Παιχνίδια με τη δημόσια υγεία

Του Γιάννη Μυλόπουλου.

Η υποτροπή της υγειονομικής κρίσης περιγράφεται κατά τρόπο αδιαμφισβήτητο από τα στοιχεία της εξέλιξης των κρουσμάτων. Οι ημερήσιοι αριθμοί νέων κρουσμάτων τον Αύγουστο ξεπερνούν κατά πολύ τους αντίστοιχους αριθμούς κρουσμάτων κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας, την άνοιξη. Με τα χτεσινά 269 νέα κρούσματα να αποτελούν ρεκόρ από την αρχή της πανδημίας.

Κι ακόμη, όσα κρούσματα είχαμε από το Μάρτιο μέχρι τον Ιούλιο, (3.607), άλλα τόσα και περισσότερα (3.615) είχαμε σε 1,5 μόλις μήνα, από τον Ιούλιο μέχρι τις 17 Αυγούστου.

Μια ακόμη παρατήρηση που έχει ενδιαφέρον, είναι ότι υπήρξε ένα διάστημα, μεταξύ Μαϊου και Ιουνίου συγκεκριμένα, όπου τα κρούσματα στο εσωτερικό της χώρας είχαν ελαχιστοποιηθεί, μέχρι μηδενισμού. Το σημείο καμπής, η χρονική στιγμή δηλαδή της επιδείνωσης της κατάστασης, εντοπίζεται κατά το χρονικό διάστημα που άνοιξαν τα σύνορα για τον τουρισμό.

Εδώ οφείλουμε να σημειώσουμε ότι ο αριθμός των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων είναι συνάρτηση της συχνότητας και του πλήθους των ελέγχων που διεξάγονται στον πληθυσμό. Όσο πιο συχνοί και πιο πυκνοί οι έλεγχοι, τόσο περισσότερα τα κρούσματα. Αυτός είναι άλλωστε και ένας τρόπος τεχνητής μείωσης των κρουσμάτων από την κυβερνητική προπαγάνδα, προκειμένου να καθησυχαστεί η κοινή γνώμη, όποτε αυτά αυξάνουν επικίνδυνα. Μειώνονται δηλαδή οι έλεγχοι, οπότε μειώνονται αναλογικά και τα επιβεβαιωμένα κρούσματα. Ο όρος «επιβεβαιωμένα» στις επίσημες ανακοινώσεις είναι εύγλωττος και αποκαλυπτικός για το τι συμβαίνει με τα χιλιάδες μη επιβεβαιωμένα.

Που σημαίνει ότι αν ληφθεί υπόψη η συστηματική υποκαταγραφή της εξέλιξης της νόσου στη χώρα ήδη από τον Μάρτιο, τότε γίνεται σαφές ότι τα πραγματικά κρούσματα είναι πολύ περισσότερα από όσα εμφανίζονται στα επίσημα στοιχεία.

Ο Ηλίας Μόσιαλος μάλιστα εκτιμά ότι ο πραγματικός αριθμός των κρουσμάτων είναι 10 φορές περισσότερα από όσα ανακοινώνονται.

Τούτων δοθέντων, δεδομένου ότι εξ αρχής τα κρούσματα ήταν υποεκτιμημένα, τα μόνα αξιόπιστα στοιχεία είναι αυτά της μεταβολής των κρουσμάτων στο χρόνο. Ανεξάρτητα λοιπόν από τον ακριβή αριθμό των πραγματικών κρουσμάτων, του συνόλου δηλαδή των επιβεβαιωμένων και μη, εκείνο που παραμένει σταθερό και είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό για την επιδείνωση της υγειονομικής κρίσης, είναι ο διπλασιασμός των συνολικών κρουσμάτων σε 1,5 μόλις μήνα, από τον Ιούλιο μέχρι σήμερα.

Η κυβερνητική προπαγάνδα, προκειμένου να αποσείσει από πάνω της τις ευθύνες για την υποτροπή και να τις μετακυλήσει στους πολίτες και ειδικότερα στους νέους που δεν έχουν φιλότιμο και βγαίνουν τα βράδια, χρησιμοποιεί το ιδεολόγημα ότι ένα μικρό μόνο ποσοστό των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων, το 17% συγκεκριμένα, είναι εισερχόμενο, ενώ το 23,3% των κρουσμάτων σχετίζεται με ταξίδι από το εξωτερικό.

Το ιδεολόγημα αυτό δεν απαλλάσσει καθόλου την κυβέρνηση από τις ευθύνες της για το βιαστικό και χωρίς σχέδιο άνοιγμα του τουρισμού. Διότι για την υποτροπή χρειάστηκε να συμβούν δύο επιβαρυντικά γεγονότα. Πρώτα να εισέλθουν στη χώρα κάποια κρούσματα από το εξωτερικό, αφού τα εγχώρια είχαν σχεδόν μηδενιστεί. Και μετά αυτά να μεταδοθούν και να πολλαπλασιαστούν.

Χωρίς να έχουμε κρούσματα πως θα μπορούσε να υπάρξει μετάδοση;

Τα στοιχεία που έδωσε ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας είναι αποκαλυπτικά άλλωστε για το τι συνέβη στ’ αλήθεια. Από τα 2 εκατομμύρια τουριστών που ήρθαν στην Ελλάδα από το άνοιγμα του τουρισμού μέχρι σήμερα, είπε, ελέγχθηκαν τα 319.000, μόλις το 16% δηλαδή. Και από αυτά βρέθηκαν 615 κρούσματα. Που σημαίνει ότι ο συνολικός αριθμός των εισαγόμενων κρουσμάτων από τον Ιούλιο και μετά, με μια απλή αναγωγή στα 2 εκατομμύρια τουριστών, ανεβαίνει κοντά στα 4.000 περίπου.

Όπερ έδει δείξαι για τη σημαντική συμβολή του τουρισμού στην υποτροπή της πανδημίας.

Οι ευθύνες λοιπόν για την υποτροπή της υγειονομικής κρίσης βρίσκονται τόσο στην εισαγωγή νέων κρουσμάτων μέσω του τουρισμού, όσο βέβαια και στη μη λήψη μέτρων προκειμένου να εμποδιστεί η περαιτέρω μετάδοση του ιού.

Με βάση αυτές τις παρατηρήσεις, ας συνοψίσουμε τι συνέβη και η πανδημία επανήλθε δριμύτερη.

1. Ο τουρισμός άνοιξε άτακτα, βιαστικά, χωρίς σχέδιο, χωρίς προϋποθέσεις για τη χώρα προέλευσης και κυρίως χωρίς γενικευμένα τεστ και ελέγχους στα σύνορα. Η αναζωπύρωση της πανδημίας είναι εισαγόμενη και οφείλεται αποκλειστικά στον τουρισμό, δεδομένου ότι μέχρι τότε τα κρούσματα στο εσωτερικό της χώρας είχαν πρακτικά μηδενιστεί. Τόσο από τα αεροδρόμια, όσο και από τα χερσαία σύνορα του βορά, ο κορονοϊός εισήλθε στη χώρα, καθώς δεν υπήρξε πρόνοια για να ελεγχθεί και να εμποδιστεί η είσοδός του. Η ανόητη διαφήμιση της Ελλάδας ως της πλέον ασφαλούς χώρας, επειδή εκείνη τη χρονική στιγμή δεν υπήρχαν κρούσματα, – λες και αυτό δεν μπορούσε να αλλάξει από τη μια στιγμή στην άλλη, όπως άλλωστε και έγινε – σε συνδυασμό με την απουσία σχεδίου και ελέγχων για την είσοδο τουριστών στη χώρα, ήταν ό,τι πιο επικίνδυνο και πιο εγκληματικό συνέβη για τη δημόσια υγεία. Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι αυτή η πολιτική που έδωσε προτεραιότητα στον τουρισμό σε βάρος της δημόσιας υγείας, δεν απέδωσε τελικά τα αναμενόμενα αποτελέσματα ούτε στην οικονομία. Αφού ο τουρισμός, εν μέσω γενικευμένης πανδημίας, κινήθηκε σε πρωτοφανή χαμηλά επίπεδα της τάξης του 20% των περσινών αφίξεων. Η παρατήρηση αυτή αίρει και το τελευταίο ελαφρυντικό για τις εγκληματικές ευθύνες των κυβερνώντων να ανοίξουν χωρίς ελέγχους τα σύνορα της χώρας.
2. Η κυβέρνηση υποχώρησε σε όλα τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα σε βάρος της δημόσιας υγείας.Ταξιδιωτικοί πράκτορες, αεροπορικές εταιρείες και πλοιοκτήτες, επέβαλαν τους δικούς τους όρους, συμβάλλοντας στη μεγάλη διασπορά του ιού και στη γρήγορη επιδείνωση της εξάπλωσης της νόσου.
3. Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς στα μεγάλα αστικά κέντρα μείωσαν τα δρομολόγιά τους, προκαλώντας ανεπίτρεπτους συνωστισμούςσε λεωφορεία, μετρό κλπ. Ενώ δηλαδή οι αρμόδιοι ζητούσαν από τους πολυάριθμους πολίτες που δεν έκαναν φέτος διακοπές και έμειναν στις πόλεις, λόγω οικονομικής και υγειονομικής κρίσης, να μη συνωστίζονται, στη συνέχεια τους έστελναν στην καρδιά των συνωστισμών, αφού έπρεπε να μετακινηθούν με τα ελάχιστα Μέσα Μεταφοράς που κυκλοφορούσαν μέσα στο καλοκαίρι.
4. Δεν υπήρξε σχέδιο για τον περιορισμό της μετάδοσης του ιού μετά το χωρίς προφυλάξεις άνοιγμα του τουρισμού. Τα μέτρα ελήφθησαν πολύ καθυστερημένα, όταν πια η πανδημία είχε μεταδοθεί και ήταν αντιφατικά, τμηματικά και αποσπασματικά. Η ολιγωρία των υπευθύνων και εδώ είναι εγκληματική, καθώς έπρεπε να περιμένουν την υποτροπή μετά το βεβιασμένο και χωρίς γενικευμένους ελέγχους άνοιγμα των συνόρων.
5. Ο εσωτερικός τουρισμός και η κινητικότητα λόγω θέρους επιτάχυναν τη διασπορά του ιού. Τα περιοριστικά μέτρα, οι πρόνοιες και η φροντίδα για τον περιορισμό των κρουσμάτων όφειλαν να είναι αυστηρότερα από ό,τι την άνοιξη, ακριβώς επειδή το καλοκαίρι είναι εκ των προτέρων γνωστό ότι αυξάνεται η κινητικότητα προς τα νησιά, τις εξοχές και τις παραλίες και επομένως δημιουργούνται ευνοϊκές συνθήκες για τη διασπορά του ιού. Αντίθετα, στην περίπτωσή μας τα μέτρα ήταν αδικαιολόγητα χαλαρά και άργησαν να ληφθούν, παρά τον επιβαρυντικό, για τη μετάδοση του ιού, παράγοντα των θερινών διακοπών.

 Παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό μια απεγνωσμένη προσπάθεια των υπευθύνων, από τον ίδιο τον πρωθυπουργό μέχρι τους υπουργούς και τους λογής αρμόδιους, να αποσείσουν τις αδιαμφισβήτητες ευθύνες για την υποτροπή της νόσου από επάνω τους.

Η απαράδεκτη και προσβλητική κυβερνητική προπαγάνδα ενοχοποίησης των νέων και οι υποκριτικές επικλήσεις στο φιλότιμο των Ελλήνων είναι άνευ νοήματος και σημασίας, γιατί αποτελούν μέρος της προσπάθειας οι υπεύθυνοι να μεταφέρουν τις ευθύνες για τη δική τους ανευθυνότητα και ολιγωρία, στους πολίτες. Οι πολίτες όμως, όπως απέδειξαν την άνοιξη, όταν χρειάστηκε, γνωρίζουν πολύ καλά τις ατομικές  τους ευθύνες. Περίμεναν όμως ότι το ίδιο θα συνέβαινε και με τη συλλογική ευθύνη που φέρει η κυβέρνηση. Η οποία συνελήφθη… περιορισμένης ευθύνης, διαχειριστικά ανεπαρκής και πολύ κατώτερη των περιστάσεων για να διαχειριστεί την υγειονομική κρίση τώρα που σοβάρεψαν τα πράγματα.

Όπως η κυβέρνηση πιστώθηκε την καλή πορεία της πανδημίας την άνοιξη, παρά το γεγονός ότι σε αυτό συνέβαλε τα μέγιστα η ευνοϊκή για τη μετάδοση της νόσου συγκυρία για τη χώρα τότε σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, αλλά και η αναμφίβολη υπευθυνότητα και η συνεργασία των πολιτών, έτσι τώρα η κυβέρνηση χρεώνεται απολύτως την ευθύνη για την επιδείνωση της υγειονομικής κρίσης και την υποτροπή της πανδημίας.

Όλα τα άλλα που επικαλούνται περί ατομικής ευθύνης, φιλότιμου κλπ είναι φτηνή προπαγάνδα για εσωτερική κατανάλωση και προφάσεις εν αμαρτίαις. Όπως άλλωστε λέει και το γνωστό ρητό της ποινικής δικονομίας, «ένοχος ένοχον ου ποιεί». Που σημαίνει ότι ο ένοχος δεν γίνεται πιστευτός όταν υποδεικνύει άλλον ένοχο…

Άρθρο στο tvxs.gr