My Twitter Feed

4 Φεβρουαρίου, 2021

ΕΙΔΗΣΕΙΣ.ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

“Στη ΝΔ κάποιοι τρώνε δικούς της” -

Τετάρτη, 3 Φεβρουαρίου, 2021

Ο Βιεϊρίνια στον ΣΦ ΠΑΟΚ Κιλκίς -

Τετάρτη, 3 Φεβρουαρίου, 2021

Καλείται συνεταιριστική τράπεζα -

Τετάρτη, 3 Φεβρουαρίου, 2021

Ναι αλλά γινόμαστε …Χόλυγουντ! -

Τρίτη, 2 Φεβρουαρίου, 2021

Έχει Ευζώνους και η Ευρυτανία; -

Τρίτη, 2 Φεβρουαρίου, 2021

Παίρνουμε πάλι την ανηφόρα; -

Τρίτη, 2 Φεβρουαρίου, 2021

Ποιοι εκλέχτηκαν στη νέα ΝΕ Κιλκίς -

Τρίτη, 2 Φεβρουαρίου, 2021

“Υποβάθμιση και της Γουμένισσας” -

Τρίτη, 2 Φεβρουαρίου, 2021

Παρίσι, Βρυξέλλες, Καμ. Βούρλα

agrolamposΤου Μπάμπη Αγρολάμπου.


Στις 3 Σεπτεμβρίου, ημέρα Τετάρτη, οι υπουργοί Γκ. Χαρδούβελης, Κυρ. Μητσοτάκης, Γ. Βρούτσης και ο σύμβουλος του πρωθυπουργού Στ. Παπασταύρου πρόκειται να συναντηθούν με τους εκπροσώπους της τρόικας στο Παρίσι. Τι νόημα έχει αυτή η συνάντηση, εκτός της πρόδηλης επικοινωνιακής αξίας για την κυβέρνηση, δεν μπορούμε να ξέρουμε. Και οι εξηγήσεις της εκπροσώπου Σ. Βούλτεψη ότι «αν πριν από τέσσερα ή και δύο χρόνια, ετίθετο κάτι τέτοιο, θα επρόκειτο για αδιανόητο» δεν βοηθούν να κατανοήσουμε γιατί ο ίδιος ο πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς «ζήτησε από τους εταίρους αυτή την εκτός συνόρων αξιολόγηση».

Ας παραβλέψουμε όμως τους λόγους ή τις μύχιες σκέψεις του πρωθυπουργού και του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Ευάγγ. Βενιζέλου, που επίσης ήθελε «ένα μέρος των επαφών με την τρόικα να γίνεται έξω, στο Παρίσι, στις Βρυξέλλες ή όπου αλλού». Για να δούμε τι μπορούμε να περιμένουμε από τις επαφές «προπαρασκευαστικού χαρακτήρα», όπως επιμένουν οι εκπρόσωποι της Ε.Ε. Να αρχίσουμε από τη χρονική στιγμή.

Η νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπό τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ αναμένεται να συγκροτηθεί περί τα τέλη Αυγούστου και να αναλάβει καθήκοντα τον Νοέμβριο. Οσον αφορά την ΕΚΤ μέχρι τον Νοέμβριο έχει τον πονοκέφαλο των τραπεζών. Συνεπώς πολιτική διαπραγμάτευση για το χρέος δεν μπορεί να περιμένει κανείς μόνον με το ΔΝΤ, τη στιγμή που το Ταμείο δείχνει την Ευρώπη για τα περαιτέρω.

Μια τέτοια συνάντηση θα είχε νόημα πριν από τέσσερα ή και δύο χρόνια. Στην έναρξη της κρίσης το χρέος της Ελλάδας ήταν 298 δισ. ευρώ, 126,8% του ΑΕΠ. Πριν από δύο χρόνια έγινε το PSI και σήμερα έχουμε δημόσιο χρέος πάνω από 175%. Για τι είδους βιωσιμότητα μπορεί να συζητήσει το κλιμάκιο στο Παρίσι;

Η μόνη ελπίδα που μπορεί να τρέφει η κυβέρνηση έχει να κάνει με την αντιμετώπιση του χρέους της Ιταλίας. Στο πρώτο τετράμηνο το χρέος της γείτονος ήταν 2,1 τρισ. ευρώ, πάνω από 135% του ΑΕΠ. Και κατά σύμπτωση, όπως και το ελληνικό χρέος, έτσι και το ιταλικό έχει τις περισσότερες λήξεις μέσα σε μία πενταετία. Εχει όμως και άλλη μία ιδιομορφία: στο μεγαλύτερο μέρος του είναι εσωτερικό.

Ακολουθώντας τους κανόνες της Ε.Ε. και της ΕΚΤ για την Ιταλία προβάλλουν δύο επιλογές: Η πρώτη είναι να πάρει σειρά για τον μηχανισμό επιτήρησης. Ο μηχανισμός δεν φτάνει και το ΔΝΤ δεν έχει σκοπό να συνεχίσει να ρίχνει ζεστό χρήμα στην Ευρώπη. Η άλλη επιλογή είναι το bail in. Η χώρα να αναστείλει τις πληρωμές προς τις τράπεζες και οι τράπεζες με τη σειρά τους να κουρέψουν τις ιδιωτικές καταθέσεις. Και οι δύο επιλογές είναι καταστροφικές.

Ο πρωθυπουργός Μ. Ρέντσι ήδη ζητάει να χαλαρώσει το δημοσιονομικό πλαίσιο της Ε.Ε. και παράλληλα να αυξηθεί η ρευστότητα από την ΕΚΤ, ώστε να ηρεμήσουν οι πιστωτές και να μη βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να παρακολουθεί κάθε μέρα τα spreads.

Το πρόβλημα όμως δεν εστιάζεται μόνον στην Ιταλία. Την προηγούμενη εβδομάδα η Wall Street Journal αφιέρωσε το πρωτοσέλιδό της στην Deutsche Bank, η οποία, σύμφωνα με τις αμερικανικές ελεγκτικές εταιρείες, έχει περίπου 800 δισ. ευρώ σε γκρίζες λογιστικές ζώνες, ποσό που αντιστοιχεί στο εν τέταρτο του κύκλου εργασιών της. Και ανάλογα υπονοούμενα αφήνονται για τις μικρότερες σε μέγεθος γερμανικές τράπεζες.

Το ζήτημα που έχει μπροστά της η Ε.Ε. είναι εάν θα καταφέρει να λύσει ταυτοχρόνως αυτά τα δύο τεράστια προβλήματα. Χωρίς τη συγκατάθεση των ΗΠΑ φαίνεται πως η λογιστική τακτοποίηση των ευρωπαϊκών τραπεζικών προβλημάτων δεν είναι δυνατή. Η επίλυση όμως μόνον αυτών, όπως έχει δείξει η ελληνική εμπειρία, δεν οδηγεί σε έξοδο από την κρίση.

Και για να γυρίσουμε στο ελληνικό πρόβλημα, ποια είναι η στρατηγική της κυβέρνησης εν όψει των συζητήσεων για το χρέος; Να συνεχίσουμε το ίδιο πρόγραμμα, με την ελπίδα ότι θα δοθούν μερικές διευκολύνσεις ως προς την αποπληρωμή, ενώ την ίδια ώρα η Ιταλία με τη Γαλλία θα συζητούν για την εξαίρεσή τους από το κανονιστικό πλαίσιο; Εάν αυτή είναι η επιδίωξη της κυβέρνησης, τότε το Παρίσι πέφτει πολύ μακριά για μια συνάντηση προπαρασκευαστικού χαρακτήρα. Θα μπορούσε να γίνει και στα Καμένα Βούρλα ή στη Βουλιαγμένη. Η αποδραματοποίηση που θέλουν οι εταίροι θα ήταν βέβαιη. Ολα τα άλλα που συνθέτουν το ελληνικό πρόβλημα, θα συνεχίσουν να κινούνται στην αβεβαιότητα, καθόσον η κυβέρνηση επιμένει να εξωραΐζει την καταστροφή.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Σχολιάστε