My Twitter Feed

3 Φεβρουαρίου, 2021

ΕΙΔΗΣΕΙΣ.ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

Ναι αλλά γινόμαστε …Χόλυγουντ! -

Τρίτη, 2 Φεβρουαρίου, 2021

Έχει Ευζώνους και η Ευρυτανία; -

Τρίτη, 2 Φεβρουαρίου, 2021

Παίρνουμε πάλι την ανηφόρα; -

Τρίτη, 2 Φεβρουαρίου, 2021

Ποιοι εκλέχτηκαν στη νέα ΝΕ Κιλκίς -

Τρίτη, 2 Φεβρουαρίου, 2021

“Υποβάθμιση και της Γουμένισσας” -

Τρίτη, 2 Φεβρουαρίου, 2021

Κοιτάμε Μπροστά χωρίς απόβλητα -

Τρίτη, 2 Φεβρουαρίου, 2021

Κορονοϊός: Η ύφεση συνεχίζεται… -

Δευτέρα, 1 Φεβρουαρίου, 2021

Με ένα κλικ περιήγηση στο “Κήπο” -

Δευτέρα, 1 Φεβρουαρίου, 2021

Οι «ιδιοκτήτες» των Εξαρχείων

stamatopoulos-giorgosΤου Γιώργου Σταματόπουλου.


Η βία δεν (θα ‘πρεπε να) αρμόζει στο ανθρώπινο είδος, τουλάχιστον απ’ όταν αυτό ανακάλυψε τον λόγο και την τέχνη, τον πολιτισμό. Η τέχνη εκλαμβάνεται όχι ως αισθητική απόλαυση μόνο ή ανίχνευση της ομορφιάς, αλλά ως απόρροια του τεχνάν, του δημιουργείν (τέχνη της πολιτικής, της οικονομίας, τέχνη της καλλιέργειας της αμπέλου και των σιτηρών, τέχνη του ευ ζην κ.ο.κ.).

Η εξουσία όμως για να επικρατήσει τη βία έχει σαν όπλο της, την οποία ασκεί με ευχέρεια το κάθε κράτος της, γεννώντας ταυτόχρονα μυριάδες μορφές λαϊκής αντιβίας. Εντάξει, με φωτιά και με τσεκούρι προχωρεί η ανθρωπότητα, αλλ’ αυτό δεν σημαίνει πως είμαστε υποχρεωμένοι να ενταχθούμε στην «τάξη» της· αντιθέτως οφείλουμε να την ξεριζώσουμε και από τα κράτη και από μέσα μας. Η (αντι)βία μόνο τότε ενδείκνυται, όταν απειλείται η ίδια η ζωή κάποιου ή προσφιλών του προσώπων ή της κοινότητάς του ή οποιασδήποτε μορφής οντότητα που διασφαλίζει την ειρήνη από αλλότριες μορφές βίας.

Η βία δεν ταιριάζει στα Εξάρχεια, στην πιο ωραία, ίσως, συνοικία της Αθήνας, ακριβώς διότι είναι μια γειτονιά μεγάλη, πολλά μέλη της οποίας γνωρίζονται μεταξύ τους, συνομιλούν, θεραπεύουν την αλληλεγγύη, τον λόγο, τη συντροφικότητα και, πολλές φορές, τη φιλία (και την αγάπη).

Βιοπαλαιστές, δάσκαλοι, δημοσιογράφοι, εκδότες, ποιητές, ταξιτζήδες, φοιτητές, περιπτερούχοι συγκροτούν μια γοητευτική παρέα που βρίσκεται εν εγρηγόρσει όσο κι αν οι ιδέες συγκρούονται. Αυτό όμως είναι η μαγεία των Εξαρχείων· η ειρηνική συνύπαρξη και η ανταλλαγή ιδεών και η μίξη συναισθημάτων. Το γνωρίζουμε πολύ καλά αυτό όσοι μαζευόμαστε συχνά-πυκνά στα καφέ και στα ουζερί, στα βιβλιοπωλεία και στα οπωροπωλεία, στα μίνι μάρκετ, κουρεία, παντού.

Τα Εξάρχεια ανήκουν σε όλους· είναι η αρχαία αγορά, η Πνύκα, τόπος παραγωγής πολιτικής και πολιτισμού. Ολοι έχουν θέση σ’ αυτό το υπέροχο (συμβολικά κυρίως) μέρος ακριβώς για να νιώσουν ότι περνάνε καλύτερα και επειδή (είναι βέβαιο) γίνονται καλύτεροι άνθρωποι, διδασκόμενοι ώς το τέλος της ζωής τους αλλά και διδάσκοντες (ο οποιοσδήποτε έχει το ενδιαφέρον του, τις ιστορίες του, τις απορίες του, το χιούμορ του κτλ.). Μακάρι οι «ένοικοι» του ελληνικού Κοινοβουλίου να τα επισκέπτονταν συχνότερα· κάτι θετικό θα απεκόμιζαν.

Εξαίφνης νεαροί τινές αποφασίζουν ότι τα Εξάρχεια είναι ο «χώρος τους» και απαγορεύεται (!) να τον επισκέπτονται πολιτικοί, να πάρουν το δείπνο τους, το ποτό τους… Προφανώς είναι άπηχτο το μυαλό τους ή δεν έχουν σχέση με τη Δημοκρατία ή τις αρχές της Αναρχίας. Αδυνατώ να κατανοήσω τη συμπεριφορά τους απέναντι στον Γ. Βαρουφάκη και τη σύζυγό του Δανάη όταν τους εξανάγκασαν να εγκαταλείψουν λοιδορούμενοι και προπηλακιζόμενοι εστιατόριο στα Εξάρχεια διότι -λέει- είναι πολιτικοί και δεν έχουν δουλειά στον «χώρο τους». Ιδιοκτήτες χώρου!

Ποιος Προυντόν και ποια ιδιοκτησία, που είναι κλοπή και λοιπά. Αποπομπαίοι τράγοι, λοιπόν, οι πολιτικοί και έτσι οι υπόλοιποι που παραμένουμε στην κοινότητα απενοχοποιούμαστε, αποκρύπτουμε τη βία μας και της αδαημοσύνη μας. Τα Εξάρχεια είναι ο ζωτικός τους χώρος; Μα μόνο φασίστες «κατασκευάζουν» τέτοιους χώρους ή λούμπεν συμμορίες γκανγκστερικής κατεύθυνσης (εκμετάλλευσης, αστυνόμευσης και πάει λέγοντας, Καμόρα, Μαφία κ.λπ.).

Κάτι πάει στραβά μ’ αυτούς που θεωρούν τα Εξάρχεια «χώρο τους», μάλλον κάτι πολύ άσχημο συμβαίνει. Η «καθαρότητα» και η «ιδιοκτησία» είναι ολοκληρωτικής νοοτροπίας κατασκευάσματα, όπως και η άσκηση βίας σε ανυπεράσπιστους ανθρώπους. «Δράσε ή σκάσε», σου αντιτείνουν συνθηματικά· ναι, αλλά η δράση απαιτεί αντίδραση, δεν είναι πυροτέχνημα ή αυτοϊκανοποίηση. Η αναρχία δεν είναι άσκοπη βία· είναι φιλία και κοινωνική αλληλεγγύη και ανθρωπιά (και αισθητική και ομορφιά και τέχνη και πολιτισμός και κοινωνική δικαιοσύνη, έτσι τουλάχιστον πρέσβευαν όσοι την ενέταξαν στον υγιή κόσμο της σύγκρουσης των ιδεών).

Χρειαζόμαστε μάλλον έναν γερό (ανα)στοχασμό προτού «δράσουμε»… εάν μας ενοχλεί ο αμερικανικός πραγματισμός.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Σχολιάστε