Ρεπερτόριο πανικοβλημένων
Του Τάσου Παππά.
Η προοπτική της συνεργασίας Podemos- Ενωμένης Αριστεράς στις επικείμενες εκλογές στην Ισπανία έχει θορυβήσει και τη Δεξιά (ντόπια και ευρωπαϊκή) γιατί διαισθάνεται την απειλή που μπορεί να προκύψει σε βάθος χρόνου, αλλά και τους Σοσιαλιστές γιατί βλέπουν ότι είναι πιθανό να χάσουν τη δεύτερη θέση.
Τα κόμματα που κυβέρνησαν την Ισπανία τα τελευταία σαράντα χρόνια και οδήγησαν τη χώρα ένα βήμα πριν από την καταστροφή έχουν ενώσει τις φωνές τους για να αποτρέψουν τη «συμφορά». Επιστρατεύουν τα πάντα. Στην αρχή επιχείρησαν να πλήξουν στο ηθικό επίπεδο τους Podemos, κατηγορώντας τους για μυστική χρηματοδότηση από τη Βενεζουέλα του Τσάβες και του Μαδούρο.
Το επιχείρημα του συμψηφισμού: «Αφού και εσείς τα παίρνετε από τους πολιτικούς φίλους σας, δεν δικαιούστε να μας εγκαλείτε για διαφθορά επειδή ο αρχηγός της Δεξιάς Ραχόι, καμιά 15αριά κορυφαία στελέχη του Λαϊκού Κόμματος και αρκετοί παράγοντες των Σοσιαλιστών έχουν πιαστεί να χρηματίζονται από επιχειρηματίες φίλους τους».
Μάλιστα ο διαβόητος Φελίπε Γκονθάλεθ -αυτός που την περίοδο της πρωθυπουργίας του δημιούργησε τις παρακρατικές δολοφονικές ομάδες για να εξουδετερώσει την ΕΤΑ- έφτασε στο σημείο να δηλώσει ότι «η διαφθορά στην Ισπανία εάν συγκριθεί με αυτή της Βενεζουέλας είναι παιχνίδι για μικρά παιδιά». (Ασήμαντη λεπτομέρεια το γεγονός ότι τα ονόματα της συζύγου του και του γαμπρού του εντοπίστηκαν στα Panama papers).
Οι κατηγορίες περί οικονομικής ενίσχυσης από τη Βενεζουέλα έπεσαν στο κενό και ο κατασκευαστής των φημών, ένα πρόσωπο του πολιτικού υπόκοσμου, βρίσκεται στη φυλακή λόγω του «ενάρετου» βίου του.
Το ρεπερτόριο των εχθρών της συνασπισμένης Αριστεράς είναι πλούσιο, καθόλου πρωτότυπο βεβαίως και πολύ γνωστό σε μας αφού και η Ν.Δ και η Δημοκρατική Συμπαράταξη το έχουν χρησιμοποιήσει και συνεχίζουν με μεγαλύτερη ένταση να το κάνουν και σήμερα που είναι εκτός διακυβέρνησης. «Λαϊκιστές», «αριστεριστές», «εξτρεμιστές», «νεοκομμουνιστές ιδεοληπτικοί», «αντιευρωπαϊστές», «οπαδοί του Στάλιν και της Λεπέν» (κατά τη θεωρία των δύο άκρων) και φυσικά «φανατικοί εξουσιομανείς» (κι ας μην έχουν ακόμη ασκήσει εξουσία).
Ολα αυτά και πολλά άλλα είναι οι Podemos και η Ενωμένη Αριστερά και αν οι Ισπανοί πολίτες κάνουν το λάθος να τους εμπιστευτούν θα σαρώσει τα πάντα ο αριστερός Αρμαγεδδών. Καμία φαντασία πια στη σύγχρονη Δεξιά και τη μεταλλαγμένη σοσιαλδημοκρατία; Προς το παρόν πάντως δεν έχουν πει κάτι για Βόρεια Κορέα -πρόκειται για ελληνική πατέντα. Ισως κρατάνε κάβα για το μέλλον εφόσον συμβεί το «ιστορικό ατύχημα».
Ανάγωγα
Ο Αυστριακός σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος Φάιμαν παραιτήθηκε μετά τη συντριβή του κόμματός του στις προεδρικές εκλογές. Ο Γερμανός σοσιαλδημοκράτης αντικαγκελάριος Γκάμπριελ δεν αισθάνεται και πολύ καλά αφού οι δημοσκοπήσεις δίνουν στο άλλοτε κραταιό κόμμα του ποσοστό 20% (αυτός πάντως διέψευσε τις φήμες ότι προτίθεται να παραιτηθεί).
Η δημοτικότητα του σοσιαλιστή προέδρου της Γαλλίας Ολάντ έχει κατρακυλήσει στο 15%, ενώ οι μετρήσεις προβλέπουν καθαρή ήττα του στις προεδρικές εκλογές. Στην Ισπανία οι σοσιαλιστές σπαράσσονται από εσωτερικές αντιθέσεις – άλλοι θέλουν συνεργασία με τη Δεξιά, άλλοι με τους Podemos. Δύσκολοι καιροί για τη σοσιαλδημοκρατία. Πληρώνει τις συνέπειες των επιλογών της.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
