Πόσο αξίζει η ζωή ενός «γύφτου»;

Του Γιάννη Μυλόπουλου.

Το πόρισμα του πειθαρχικού ελέγχου που παραδόθηκε στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Τάκη Θεοδωρικάκο και αφορά στη (δολο)φονική καταδίωξη στο Πέραμα, από τα στοιχεία τουλάχιστον που είδαν το φως της δημοσιότητας, είναι διατυπωμένο έτσι ώστε να χρησιμοποιηθεί σαν ελαφρυντικό για την αθώωση των ενόχων αστυνομικών.

Σύμφωνα με το πόρισμα της αστυνομίας για τον φόνο ευθύνονται η έλλειψη συντονισμού της αστυνομικής επιχείρησης, οι ασαφείς εντολές από το κέντρο, η έλλειψη εκπαίδευσης των αστυνομικών, πρόβλημα στην επικοινωνία τους με το κέντρο, ελλιπής εικόνα της πραγματικής κατάστασης και απουσία επικεφαλής στο κέντρο της Άμεσης Δράσης.

Οι ευθύνες δηλαδή που αποδίδονται είναι γενικές και αόριστες και αντί να επικεντρώνονται στους ενόχους της ανθρωποκτονίας, αποπροσωποποιούνται και διαχέονται σε παράγοντες άσχετους με τους ίδιους τους εκτελεστές. Η εκπαίδευση, ο συντονισμός, η ελλιπής εικόνα, η επικοινωνία…

Οι δράστες αστυνομικοί άλλωστε μέχρι τώρα αντιμετωπίστηκαν από τον ίδιο τον υπουργό και μέλη της κυβέρνησης ως θύματα, ενώ από τους συναδέλφους τους στην αστυνομία ως ήρωες.

Αφού ο μεν υπουργός τους επισκέφτηκε προκειμένου να τους συμπαρασταθεί κατά την κράτησή τους και ήταν αυτός που πρώτος χειροκρότησε την κοινή απόφαση εισαγγελέα και ανακριτή να αφεθούν ελεύθεροι χωρίς περιοριστικούς όρους.

Οι δε συνάδελφοί τους αστυνομικοί τους επιφύλαξαν υποδοχή ηρώων όπως είδαμε στην τηλεόραση, αφού τους περίμεναν έξω από το κρατητήριο με χειροκροτήματα και επευφημίες.

Όμως τα γεγονότα στο Πέραμα δεν συνάδουν ούτε με τις εκ προοιμίου αθωωτικές δηλώσεις του υπουργού, ούτε με τις νικητήριες επευφημίες των αστυνομικών, ούτε όμως και με το κατ’ ουσία αθωωτικό για τους αστυνομικούς πόρισμα του πειθαρχικού ελέγχου.

Σύμφωνα με τα πραγματικά γεγονότα, εφόσον υπάρχει πτώμα και μάλιστα ενός άοπλου παιδιού, καθώς και 36 σφαίρες που έφυγαν από τα περίστροφα 7 αστυνομικών που πυροβολούσαν επιμόνως, υπάρχει φόνος.

Κι ακόμη, δεν επρόκειτο για επικίνδυνους κακοποιούς, αλλά για 3 ανήλικους Ρομά που είχαν κλέψει ένα αυτοκίνητο, έναν 18χρονο και 2 μικρότερης ηλικίας. Για τους οποίους μάλιστα κυκλοφόρησε σκοπίμως αρχικά η είδηση ότι ήταν δήθεν μεγαλύτεροι.

Οι οποίοι νεαροί, όπως αποδείχθηκε τελικά ήταν άοπλοι και όπως επίσης προκύπτει από τα ηχογραφημένα στιγμιότυπα και τις καταθέσεις δεν κινήθηκαν επιθετικά με το αυτοκίνητο εναντίον των οπλισμένων αστυνομικών, όπως ψευδώς υποστηρίχθηκε από αυτούς, αλλά αντίθετα, οι καταδιωκόμενοι έκαναν όπισθεν για να φύγουν και χτύπησαν τις μοτοσικλέτες τους. Αφού οι αστυνομικοί τις είχαν ήδη εγκαταλείψει και πυροβολούσαν…

Και τέλος, όπως προκύπτει από τις καταθέσεις, οι 3 άοπλοι νεαροί είχαν ήδη σηκώσει τα χέρια ψηλά και παραδίνονταν όταν οι αστυνομικοί τους πυροβολούσαν στον θώρακα, σκοτώνοντας τον έναν εξ αυτών και τραυματίζοντας τον δεύτερο.

Από όλα τα στοιχεία προκύπτει λοιπόν ότι οι αστυνομικοί δεν βρίσκονταν σε νόμιμη άμυνα, όπως θέλησαν να παρουσιάσουν, αλλά σε καταδίωξη 3 νεαρών και άοπλων κλεφτών. Επομένως η χρήση των υπηρεσιακών τους όπλων ήταν καταχρηστική. Κι ακόμη χειρότερα, εφόσον οι νεαροί είχαν σηκώσει τα χέρια ψηλά, όφειλαν να προχωρήσουν σε συλλήψεις και όχι να πυροβολούν στο ψαχνό.

Είναι λοιπόν προφανές από τα γεγονότα που δημοσιοποιήθηκαν ότι πρόκειται για ανθρωποκτονία. Με πρόθεση ή όχι θα αποφανθεί το δικαστήριο. Όπως και να έχει όμως, πρόκειται για ανθρωποκτονία. Ανεκπαίδευτοι ή όχι, οι αστυνομικοί πυροβόλησαν 36 φορές με σκοπό όχι να σταματήσουν το αυτοκίνητο, αλλά να κτυπήσουν τα 3 παιδιά.

Το γεγονός ότι αυτοί οι 7 κατηγορούμενοι για ανθρωποκτονία σε βαθμό κακουργήματος κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά μας, είναι άκρως ανησυχητικό.

Κι ακόμη χειρότερα, αν οι 7 αστυνομικοί δεν τεθούν σε διαθεσιμότητα μέχρι να τελεσιδικήσει η υπόθεση, αλλά συνεχίσουν να αστυνομεύουν οπλοφορώντας, αυτό εκτός από πολύ επικίνδυνο, θα στείλει και ένα σαφές μήνυμα ατιμωρησίας στους συναδέλφους τους. Καθώς οι επόμενοι «ανεκπαίδευτοι» και «ασυντόνιστοι» αστυνομικοί που θα βρεθούν σε παρόμοια θέση, δεν θα το σκεφτούν και πολύ να τραβήξουν κι εκείνοι το περίστροφο και να πυροβολήσουν στο θώρακα. Αφού θα ξέρουν πια καλά ότι αυτή τους η συμπεριφορά όχι μόνο δεν τιμωρείται, αλλά και επιβραβεύεται από την πολιτεία και ηρωοποιείται από τους συναδέλφους τους.

Το μήνυμα λοιπόν που στέλνει η κυβέρνηση στους αστυνομικούς που σκότωσαν ένα νεαρό παιδί και τραυμάτισαν ακόμη ένα είναι ένα μήνυμα ατιμωρησίας, όσον αφορά στις προθέσεις της. Συγχρόνως όμως είναι και ένα μήνυμα αυθαιρεσίας, όσον αφορά στις δικές τους υποχρεώσεις και στη δική τους δράση.

Με δυο λόγια, αυτό που η κυβέρνηση λέει στους αστυνομικούς είναι: «βαράτε στο ψαχνό και μη φοβάστε τίποτε. Θα δικαιωθείτε».

Άλλωστε σιγά τη ζημιά. Πόση αξία έχει η ζωή ενός «γύφτου», ενός ομοφυλόφιλου, ενός ναρκομανούς, ενός αναρχικού ή ενός αριστερού μπροστά στην εξουσία ενός αστυνομικού…

Άρθρο στο tvxs.gr