Οι φίλοι του ιού
Του Παντελή Μπουκάλα.
Εμείς τους λέμε «παράσιτα». Τους απονέμουμε τον τίτλο της «απλούστερης μορφής ζωής», για να τους εξευμενίσουμε, δεν παρασυμφωνούμε όμως πως είναι έμβια συστήματα.
Αυτοί συνεχίζουν τη δουλειά τους, δουλειά χιλιετιών: διαβάζουν, αναγνωρίζουν, αμύνονται, μεταλλάσσονται, εξελίσσονται. Τι κυκλοφορεί πάντως στο μυαλουδάκι τους για μας τα δίποδα και το τι λένε μεταξύ τους για όλες τις άλλες μορφές ζωής, τις περισσότερο περίπλοκες, δεν θα το μάθουμε. Το υποψιαζόμαστε βέβαια.
Ισως λοιπόν να λένε κάτι τέτοια οι ιοί, αφού περί αυτών ο λόγος: «Παράσιτα; Εμείς παράσιτα; Απλώς σας χρησιμοποιούμε σαν τροφή για να μεγαλώσουμε την αυτοκρατορία μας. Ακόμα και τα φάρμακα που φτιάχνετε για να μας κατατροπώσετε, τα εκμεταλλευόμαστε για να γίνουμε πιο έξυπνοι και πιο δυνατοί. Υπάρχουμε πολύ πριν από σας και θα υπάρχουμε κι όταν εσείς πετύχετε επιτέλους τον πιο αγαπημένο σας στόχο: να αφανιστείτε. Και να φύγετε οι πιο τυχεροί ή οι πιο καταφερτζήδες για άλλους πλανήτες, θα έρθουμε μαζί σας, αφού είστε ένα πρώτης τάξεως κατοικίδιό μας. Αν δεν είμαστε ήδη εκεί όπου σκοπεύετε να πάτε».
Η αλήθεια είναι ότι τα ιικά γενικά και την ιικήν ειδικότερα δεν τα θυμάμαι πολύ καλά, παρότι τα διδάχτηκα από εξαίρετο δάσκαλο, τον Δημήτρη Τριχόπουλο, τω καιρώ εκείνω, όταν σπούδαζα να μη γίνω οδοντίατρος. Εικάζω πάντως, αυθαιρέτως, ότι κάπως έτσι θα εκφραζόταν ο χλευασμός των ιών για μας, αν είχαν την ευχέρεια της γλώσσας. Τίποτε ωστόσο δεν τα υποχρεώνει να συνομιλούν με γλώσσα αντίγραφο της δικής μας.
Εχει και ο ανθρωπομορφισμός τα όριά του. Ως εκ τούτου, δεν μπορούμε να υποθέσουμε πως ο ιός, εν προκειμένω ο κορωνοϊός, σκέφτηκε, αποφάσισε, σχεδίασε και έφερε εις πέρας την αποστολή να αποδείξει την ύπαρξή του πλήττοντας, προς παραδειγματισμό των υπολοίπων, ορισμένους από τους πλέον εξέχοντες αμφισβητίες και αρνητές του. Ο ιός δεν ακούει ειδήσεις και δεν κάνει διακρίσεις. Απλώς βρήκε πρόσφορο έδαφος και προχώρησε ακάθεκτος. Μόνο η δική μας δίποδη χαιρεκακία σκέφτεται ότι θέλησε να τιμωρήσει κατά σειράν τον Μπόρις Τζόνσον της Βρετανίας, τον Ζαΐρ Μπολσονάρου της Βραζιλίας και τον Ντόναλντ Τραμπ των Ηνωμένων Πολιτειών, επειδή τον μείωναν συνεχώς, τον περιφρονούσαν, τον κορόιδευαν.
Μα για ποιον λόγο να τιμωρήσει κανείς τους καλύτερούς του φίλους; Χωρίς αυτούς τους σπουδαίους πολιτικούς, ο ιός θα δυσκολευόταν να βρει 7.500.000 Αμερικανούς ξενιστές, 5.000.000 Βραζιλιάνους και 500.000 Βρετανούς. Μέχρι στιγμής.
Άρθρο στη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
