Ο καφές και η Δημοκρατία…
… αλά Ελληνικά (Κιλκισιώτικα).
Του Παναγιώτη Φλωρίδη.
Ο Τούρκος συγγραφέας Αζίζ Νεσίν στο βιβλίο του “Ο καφές και η Δημοκρατία” περιγράφει ένα περιστατικό, γλυκό ως προς το καυστικό χιούμορ, πικρό ως προς το περιεχόμενο. Και σίγουρα εξαιρετικά… Ελληνικό!
Ενας βουλευτής λοιπόν επισκέπτεται ένα χωριό για τον προεκλογικό του αγώνα. Μετά την πύρινη ομιλία του, απευθύνει το λόγο στους χωριάτες για να πουν τα αιτήματά τους. Τα αιτήματα ο βουλευτής τα σημείωνε στο πίσω μέρος του πακέτου των τσιγάρων του. Οταν τελείωσε η ομιλία, ο βουλευτής έσφιξε συγκινημένος τα χέρια όλων των χωρικών και αναχώρησε με τη συνοδεία του. Στις επόμενες εκλογές ο βουλευτής, πάλι στο χωριό για ομιλία. Πάλι ο πύρινος λόγος και πάλι ήλθε η ώρα των αιτημάτων. Ο βουλευτής πάλι βγάζει το πακέτο του και ετοιμάζεται να ακούσει με τη δέουσα προσοχή. Τότε σηκώνεται ένας παππούς, τον πλησιάζει και του λέει:
-Κύριε βουλευτά, μη μπαίνεις στον κόπο να γράφεις. Τα αιτήματα είναι γραμμένα εδώ!
Και του δίνει το πακέτο στο οποίο είχε γράψει τα αιτήματα στις προηγούμενες εκλογές. Οταν ο βουλευτής, βγαίνοντας απ’ το καφενείο είχε πετάξει το άδειο πακέτο με τα αιτήματα του λαού. Απλά ο έμπειρος παππούς τον ακολούθησε, μάζεψε το πακέτο και το φύλαξε. Ηξερε ο παππούς, ότι τα αιτήματα θα είναι ίδια και την επόμενη, και την μεθεπόμενη φορά. Οπως ήταν ίδια και την προηγούμενη και την προ-προηγούμενη…
Πριν την επταετία ο μόνιμος βουλευτής της ΕΡΕ Κώστας Παπαδόπουλος, σε κάποιες εκλογές μιλούσε σε καφενείο των Καστανιών. Χειμώνας. Κι ενώ ο βουλευτής κατακεραύνωνε τους αντιπάλους και ξετύλιγε τα μεγάλα του σχέδια για την περιοχή, ξαφνικά ανοίγει η πόρτα του καφενείου και μπαίνουν μέσα 5-6 άνδρες με σηκωμένα τα μπατζάκια. Αναταραχή στο καφενείο.
-Τί έγινε ρε παιδιά; ρωτούν εν χορώ οι εντός του καφενείου.
-Ηρθε η λίμνη! Σηκώστε τα μπατζάκια να μη βραχείτε! απαντούν οι πρωτότυποι εισβολείς.
Τί είχε συμβεί; Ο Κ. Παπαδόπουλος σε κάθε ομιλία του στην ευρύτερη περιοχή, επαναλάμβανε την ίδια μεγαλεπήβολη υπόσχεση: θα φροντίσει ώστε με ειδικά κανάλια να έλθει η λίμνη Δοϊράνη ώστε να αρδευτεί ο κάμπος. Οι Καστανιώτες, γνωστοί χωρατατζήδες, κάποια στιγμή κυριολεκτικά “έσκασαν”. Και διακωμώδησαν την υπόθεση του “έργου” με τρόπο μοναδικό. Που έκανε τον πανίσχυρο βουλευτή να φύγει άρον-άρον με την συνοδεία του. Από την εποχή εκείνη έχουν περάσει 60-70 χρόνια και η λίμνη παραμένει στη θέση της. (Μια φορά άνοιξε το 1987 επί υπουργείας στο ΥΜΑ-Θ του Στ. Παπαθεμελή και αντί να ποτίσει τον φλεγόμενο κάμπο της Θεσσαλονίκης, πλημμύρισε τα χωράφια του Βαφειοχωρίου, με τα ψάρια κυριολεκτικά στη στεριά!)
Ιδιες δεκαετίες έχουν ως ηλικία τα μεγάλα ζητήματα του νομού. Το πακέτο που περιμάζεψε ο θυμόσοφος Τούρκος παππούς, δεν διαφέρει και πολύ από τα σηκωμένα παντελόνια των χωρατατζήδων Καστανιωτών. Μια ματιά στα αρχεία τοπικών εφημερίδων, αρκεί για να πεισθεί και να χαμογελάσει πικρά ο κάθε πολίτης αυτού του τόπου. Αυτής της “τρύπας στη Γεωγραφία”.
Αφορμή για τα παραπάνω, η αιχμηρή αλληλογραφία τοπικού ΣΥΡΙΖΑ και Γ. Γεωργαντά. Οπου ο βουλευτής καταθέτει κάτι πρωτοποριακό: Ενα ντιμπέιτ μπροστά στα τοπικά ΜΜΕ. Για να δούμε τουλάχιστον “τίς πταίει” και “τίς όχι” για όσα συνέβησαν και δεν συνέβησαν την τελευταία πενταετία.
Πολύ προχωρημένο, θα πει κανείς. Γιατί όχι όμως; Τί έχει να χάσει ο τόπος και οι πολίτες από μια τέτοια πρωτοφανή αντιπαράθεση;
Στο κάτω-κάτω, κι αν δεν βγει αποτέλεσμα, ίσως χαμογελάσουν πικρά για τη “δικαίωσή” τους, τόσο εκείνος ο παππούλης στην Τουρκία, όσο και οι απίστευτοι Καστανιώτες του ’60.
ΥΓ: Ο Νεσίν αρχίζει το βιβλίο του με τη φράση “Ο καφές και η Δημοκρατία στην Τουρκία, είναι εισαγόμενα είδη”. Τη Δημοκρατία σίγουρα την εισήγαν από εμάς. Γι’ αυτό κι ακόμα να τη χωνέψουν… Κι εμείς από εκείνους σίγουρα τον καφέ. Με το ραχάτι της βαθειάς, γλυκιάς Ανατολής…
Άρθρο στην ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ
