Ποιος τροφοδοτεί το μίσος;
Του Τάσου Παππά.
Επιφανείς εκπρόσωποι της συντηρητικής παράταξης και του Κέντρου υποστηρίζουν ότι την τρομοκρατία τροφοδοτούν ο διχασμός, το πολιτικό και κοινωνικό μίσος. Βγάζουν έξω από τη συζήτηση τις δικές τους πρακτικές και ρίχνουν όλη την ευθύνη στην Αριστερά. Καθόλου πρωτότυπο. Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγ. Βενιζέλος στη συνέντευξή του στον «Ελ. Τύπο» (28-5-2017) αναφέρει ότι «καλλιεργείται ένα κλίμα ενθάρρυνσης ή ανοχής προς τη βία».
Από ποιους άραγε; Προφανώς όχι από τη Δεξιά και το Κέντρο, αλλά από τον συνήθη ύποπτο, την Αριστερά. Και συνεχίζει: «Δικαιούμαι να πω ότι της ακραίας βίας μιας τρομοκρατικής πράξης προηγήθηκε η συσσωρευμένη συμβολική αλλά και υλική βία του “αντιμνημονιακού” μίσους που πήρε τη μορφή του κατασκευασμένου μίσους κατά των προσώπων που σήκωσαν το βάρος της εθνικής προσπάθειας». Πάμε λοιπόν στο διά ταύτα.
Δηλαδή πώς ακριβώς περίμεναν η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ να αντιδράσει ένας λαός που βρέθηκε ξαφνικά στη δίνη των μνημονίων, ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή τον είχαν μπουκώσει με τον μύθο της ισχυρής Ελλάδας;
Πώς περίμεναν να αντιδράσουν αυτοί (και ήταν πολλοί) που είδαν τους μισθούς τους να τσακίζονται, τις συντάξεις τους να λεηλατούνται, τις καταθέσεις τους να εξανεμίζονται, τα δάνειά τους να κοκκινίζουν, τα σπίτια τους να απειλούνται, την ανεργία να εκτινάσσεται, τα μαγαζιά τους να κλείνουν και τους πετούσαν στα μούτρα το προσβλητικό «μαζί τα φάγαμε»;
Πώς περίμεναν να αντιδράσουν οι εργαζόμενοι όταν άκουγαν από τους ξένους προστάτες μας ότι είμαστε μια κοινωνία τεμπέληδων και χαραμοφάηδων και ότι για την τιμωρία που υφιστάμεθα (η οποία έχει παιδαγωγικό χαρακτήρα) την ευθύνη φέρουν οι ανίκανες και διεφθαρμένες κυβερνήσεις;
Οταν οι πάντες έλεγαν ότι ανάλογης έκτασης και βιαιότητας μείωση του ΑΕΠ (25%) δεν έχει υπάρξει πουθενά στον κόσμο σε καιρό ειρήνης, θα έπρεπε οι πολίτες να κάτσουν ήσυχα ήσυχα στους καναπέδες τους και να απολαύσουν την… ηρωική προσπάθεια των κομμάτων (αυτών που οδήγησαν την Ελλάδα στην καταστροφή) να σώσουν (ξανά) την οικονομία; Θυμός, οργή και απελπισία.
Αυτά ήταν τα συναισθήματα που κυριαρχούσαν και εξακολουθούν να κυριαρχούν. Σε τέτοιες συνθήκες δεν είναι δυνατόν η πολιτική αντιπαράθεση να γίνεται με το σεις και με το σας. Πρέπει να είσαι αφελής ή υποκριτής για να ελπίζεις σε κάτι τέτοιο. Η πολιτική δεν είναι πρόσκληση σε δεξίωση για να ανταλλάξουμε απόψεις, να συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε και να συνεχίσουμε σαν να μην τρέχει τίποτε. Είναι και σύγκρουση.
Κυρίως είναι σύγκρουση όταν διακυβεύονται πολλά. Αλλωστε, στην Ελλάδα η πολιτική ατμόσφαιρα ήταν πάντοτε πολωμένη κι ας μην υπήρχαν σοβαροί λόγοι. Η διαμάχη ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. τις προηγούμενες δεκαετίες είχε ξεπεράσει τα όρια. Τότε δεν βρέθηκε στο εδώλιο η Αριστερά για το κλίμα εθνικού διχασμού. Δεν προκαλούσε φόβο στο σύστημα. Μια περιθωριακή δύναμη καταγγελίας και αντίστασης ήταν, ενοχλητική μεν, αλλά επί της ουσίας ακίνδυνη.
Το ΠΑΣΟΚ ενοχοποιούσε τη Δεξιά κι αυτή με τη σειρά της το ΠΑΣΟΚ. Ο ένας παρέδιδε στον άλλο καμένη γη. Σήμερα έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους απέναντι στον κοινό αντίπαλο. Η Δεξιά και το Κέντρο κατηγορούν την Αριστερά (ιδίως τον ΣΥΡΙΖΑ) για τη στάση της τα πρώτα χρόνια των μνημονίων. Η ρητορική πολλών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ήταν όντως ακραία.
Οι επιθέσεις με χαρακτηρισμούς του τύπου «προδότες», «Κουίσλιγκ», «Τσολάκογλου», «γερμανοντυμένοι», «ταγματασφαλίτες» ήταν στην ημερήσια διάταξη. (Η ειρωνεία είναι ότι τα ίδια εισπράττουν σήμερα οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι από τους πρώην συντρόφους τους.) Οι κραυγές έδιναν τον τόνο, οι μανιχαϊσμοί δέσποζαν, οι πυώδεις ρεκλάμες είχαν αντικαταστήσει τα επιχειρήματα και την τεκμηριωμένη κριτική.
Αυτή όμως είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Υπάρχει και η άλλη. Οι απαντήσεις των εγκαλούμενων δεν κινήθηκαν σε διαφορετικό επίπεδο. Τότε αμύνονταν. Σήμερα όμως επιτίθενται με την ίδια σφοδρότητα και εμπάθεια, χρησιμοποιώντας τα μέσα που κατέκριναν. Χωρίς μάλιστα να κρύβουν τη νοσηρή επιθυμία τους για ρεβάνς. Επειδή η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ κόπτονται για τον πολιτικό πολιτισμό, ας τους φρεσκάρουμε τη μνήμη.
-Βοηθούσε στην εκλογίκευση της αντιπαράθεσης η δήλωση του Αντ. Σαμαρά ότι αν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στα πράγματα θα κατεβάσει τις εικόνες από τα δημόσια καταστήματα και θα γεμίσει η χώρα σοβιέτ;
-Συνέβαλε στην εκτόνωση της έντασης η γραπτή δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου ότι ο Τσίπρας καλύπτει τις ένοπλες συνιστώσες του κόμματός του;
– Εριχνε ή όχι λάδι στη φωτιά η κορόνα του Μάκη Βορίδη ότι θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί για να προστατεύσουμε το αστικό καθεστώς;
– Οι απειλές που εκτοξεύουν κορυφαία στελέχη και της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ ότι τον Τσίπρα τον περιμένει Ειδικό Δικαστήριο είναι δείγμα ψύχραιμης και νηφάλιας προσέγγισης;
-Η προσπάθεια που κάνουν παράγοντες της συντήρησης και της Κεντροαριστεράς να συσχετίσουν την κυβέρνηση με το καθεστώς της Βόρειας Κορέας, τις φονικές ουτοπίες του παρελθόντος και τη χούντα των συνταγματαρχών υπηρετεί την ανάγκη εξημέρωσης των πολιτικών παθών;
-Η δήλωση του αντιπροέδρου της Ν.Δ. ότι αν ήταν στο χέρι του Τσίπρα, δεν θα έκανε ξανά εκλογές, όπως και η τοποθέτηση του αρχηγού του κόμματος ότι η κυβέρνηση ούτε μπορεί ούτε θέλει να αντιμετωπίσει τη νέα τρομοκρατία λειτουργούν κατευναστικά, ρίχνουν γέφυρες, πολεμούν τη λογική του εθνικού διχασμού;
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
