Ποντιακό και παρακράτος
Του Βλάση Αγτζίδη (*)
Η επίθεση λίγων φανατικών στον δήμαρχο της πόλης που θεσμικά παρευρέθη στην εκδήλωση για τη Γενοκτονία -τιμώντας παράλληλα το περιεχόμενό της- δημιούργησε πολλά και μεγάλα προβλήματα. Κατ’ αρχάς ξεχάστει η ιστορική απόφαση των τριών ομοσπονδιών να ξεπεράσουν τις διαφορές και να πορευτούν για πρώτη φορά με ενιαίο τρόπο. Επίσης υποβάθμισε μια εξαιρετική εκδήλωση που είχε ως κεντρικό ομιλητή τον Tamer Tsilingir, έναν Τούρκο πολίτη ποντιακης καταγωγής που λόγω των αριστερών του φρονημάτων και της πολιτικής του δράσης είχε καταδικαστεί σε ισόβια, και μετά από 10 χρόνια στις τουρκικές φυλακές κατάφερε να δραπετεύσει και να ζήσει τελικά στην Ελβετία.
Αντί λοιπόν της επαύριο ο ελληνικός Τύπος να ασχολείται με την ιστορική ομιλία του Tsilingir,, ασχολείται με την τραμπούκικη επίθεση που δέχτηκε ο Γιάννης Μπουτάρης μέσα στην ποντιακή εκδήλωση.
Όλα αυτά θα πρέπει να προβληματίσουν τους υπεύθυνους ποντιακούς φορείς και να αποφασίσουν μια τολμηρή πολιτική, ένα ξεκαθάρισμα που να ορίζει τις κόκκινες γραμμές του ποντιακού κινήματος.
Αυτό που πρέπει άμεσα να διοργανώσουν οι τρεις ποντιακές ομοσπονδίες που είχαν την αντικειμενική ευθύνη για τα όσα θα συνέβαιναν στην εκδήλωση και περί αυτήν, πρέπει να διοργανώσουν μια ανοιχτή αντιφασιστική εκδήλωση μαζί με άλλους φορείς της πόλης που αρνούνται τον κοινωνικό εκφασισμό και την αυτοδικία.
Η ευθύνη που έχουν οι φορείς από εδώ και πέρα είναι μεγάλη. Μια απλή ανακοίνωση καταγγελίας δεν αρκεί για την αντιμετώπιση ενός τόσο σοβαρού συμβάντος. Ίσως δεν έχουν συνειδητοποιήσει πόσο μεγάλη είναι η ευθύνη τους απέναντι στη δημοκρατική μας κοινωνία. Γιατί καλώς ή κακώς δεν θα ξεπεραστούν τόσο εύκολα οι συνέπειες της επίθεσης ενάντια στον Γ. Μπουτάρη, των οποιων το ίχνος θα βλέπουμε για μεγάλη περίοδο.
Ήταν γνωστή η στάση της ακροδεξιάς
Είναι γνωστό εδώ και χρόνια ότι η ανομική ακροδεξιά προσπαθεί να εκμεταλλευτεί και να χρησιμοποιήσει την σύγχρονη προσφυγική μνήμη. Το 2015 μια ομάδα χρυσαυγιτών που συμμετείχε στην εκδήλωση στο Σύνταγμα επιτέθηκε και τραυμάτισε τον Γιώργο Κουμουτσάκο, βουλευτή της Ν.Δ. και εκπρόσωπό της. Τότε η ΠΟΕ έλαβε μια γενναία απόφαση απαγόρευσης συμμετοχής Χρυσαυγιτών στις εκδηλώσεις για τη Γενοκτονία. Όμως η εμπειρία του 2015 και τα βίαια γεγονότα δεν φαίνεται ότι απασχόλησαν τους διοργανωτές της φετινής εκδήλωσης. Καμιά περιφρούρηση δεν εξασφάλισε την απρόσκοπτη ολοκλήρωση της φετινής εκδήλωσης. με αποτέλεσμα όταν λίγοι φανατικοί πήραν το “νόμο στα χέρια τους” και επιτέθηκαν στον 75χρονο δήμαρχο της πόλης, κανείς από τους διοργανωτές δεν ήταν εκεί για να τον προστατεύσει -πλην ίσως μερικούς γενναίους εθελοντές.
Επειδή ακριβώς αγωνίζομαι εδώ και περισσότερο από 30 χρόνια για τα ζητήματα αυτά και έχω γνωρίσει κάθε στιγμή και κάθε φάση που πέρασε ο αγώνας αυτός, μπορώ να αξιολογήσω τα όρια και τις κόκκινες γραμμές. Όπως επίσης και το τι ήθος πρέπει να επικρατεί σε όσους ισχυρίζονται ότι συμπαραστέκονται στην προσπάθεια καταξίωσης μιας τέτοιας τραγικής ιστορικής εμπειρίας όπως αυτής της Γενοκτονίας που υπέστησαν οι ελληνικοί πληθυσμοί της Οθωμανικής Αυτοκρατοράις από τον τουρκικό εθνικισμό….
Ε λοιπόν, αυτοί που πραγματικά πονούν για τις Γενοκτονίες δεν μπορεί να είναι αυτοί που ονειρεύονται να διαπράξουν γενοκτονίες και γι αυτό με τόσο απλό και εύκολο τρόπο παρεισφρύουν σε εκδήλωση που έχουν διοργανώσει σοβαροί φορείς και παίρνουν το νόμο στα χέρια τους “γιατί έτσι τους γουστάρει”. Και ακριβώς αυτοί που έχουν την ίδια δομή και τις ίδιες προσδοκίες με τους παλιούς γενοκτόνους πρέπει άμεσα να τεθούν εκτός ποντιακού κινήματος.
Τώρα, όσον αφορά τις κατά καιρούς εκφρασμένες απόψεις του Μπουτάρη, αυτό είναι άλλο πράγμα. Οι τιμητές του ας του ασκήσουν κριτική όπου θέλουν. Όχι όμως καπελλώντας με τη βίαιη συμπεριφορά τους μια τέτοια εκδήλωση που ουσιαστικά καταδικάζει τη βία. Προσωπικά έχω συγκρουστεί δημόσια με τον Μπουτάρη με επώνυμα κείμενα και καταγγελίες τη στιγμή που θα έπρεπε….
(*) Ο Βλάσης Αγτζίδης είναι διδάκτωρ σύγχρονης Ιστορίας. Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για τη συγγραφή της ιστορίας στον παρευξείνιο χώρο.
