενίσχυση των ξενοφοβικών και ακροδεξιών κομμάτων, ότι «αυτή είναι η Ευρώπη και σε όποιον αρέσει. Αυτός που δεν γουστάρει να πάρει το καπελάκι του και να φύγει».
Μέχρι και ο Ευάγγελος Βενιζέλος εμφανίστηκε εσχάτως προβληματισμένος για την πορεία και το μέλλον της Ευρώπης, αναφέροντας πως «πρέπει να είσαι ευρωπαϊστής-σκεπτικιστής για να καταλαβαίνεις τι γίνεται στην Ευρώπη».
Πάλι καλά, είναι ένα πρώτο κρίσιμο βήμα το να παραδεχτείς ότι η συλλογικότητα στην οποία ανήκεις έχει φτάσει στα όριά της. Μένει να δούμε αν οι οψίμως ανήσυχοι θα βγουν από το οχυρό της στενοκεφαλιάς όπου είχαν βολευτεί και θα προκαλέσουν την αναγκαία δημόσια συζήτηση.
Ανάγωγα
Στη Μέρκελ θα παρουσίαζε χτες ο Κυριάκος Μητσοτάκης το σχέδιό του για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση. Αυτό τουλάχιστον έλεγαν πριν από τη συνάντηση τα φιλονεοδημοκρατικά μέσα ενημέρωσης.
Στην προσπάθειά τους να τον αποθεώσουν τον εκθέτουν τον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας. Αν δεν κάνουμε λάθος, αυτό το πρόγραμμα, εφόσον βεβαίως υπάρχει, οφείλει να το παρουσιάσει πρώτα στον ελληνικό λαό, ο οποίος και θα κληθεί, όταν θα γίνουν εκλογές, να το εγκρίνει ή να το απορρίψει.
Εντάξει, ξέρουμε ότι κουμάντο στη χώρα κάνουν οι δανειστές, αλλά, βρε αδερφέ, να κρατάμε και τα προσχήματα.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
