Ο χάρτης της αλληλεγγύης
Είναι στελέχη επιχειρήσεων και άνεργοι. Είναι μαμάδες και φοιτήτριες. Είναι αριστεροί και χριστιανοί. Είναι ντόπιοι και άλλοι που κάνουν χιλιάδες χιλιόμετρα για να βρεθούν εκεί.
Μαζεύουν τρόφιμα, ξεδιαλέγουν ρούχα, στήνουν ιατρεία, μαγειρεύουν. Ο καθένας τους ένας μικρός κρίκος σε μια τεράστια αλυσίδα που δουλεύει πυρετωδώς για να κάνει όσο πιο ανθρώπινο το μακρύ ταξίδι των προσφύγων.
Από το Κιλκίς μέχρι την Κω κι από την Αθήνα μέχρι τη Μυτιλήνη, οι εθελοντές μιας χώρας κι ενός κράτους που βρίσκεται σε βαθιά κρίση αποδεικνύουν πως στην Ελλάδα χάσαμε πολλά, αλλά όχι την ανθρωπιά μας. Και σίγουρα κερδίσαμε την αλληλεγγύη.
Οι εικόνες που φτάνουν από τα νησιά και τις παραμεθόριες περιοχές είναι μικρά θραύσματα μόνο αυτού του πολύχρωμου, του εργατικού και αποφασισμένου κόσμου των εθελοντών και των ακτιβιστών.
Μια ομάδα εδώ, μια παρέα εκεί, μια πρωτοβουλία πιο δίπλα – αν όμως ενώσεις τα κομμάτια του παζλ, θα συνθέσεις την εικόνα μιας χώρας που μπορεί να σε κάνει εξαιρετικά χαρούμενο.
Στο διαδίκτυο κυκλοφορεί ένας χάρτης που ενημερώνεται καθημερινά κι απεικονίζει τις περισσότερες από τις δράσεις που γίνονται στην Ελλάδα για τους πρόσφυγες – και ίσως όχι όλες.
Αυτή τη στιγμή λοιπόν είναι κοντά στα 200 τα σημεία όπου κάποιοι κάνουν κάτι: από αυτοοργανωμένες καταλήψεις μέχρι συλλογή τροφίμων στην ενορία τους. Οι διαχειριστές της σελίδας «refugees welcome» τον αποκαλούν «χάρτη της περηφάνιας μας».
Η ιδέα για μια σελίδα που θα συγκεντρώνει και θα διανέμει πληροφορίες για το προσφυγικό γεννήθηκε από μια παρέα που είχε κινητοποιηθεί και παλιότερα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των αιγιαλών.
«Βλέπαμε πολλές ανακοινώσεις, πολλά καλέσματα και σκεφτήκαμε πως θα βοηθούσε αν συγκεντρώνονταν σ’ έναν ενημερωτικό κόμβο», μας λέει η συγγραφέας παιδικών βιβλίων Μπέκι Μπλουμ – μια από τους 6 συνολικά διαχειριστές της σελίδας, που μέσα σε ελάχιστες μέρες έφτασε να παρακολουθείται από 9.000 άτομα.
«Η φωτογραφία με το νεκρό μωρό που κυκλοφόρησε στις αρχές Σεπτεμβρίου τάραξε πολύ τους ανθρώπους, τους έδειξε τι ακριβώς συμβαίνει. Ντόπιοι και μετανάστες άρχισαν να κινητοποιούνται μαζικά πια. Ετσι τώρα, εκατοντάδες εθελοντές κινητοποιούνται μόνιμα σε όλα τα σημεία-περάσματα, στον Ελαιώνα, στο Ελληνικό, στο Γαλάτσι και στις καταλήψεις στα Εξάρχεια. Και χιλιάδες άλλοι προσφέρουν σε σημεία που εναλλάσσονται, όπως π.χ. σ’ έναν δήμο».
Η αποστολή της σελίδας είναι να ενημερώνει ώστε η βοήθεια να λειτουργεί στοχευμένα και αποτελεσματικά. Είναι πολύ σημαντικό να παρακολουθεί τις λίστες που διανέμει η κάθε ομάδα αλληλεγγύης, αφού οι ανάγκες αλλάζουν συνεχώς: τη μια μέρα μπορεί στο ένα σημείο να χρειάζονται φάρμακα και στο άλλο παιδικά είδη. «Τώρα είναι καλύτερο να φέρει κανείς ένα αδιάβροχο, παρά δέκα πουλόβερ», λέει η Μπέκι.
Για να δείτε τι ακριβώς χρειάζεται, αρκεί να επισκεφθείτε τον χάρτη και εστιάστε στο σημείο που σας ενδιαφέρει κάνοντας zoom-in με το ποντίκι σας.
Πατώντας σε κάθε πινέζα του χάρτη, θα ανοίξει το κείμενο με όλες τις σχετικές πληροφορίες για το σημείο.
Μπορείτε επίσης να πληκτρολογήσετε όρους αναζήτησης (π.χ. ένα όνομα περιοχής/πόλης/πρωτοβουλίας) μέσω της επιλογής που υπάρχει ψηλά στον χάρτη. Οσα σημεία περιλαμβάνουν αυτόν τον όρο θα τα δείτε να εμφανίζονται ως πιθανές επιλογές (με κόκκινες πινέζες) κάτω από την μπάρα της αναζήτησής σας.
Σαρώνουν το διαδίκτυο
Η γυναίκα που σκέφτηκε αυτή την απλή κι εξαιρετικά χρήσιμη εφαρμογή είναι η δημοσιογράφος Αγγελική Μπούμπουκα.
«Παρακολουθούσαμε το προσφυγικό από προσωπικό ενδιαφέρον και στην αρχή ποστάραμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσες πληροφορίες συλλέγαμε, αλλά μετά ήταν ένα τεράστιο κύμα και συνειδητοποιήσαμε ότι πρέπει να το παρακολουθούμε επισταμένα», λέει η Αγγελική, που μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας σαρώνουν καθημερινά το διαδίκτυο για να συλλέγουν πληροφορίες κι έρχονται σε επαφή με τις ομάδες σε όλη τη χώρα.
«Ξεκινήσαμε με 5 σημεία και τώρα φτάνουμε τα 200. Ξεκίνησαν όλα από τοπικές πρωτοβουλίες πολιτών και στη συνέχεια μπήκαν και ορισμένοι δήμοι. Στην αρχή κινητοποιήθηκαν άνθρωποι στα σημεία που αντιμετώπιζαν άμεσα το πρόβλημα. Τώρα βλέπεις να ευαισθητοποιούνται ακόμα και στα Επτάνησα ή την Πελοπόννησο. Μας ζητούν να μπουν στον χάρτη όχι από ψώνιο, αλλά γιατί θεωρούν τιμή τους το να βοηθήσουν».
«Είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι όσοι έχουν προσφυγική παράδοση, αυτό που ζουν το έχουν ακούσει από τους παππούδες τους», λέει η Μπέκι.
«Κι όσοι έχουν χτυπηθεί από την κρίση κι έχουν υποφέρει: βλέπεις πρωτοβουλίες από τις άνεργες τηλεφωνήτριες ή τους διορθωτές βιβλίου, αλλά δεν βλέπουμε τα βόρεια προάστια ή τα ιδιωτικά σχολεία – μπορεί κάτι να κάνουν, αλλά δεν φτάνει σε μας. Στην Αθήνα το κύριο βάρος το έχουν σηκώσει οι αριστεροί, τα μέλη της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και οι αναρχικοί. Εκτός Αθηνών, η κινητοποίηση της τοπικής κοινωνίας είναι πιο οριζόντια».
Οπως η μικρή κοινωνία του μακρινού Κιλκίς. Απέχει μόλις 20 λεπτά από την Ειδομένη, όπου δραστηριοποιείται η ομάδα στην οποία συμμετέχει η Αννα Μαρία. Από τον περσινό χειμώνα ξεκίνησαν 30-40 άτομα και τώρα ο κύκλος έχει ανοίξει τόσο πολύ που η Αννα Μαρία δεν ξέρει καν ποιοι μαγειρεύουν για τους πρόσφυγες.
«Είναι αδύνατον να δεις μια φορά τους πρόσφυγες κει μετά να κάτσεις στον καναπέ σου! Είναι πολύ μεγάλη η ταύτιση μαζί τους: βλέπεις ανθρώπους που έχουν χάσει τα πάντα και περπατούν ασταμάτητα με τα μωρά στα χέρια. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους όλη η ελπίδα είναι ένα πιάτο ζεστό φαγητό για να μπορέσουν να συνεχίσουν το ταξίδι. Εμείς δεν μπορούμε να λύσουμε το πρόβλημα, μπορούμε όμως να το απαλύνουμε», μας λέει η Αννα Μαρία.
Η αδύναμη Ευρώπη
Πλέον η ομάδα δέχεται προσφορές από όλη την Ελλάδα, αλλά εξακολουθεί να χρειάζεται κι άλλους εθελοντές για να δουλέψουν επιτόπου μαζί της. «Δεν έχουν όλοι οι εθελοντές την ίδια ιδεολογική ή πολιτική ταυτότητα, ούτε ήταν όλοι ανέκαθεν δραστήριοι σε άλλα πράγματα. Ωστόσο είναι άνθρωποι που πιστεύουν στην αλληλεγγύη.
»Υπάρχουν και άνθρωποι που δεν τους έχει αγγίξει καθόλου, αλλά δεν θα έλεγα ότι είναι η πλειονότητα. Επίσης αρχίζει να αναπτύσσεται κι ένας προβληματισμός: πού θα πάει τόσος πόνος; πώς μπορεί να σταματήσει αυτό το κακό της προσφυγιάς; κι εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε, αλλά μήπως άθελά μας διευκολύνουμε το σύστημα έτσι;».
Η προσφυγική κρίση -περισσότερο ακόμα και από την οικονομική κρίση- αποκάλυψε όλες τις αδυναμίες και τις δυσλειτουργίες της Ευρώπης.
Η Ενωση έχει φανεί ανίκανη να διαχειριστεί αποτελεσματικά το προσφυγικό κι η Ελλάδα, ζώντας μια τέτοια κρίση μέσα στην κρίση, αποδείχθηκε ανήμπορη κι ανέτοιμη να σηκώσει το βάρος.
Πηγή: zougla.gr
Δείτε ολόκληρο το δημοσίευμα εδώ
