ΠΑΣΟΚ εσωτερικού και…
…ΠΑΣΟΚ εξωτερικού.
Του Φώτη Παπούλια.
Οσα παρακολουθούμε το τελευταίο τριήμερο να συμβαίνουν στο ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστούν εκδίκηση της Ιστορίας απέναντι σε ένα κόμμα που ταυτίστηκε με το κράτος, άλωσε τους πάντες και τα πάντα στο όνομα ενός ψευδεπίγραφου σοσιαλισμού και αργότερα της χειρότερης εκδοχής ενός ελληνικού τύπου εκσυγχρονισμού, στιλ Ψωροκώσταινας, την οποία οι εμπνευστές του επεδίωξαν να τη βάλουν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας μαζί με την επάρατο Δεξιά.
Σήμερα, σαράντα χρόνια μετά την ίδρυση ενός πρωτοφανούς Κινήματος, το οποίο εκφυλίστηκε στα πλοκάμια του κυβερνητισμού και της ρεμούλας, βιάζοντας πολιτικά συνειδήσεις και μετατρέποντας τους πολίτες σε συνενόχους διαρκών εγκλημάτων, το σημερινό ΠΑΣΟΚ, διά της διαρχίας του, επιμένει να μας θυμίζει τη φράση του Λ. Τρότσκι (πηγή έμπνευσης του Α. Παπανδρέου τουλάχιστον στα νιάτα του) ότι «η πολιτική ηθική πηγάζει από την ίδια την πολιτική· μόνο μια πολιτική που υπηρετεί έναν μεγάλο ιστορικό σκοπό μπορεί να εξασφαλίσει μεθόδους δράσης ηθικώς ανεπίληπτες. Αντίθετα, όταν πέφτει το επίπεδο των πολιτικών επιδιώξεων, φτάνουμε αναπόφευκτα σε ηθική παρακμή».
Η παράσταση που παρακολουθήσαμε Δευτέρα και Τετάρτη σε λαϊκή απογευματινή ήταν η επιτομή του παραπάνω αποσπάσματος. Δύο πρόεδροι, ένας νυν και ένας πρώην, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, απευθυνόμενοι στους προσωπικούς τους στρατούς, επιβεβαίωσαν ακόμα μια φορά ότι ο φόβος που στο παρελθόν εξέφραζαν στελέχη του κόμματος «να μην γίνουμε Ενωση Κέντρου» έχει ήδη επαληθευτεί.
Οι στρατοί των «αποκάτω», είτε ως λαϊκιστές είτε ως γραβατωμένα στελέχη διορισμένα στον δημόσιο τομέα, για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι να σώσουν το ταλαιπωρημένο πολιτικό τους σαρκίον και ένας πρώην ηθικά απαξιωμένος πρόεδρος και πρωθυπουργός επιχειρεί την επανεμφάνισή του, αγνοώντας επιδεικτικά ότι η Ιστορία έστειλε στα τάρταρα όσους προσέφεραν δαχτυλίδια για να μην υποστούν συντριπτικές ήττες.
Κοινή συνισταμένη του διημέρου είναι ότι «το ΠΑΣΟΚ είναι απόν», αυτό που ήταν παρόν ήταν οι νομενκλατούρες που επιδιώκουν να επιβιώνουν χωρίς να ορρωδούν προ ουδενός. Ούτε όταν συνεργάζονται με την επάρατο Δεξιά ούτε όταν χωρίς αιδώ αναλώνονται σε φληναφήματα περί προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης. Ισως το νέο σύνθημα να είναι το δίστιχο των οπαδών της Προοδευτικής «Προοδευτικάρα (ΠΑΣΟΚΑΡΑ) στη ζωή/είσαι εσύ τα πάντα…»
Εξάλλου, εδώ που έχει φτάσει το ΠΑΣΟΚ δεν απέχει πολύ από το να χαρακτηρίζεται ΠΑΣΟΚ εσωτερικού αυτό με επικεφαλής τον Βενιζέλο, και ΠΑΣΟΚ εξωτερικού, με επικεφαλής τον Παπανδρέου.
Στο διά ταύτα απαντήσεις δεν δόθηκαν ένθεν και ένθεν, ο καθένας παρουσίασε τη δική του αλήθεια, για να διασωθεί όχι στην κοινωνία αλλά στο δικό του μικρό κομματικό ακροατήριο και, το κυριότερο, τα ερωτήματα πληθαίνουν, όταν την ίδια στιγμή οι απαντήσεις παραπέπονται στους ιστορικούς του μέλλοντος.
Και για να τελειώνουμε: πρόσωπα που ακόμα διατηρούν την έξωθεν καλή πολιτική μαρτυρία, τι στο καλό νομιμοποιούσαν με την παρουσία τους και στις δύο εκδηλώσεις;
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
