Ο Άδωνις και οι λωτοφάγοι
Του Τάσου Τσακίρογλου.
«Εγκαταλείποντας τα γεγονότα, εγκαταλείπουμε την ελευθερία. Εάν τίποτε δεν είναι αληθινό, τότε κανείς δεν μπορεί να επικρίνει την εξουσία, επειδή δεν υπάρχει μια βάση πάνω στην οποία να πατήσει για να το πράξει». Αυτό αναφέρει στην εισαγωγή του στο κεφάλαιο με τίτλο «Πιστέψτε στην αλήθεια» ο Αμερικανός ιστορικός Τίμοθι Σνάιντερ, στο βιβλίο του «Απέναντι στην τυραννία» (εκδόσεις Παπαδόπουλος).
Ο Τραμπ και οι συν αυτώ αποτελούν το πλέον τρανταχτό παράδειγμα των τελευταίων χρόνων, αφού χρησιμοποιούσαν συστηματικά ψεύδη και επινοημένα γεγονότα σαν αλήθειες, τα οποία χαρακτήριζαν «εναλλακτικά γεγονότα». Αποκορύφωμα, η άρνηση της αλήθειας ότι έχασε τις εκλογές από τον Μπάιντεν και ο ισχυρισμός ότι η νίκη αυτή ήταν κλεμμένη. Φυσικά, αυτό το κραυγαλέο ψέμα δεν τον κράτησε στον Λευκό Οίκο, όμως σε άλλες περιπτώσεις έπεισε τους οπαδούς του για πλείστα όσα θέματα.
Η εχθρότητα προς μια επαληθεύσιμη αλήθεια αποτελεί τη βάση κάθε ολοκληρωτικού καθεστώτος ή ηγετών που με τη χρήση αλληλοαναιρέσιμων «αληθειών» σε βάθος χρόνου επιχειρούν να στρεβλώσουν τη συνείδηση των πολιτών και να τους παρασύρουν σε ένα γενικευμένο υποκειμενισμό.
Στα εν Ελλάδι, ένα παρόμοιο παράδειγμα αποτελεί ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ. Αδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος εγκωμιάζει εκείνους που χθες «έφτυνε», αναιρεί χωρίς καμία αιτιολογία όσα έλεγε στο παρελθόν ή ερμηνεύει εντελώς αυθαίρετα (σύμφωνα με ό,τι είναι κατά καιρούς βολικό) δηλώσεις του παρελθόντος, επιδιώκοντας να αποδείξει ότι ισχύει και το ένα και το άλλο.
Βέβαια, αυτό δεν τον εμποδίζει να είναι δημοφιλής σε ένα κοινό που δυστυχώς εκπαιδεύεται καθημερινά από την τηλεόραση να καταπίνει αμάσητες τις αντιφάσεις και να επιδίδεται στη λωτοφαγία.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
