Οι πολλές ψυχές του ΠΑΣΟΚ
Του Τάσου Παππά.
Σε μεγάλο μπέρδεμα είναι στο ΠΑΣΟΚ και μπερδεύουν και τους ψηφοφόρους τους. Τι κόμμα θέλει να είναι; Σοσιαλδημοκρατικό με αναφορές στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία της χρυσής εποχής; Σοσιαλφιλελεύθερο που ακολουθεί με θρησκευτική ευλάβεια τη νεοφιλελεύθερη συνταγή και σε απόλυτη συμφωνία με τα ομόλογά του στην Ευρώπη; Αντιδεξιό, όπως ήταν τα «ηρωικά χρόνια» του Α. Παπανδρέου; Κόμμα-ανάχωμα στον ΣΥΡΙΖΑ; Συνιστώσα της Δεξιάς, όπως το κατηγορούν οι αντίπαλοί του, αλλά και αρκετά στελέχη του;
Εξαρτάται ποιος μιλάει. Για παράδειγμα, η ρητορική του προέδρου του κατά του ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο επιθετική και μερικές φορές προδήλως απρεπής (εκτσογλανισμός), που έχεις την αίσθηση ότι είναι διατεθειμένος να σύρει το ΠΑΣΟΚ σε συμμαχία ακόμη και με τον διάβολο προκειμένου να αποτρέψει τη νίκη της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι περισσότεροι από τους στενούς συνεργάτες του. Κάποιοι εξ αυτών έχουν συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι το κόμμα τους για να έχει μέλλον πρέπει να συνεργάζεται με τη Δεξιά, τουλάχιστον μέχρι να εξουδετερωθεί ο κίνδυνος από τα αριστερά. Για να το πετύχουν, δεν θα διστάσουν να στηρίξουν τις… επαπειλούμενες πρωτοβουλίες Σαμαρά για τη δημιουργία νέου κόμματος, όπου το μενού θα περιλαμβάνει μπόλικη Δεξιά, ολίγη από Κέντρο και μια τζούρα Κεντροαριστεράς για τη νοστιμιά.
Διαβάζεις τις δηλώσεις του Γ. Ντόλιου, του Μ. Καρχιμάκη, του Ν. Σηφουνάκη και σχηματίζεις την εντύπωση ότι διαφωνούν διαρρήδην με τις επιλογές του αρχηγού τους, τον οποίο κατηγορούν ότι είναι αιχμάλωτος του Αντ. Σαμαρά και ότι έχει ακυρώσει την προοδευτική ταυτότητα του κόμματος. Βλέπεις τις απόψεις της υποψήφιας ευρωβουλευτίνας Κ. Μπατζελή («Εφ.Συν.» 23-4-2014) ότι «πρέπει να είναι ανοιχτή η προοπτική μιας προγραμματικής συμφωνίας ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ» και αναρωτιέσαι πόσοι στο ΠΑΣΟΚ τις συμμερίζονται.
Ακούς τον «σοσιαλιστή» υφυπουργό Παιδείας Σ. Κεδίκογλου να απειλεί με πειθαρχικές διώξεις τους καθηγητές μέσης εκπαίδευσης αν τολμήσουν να κάνουν στάση εργασίας και προσγειώνεσαι ανώμαλα. Διαπιστώνεις ότι υπουργοί του πολιτεύονται σαν να είναι υπάλληλοι μεγάλων συμφερόντων και θυμάσαι τα μεγάλα λόγια που εκστόμιζαν κατά της διαπλοκής.
Κάποτε μιλάγαμε για τις δύο ψυχές του ΠΑΣΟΚ που συνυπήρχαν, άλλοτε ειρηνικά και άλλοτε μαχητικά. Ισως ήταν το πιο δυνατό σημείο του. Αυτό που του έδινε τις μεγάλες νίκες. Σήμερα έχουμε χάσει τον αριθμό. Οι πολλές ψυχές πάντως που διαθέτει δεν το έχουν κάνει εφτάψυχο. Το αποδεικνύουν τα γλίσχρα εκλογικά ποσοστά, η μαζική διαρροή μελών και στελεχών και η αγωνιώδης προσπάθεια της ηγεσίας του να το «κρύψει» σε κατ’ ευφημισμόν πληθυντικά σχήματα.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
