Ο γύψος του Κοστέλο
Του Θανάση Καρτερού.
Έστειλε ο Κοστέλο το τελεσίγραφό του στην κυβέρνηση. Έτσι του είπαν, προφανώς, έτσι έκανε. Γιατί είναι δύσκολο και να το φανταστείς ότι από μόνος του πήρε την πρωτοβουλία, όσο Κοστέλο κι αν είναι, να πετάξει αυτή τη βόμβα. Και να ζητήσει από την ελληνική κυβέρνηση να σταματήσει το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση, καθώς και το νομοσχέδιο για τις εκατό δόσεις, μέχρι να πάρει πράσινο φως από τους τεχνοκράτες των λεγόμενων -θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου- θεσμών.
Και εντάξει, πήρε την απάντηση και από τον πρωθυπουργό και από την κυβέρνηση. Δεν πήρε καμιά απάντηση βέβαια από τους χθεσινούς, που επιμένουν να παραμένουν χθεσινοί. Ορισμένοι μάλιστα, όπως ο Βενιζέλος, και προχθεσινοί. Υπάρχει ωστόσο ένα αναπάντητο ερώτημα. Τι διάολο είχαν στο κεφάλι τους εκείνοι που διέπραξαν αυτό το αίσχος; Σε ποια ηθική, πολιτική, έστω τεχνοκρατική, βρε αδελφέ, βάση στηρίχτηκαν, για να το διαπράξουν; Και τι περίμεναν να αποκομίσουν εκτός από το γενικό σιχτίρισμα;
Διότι, πόσο επηρμένος, βλάκας, κυνικός, άσχετος πρέπει να είσαι, για να ζητάς να σταματήσει νομοσχέδιο που ήδη συζητά η Βουλή; Και μάλιστα νομοσχέδιο που προβλέπει κάποια στοιχειώδη μέτρα για τα θύματα της ανθρωπιστικής κρίσης; Δηλαδή εδώ δεν έχουμε Σύνταγμα, δεν έχουμε εκλογές, δεν έχουμε λαό, δεν έχουμε Βουλή, έτσι; Έχουμε τον νόμο του Κοστέλο! Ο οποίος επιτάσσει να αποσυρθεί ένα ήδη υπό συζήτηση νομοσχέδιο. Να ανακοινώσει το Προεδρείο ότι η συζήτηση σταματά, επειδή έτσι εντέλλεται ο Κοστέλο!
Πάσχουν από την υπεροψία της δύναμης; Είναι εκνευρισμένοι κι έχασαν κάθε ίχνος λογικής; Κάνουν βλακώδεις επιδείξεις τσαμπουκά; Υποθέτουν ότι τέτοιου είδους εκβιασμοί είναι δυνατόν να περάσουν; Φαντάζονται ότι με τούτα και με κείνα θα μας βάλουν από τον νάρθηκα του Τόμσεν στον γύψο του Κοστέλο; Άντε να βρεις άκρη με τέτοια μυαλά και τέτοια κυκλώματα. Το σίγουρο είναι πάντως ότι δεν έχουν πάρει χαμπάρι ακόμα ορισμένοι σκληροί της Ευρώπης τι έγινε και τι γίνεται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα.
Και το πιο ωραίο; Ενώ μ’ αυτόν τον απίστευτα περιφρονητικό, σχεδόν κατοχικό, τρόπο φέρονται στην Ελλάδα και στους Έλληνες, απαιτούν σεβασμό και καλούς τρόπους από τους δικούς μας. Ανίκανοι να καταλάβουν, έστω και τώρα, ότι η εποχή του yes πέρασε…
Άρθρο στην ΑΥΓΗ
