Περίπλοκο πρόβλημα,

…περίπλοκη Αριστερά.

Του Τάσου Παππά.

«Εν τέλει δεν είναι τόσο περίπλοκο να πάρεις την κυβέρνηση και να εφαρμόσεις αριστερή πολιτική. Ελπίζω να το κάνει και η Ελλάδα». Αυτό σημειώνει ο Ιγνάσιο Ραμονέ, γνωστός συγγραφέας, πρώην διευθυντής της «Monde Diplomatique» στη συνέντευξή του στην «Εφ.Συν.» στις 31.3.2018.

Αναφέρει την Πορτογαλία ως επιτυχημένο παράδειγμα αριστερής πολιτικής, όπου «στην κυβέρνηση συμμετέχουν και οι κομμουνιστές. Οι Πορτογάλοι αποφάσισαν να μην ακολουθήσουν τις ντιρεκτίβες της Ε.Ε. Αύξησαν τους μισθούς και τις συντάξεις και δεν ανέβασαν τους φόρους στα ύψη, όπως προέβλεπαν οι αντίπαλοί τους».

Πράγματι, στην Πορτογαλία έχουμε συμμαχική κυβέρνηση. Το κόμμα-κορμός είναι οι Σοσιαλιστές και στηρίζουν η ριζοσπαστική Αριστερά (Μπλόκο) και το Κομμουνιστικό Κόμμα. Πράγματι, η κυβέρνηση προχώρησε σε αυξήσεις μισθών και συντάξεων κόντρα στην επιθυμία του Βερολίνου, των Βρυξελλών και της ντόπιας ολιγαρχίας.

Δύο ήταν οι προϋποθέσεις για να συμβεί αυτό: η χώρα απαλλάχτηκε από τα μνημόνια και η Αριστερά ξεπέρασε τις αντιθέσεις της, ένωσε τις δυνάμεις της και αποφάσισε να αναλάβει τις τύχες της χώρας σε μια δύσκολη συγκυρία, με τις οικονομικές ελίτ να μποϊκοτάρουν το εγχείρημα και την ευρωπαϊκή γραφειοκρατία να υπονομεύει κάθε προσπάθεια αμφισβήτησης της κυρίαρχης γραμμής.

Η πορτογαλική Αριστερά έκανε αυτό που ζητούν οι πολίτες από την Αριστερά παντού στον κόσμο: να τολμήσει να αναμετρηθεί με τα προβλήματα από θέσεις ευθύνης σήμερα και να μην περιμένει πότε θα εμφανιστεί ο ιδανικός συνδυασμός – ώριμες αντικειμενικές συνθήκες, κατάλληλα εξοπλισμένος και προετοιμασμένος ο υποκειμενικός παράγοντας.

Στην Ελλάδα ακόμη έχουμε Μνημόνιο, θα έχουμε επιτήρηση αρκετά πιο πιεστική από τη συνήθη και μετά τη λήξη του προγράμματος τον Αύγουστο, ορισμένοι εισηγούνται στους δανειστές να επιβάλουν στην κυβέρνηση πιστοληπτική γραμμή στήριξης που θα συνοδεύεται αναγκαστικά με νέα μέτρα (Μνημόνιο δηλαδή), ενώ τα κόμματα της εγχώριας Αριστεράς δεν μιλάνε μεταξύ τους ούτε για τα στοιχειώδη.

Οι σχέσεις τους είναι εχθρικές. Το ΚΚΕ δεν συζητά με κανέναν. Θεωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ συμβιβασμένο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που εφαρμόζει με συνέπεια νεοφιλελεύθερη πολιτική, δεν υπολογίζει καθόλου το Κίνημα Αλλαγής, προτείνει την έξοδο της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ενωση και επίσης αρνείται να συνομιλήσει με τα σχήματα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.

Για το Κίνημα Αλλαγής το ΚΚΕ δεν ανήκει στις δυνάμεις με τις οποίες θα μπορούσε να έχει οποιαδήποτε επαφή με αντικείμενο την προοπτική συμμαχικής διακυβέρνησης και πιστεύει ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δυνατόν να ξεκινήσει διάλογος για προγραμματική συμφωνία, γιατί είναι λαϊκιστικό κόμμα και έχει επικεφαλής έναν συμμορίτη που οργανώνει σκευωρίες.

Οπως, μάλιστα, λένε κορυφαία στελέχη του, πρέπει να συντριβεί εκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, να περιέλθει σε κατάσταση πολιτικής ανυποληψίας, να ταπεινωθεί ο Τσίπρας και μετά βλέπουμε. Αν βεβαίως στη συνέχεια αυτό που θα δούμε θα είναι η κυριαρχία της Δεξιάς, δεν τρέχει και τίποτε. Πρόκειται για ασήμαντη λεπτομέρεια. Εν τέλει για την Ελλάδα, κ. Ραμονέ, το περίπλοκο είναι η συνεννόηση της Αριστεράς. Σας ξαφνιάζει; Εμάς εδώ καθόλου. Εχουμε συνηθίσει.

Ανάγωγα
«Οι Ελληνες στρατιωτικοί που βρίσκονται στις τουρκικές φυλακές αποτελούν μία ακόμα απόδειξη της απομάκρυνσης της Τουρκίας, η οποία χρησιμοποιεί πολίτες, στην περίπτωση της Ελλάδας στρατιώτες, στην περίπτωση της Γερμανίας δημοσιογράφους, ως πολιτικούς κρατούμενους για να ασκεί πίεση».

Πολιτικοί κρατούμενοι; Νέα εκδοχή. Ποιος το είπε αυτό; Ο Πάνος Καμμένος; Οχι. Κάποιος βουλευτής των ΑΝ.ΕΛΛ.; Ούτε. Το είπε ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, Μ. Βέμπερ, στο «Πρώτο Θέμα». Να επαναφέρει στην τάξη αμέσως η Νέα Δημοκρατία τον σύντροφό της.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ