Ο Κιλκισιακός και ο βαρδάρης
Του Παναγιώτη Φλωρίδη (ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ)
—————————————————————————————————————————————————————–Για πολλά χρόνια ακουγόταν το σλόγκαν «Το Κιλκίς το ξέρει όλη η Ελλάδα από το βαρδάρη και τον Κιλκισιακό». Κάποιοι πρόσθεσαν και για τους ρουφιάνους, αλλά αυτή η προσθήκη κόπηκε ως ακραία.
Ο βαρδάρης παρέμεινε ακλόνητος στο “θρόνο” του. Τον Κιλκισιακό από ένα σημείο και μετά κυριολεκτικά τον πήρε και τον σήκωσε ο Βαρδάρης! Η απόρθητη έδρα με το ξερό γήπεδο έγινε «μπάτε σκύλοι αλέστε». Και η θρυλική ομάδα με τη λαμπρή παρουσία στη Β’ Εθνική πήρε τον κατήφορο καταλήγοντας στα γήπεδα της τοπικής ΕΠΣΚ. Το αξεπέραστο σύστημα του θρυλικού «Γκουντίνου» περιέπεσε σε ανυποληψία και εγκαταλείφθηκε: «Θα δέσουμε την άμυνα, θα δέσουμε το κέντρο, και μπροστά κάτι θα γίνει» έλεγε ο αείμνηστος προπονητής. Το σύστημά του ήταν η πιστή και συνειδητή εφαρμογή του μέτρου. Όχι του μετρίου. Αυτά μπορούμε, αυτά κάνουμε, με τις δικές μας, αποκλειστικά, δυνάμεις. Με παιδιά από τα χωριά του νομού, ο Κιλκισιακός έχτιζε μια ομάδα υπολογίσιμη χωρίς να ξοδεύει τα υστερότερα, εξωφρενικά ποσά με μισθοφόρους αμφιβόλου ποιότητας… Το «σύστημα Γκουντίνου» συγκέντρωνε πλήθος βαθμών με τις ξακουστές ισοπαλίες άνευ τέρματος, ή με τις νίκες με 1-0.
Τα τελευταία χρόνια η ομάδα «χαροπαλεύει» βαθμολογικά μέχρι την τελευταία αγωνιστική για να εξασφαλίσει την παραμονή της ακόμη και στην Δ’ Εθνική! Και όλα αυτά βέβαια σ’ ένα γήπεδο έρημο που δεν θυμίζει σε τίποτε το κατάμεστο γήπεδο των περασμένων δεκαετιών. Μια ομάδα με έντονο «μικρομεγαλισμό», χωρίς υποδομές, χωρίς υπόβαθρο, χωρίς διάδοχη κατάσταση. Χωρίς καν το βασικό στοιχείο υποδομής που διαθέτουν πολλά χωριά του νομού, και δεν είναι άλλο από την ακαδημία ποδοσφαίρου. Τα «τσικό» και τα «δεύτερα» που λέγαμε παλιά.
Τις τελευταίες μέρες υπάρχει στο προσκήνιο μια ελπιδοφόρα παράμετρος. Στα διοικητικά του Κιλκισακού επανέρχεται, ο Κιλκισιώτης πλέον, Βασ. Σεργιαννίδης. Ενας παράγοντας με δεκαετίες στην πλάτη του και μάλιστα σε μεγέθη αντιστρόφως ανάλογα με αυτό του Κιλκισιακού, όπως ο ΠΑΟΚ της χρυσής εποχής του Γ. Παντελάκη.
Η παρουσία του κ.Σεργιαννίδη προκάλεσε μια ευφορία στους περί την ομάδα. Το σίγουρο είναι ότι θα βρεθούν πολλοί συμβουλάτορες σε βαθμό αυθεντίας, που θα καταθέσουν τις (ανέξοδες) σωτήριες προτάσεις τους. Άλλη μια συμβουλή λοιπόν από τη στήλη μάλλον είναι αχρείαστη. Ένα όμως είναι σίγουρο: επ’ ουδενί, δεν πρέπει να ακολουθηθούν οι συνταγές του παρελθόντος. Ηδη κάποιοι γνωστοί προσφάτων διοικήσεων έχουν εμπεδώσει την ανάγκη για μονιμότερες καταστάσεις. Για υποδομές με μεγαλύτερη πνοή που να μη θέτουν στόχους σαν αυτούς που τίθενται από κάποιους, που η επάνοδος του κ.Σεργιαννίδη τους έκανε να, φαντάζονται ακόμη και Α’ Εθνική!
Αν η παρουσία του γνωστού επιχειρηματία «μεταφράζεται» από κάποιους μόνο σε χρήμα προς σπατάλη, τότε θα εξακολουθούμε να είμαστε γνωστοί στο Πανελλήνιο μόνο για τον βαρδάρη!
Υ.Γ. Μια καλή αρχή πάντως για την υποδομή θα ήταν η αποπεράτωση της κερκίδας. Η αποπληρωμή του εργολάβου και η παράδοσή της στους μελλοντικούς (και απαραίτητους) φιλάθλους, είναι εξαιρετικά επείγουσα.
