Οι εφημερίδες του Κιλκίς
(Μέχρι τη δεκαετία του 1980).
Του Θανάση Βαφειάδη.
Η ιστορία του Τύπου στο Κιλκίς ξεκινάει το 1934 με την «ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΗΧΩ» του Χριστόφορου Μαυρίδη, ο οποίος εμφορούνταν από αντικομμουνιστικές ιδέες και δραστηριοποιούνταν σε ακροδεξιές οργανώσεις όπως ο Σύνδεσμος Εφέδρων Οπλιτών Κιλκίς. Ο Αλέκος Κοντοειδής γράφει σχετικά: «Το τυπογραφείο ήταν κοντά στο πάρκο – δίπλα στο μεταγενέστερο πολιτικό γραφείο του βουλευτή Δ. Ευθυμιάδη. Τα χρόνια που εξέδιδε την εφημερίδα ήταν χρόνια της ανόδου του Χίτλερ και της Εθνικής Ριζοσπαστικής Ένωσης του Γ. Κονδύλη. Ήταν θαυμαστής και κήρυκας των ιδεών του. Πουλούσε ο ίδιος την εφημερίδα του. Κάθε Σάββατο – μέρα παζαριού – μ’ έναν πιτσιρίκο, που κρατούσε παραμάσχαλα φύλλα της εφημερίδας, διέσχιζε τους κεντρικούς δρόμους του Κιλκίς και υποδείκνυε στον πιτσιρίκο σε ποιόν να πουλήσει την εφημερίδα του».
Ακολούθησε η «ΠΡΟΟΔΟΣ» «με εκδότες τον Αντώνη Νικολόπουλο και τον Αριστείδη Λευκίδη, ο οποίος αποχώρησε ύστερα από έξι μήνες, διότι η υπαλληλική του ιδιότητα στάθηκε εμπόδιο στην εκδοτική του αυτή προσπάθεια και έτσι χωρίς διακοπή συνεχίστηκε η έκδοση της εφημερίδας από τα αδέλφια Αντώνη και Βασίλη Νικολόπουλους».(Αλέκος Κοντοειδής, Κιλκισιώτικα πατριδογραφικά θέματα). Το πρώτο φύλλο κυκλοφόρησε στις 11/5/1935 και σε αυτό οι εκδότες της απευθυνόμενοι προς το αναγνωστικό τους κοινό το διαβεβαίωναν πως μέσα από τις στήλες της εφημερίδας «θα είνε εις θέσιν έκαστος να διαλαλή την αλήθειαν προς υποστήριξιν των τοπικών συμφερόντων του νομού μας». Η αρχική μορφή της εφημερίδας ήταν ένα τετρασέλιδο μικρού σχήματος που είχε ένα πολιτικό θέμα πρωτοσέλιδο και στις υπόλοιπες σελίδες υπήρχαν σύντομες ειδήσεις, ανακοινώσεις των υπηρεσιών της Νομαρχίας, διακηρύξεις δημοπρασιών του Δήμου και των Κοινοτήτων, εγκυκλοπαιδικά θέματα, ποιήματα, μικρό διήγημα, εμπορικές διαφημίσεις, κοινωνικά θέματα (αρραβώνες, γάμοι, βαπτίσεις, πένθη), επιστολές αναγνωστών. Σταδιακά η εφημερίδα καταξιώθηκε στο αναγνωστικό της κοινό, όπως πληροφορούμαστε από την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Κιλκίς στις 16-5-1938 που εκτιμά πως «όντως η εφημερίς «Πρόοδος» βελτιώσασα κατά πολύ το σχήμα και την έκδοσιν της προσφέρει αξιολόγους υπηρεσίας εθνικοκοινωνικάς εις τον τόπον μας». Η εφημερίδα συνέχισε τη ζωή της και στην Κατοχή έχοντας συμβάλλει στην πνευματική και πολιτιστική πρόοδο του Κιλκίς.
Την περίοδο της Κατοχής παράνομες εφημερίδες 1-2 σελίδων κυκλοφορούσαν περιστασιακά, όπως η «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΦΩΝΗ», όργανο της Π.Ε του ΕΑΜ Κιλκίς, ο «ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ» και ο «ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ», όργανα της ΠΕ Κιλκίς του ΚΚΕ. Το ίδιο συνέβαινε και στην περίοδο του εμφυλίου με εφημερίδες του Αρχηγείου Κιλκίς του ΔΣΕ, όπως η «ΕΞΟΡΜΗΣΗ» και η «ΚΡΟΥΣΣΑ».
Για την ιστορία του μεταπολεμικού τύπου στο Κιλκίς γράφει ο Πάνος Καϊσίδης: «Το 1959 κυκλοφορεί η εβδομαδιαία εφημερίδα «ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ» του Κιλκίς, που ανήκε στον τότε βουλευτή Κώστα Παπαδόπουλο και είχε ως διευθυντές, πρώτα τον Πόλυ Ιωαννίδη και μετά το θάνατο εκείνου τον Ανδρέα Χατζηπαύλου. Μετά το κλείσιμο του «Αγωνιστή» το 1965 κυκλοφόρησε η εφημερίδα «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΙΛΚΙΣ» από τον Πάνο Καϊσίδη, που στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον Κώστα Χριστοδουλίδη και τον Φόρη Παροτίδη. Το «Δημοκρατικό Κιλκίς» έμεινε για λίγο διάστημα μοναδική εφημερίδα του Κιλκίς. Γρήγορα έβγαλαν τη «ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ» ο Ντίνος Τριαρίδης και τον «ΑΝΕΝΔΟΤΟ» ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος. Η «ΑΓΡΟΤΙΚΗ» του Κώστα Αναστασιάδη βγήκε μόνον δυο φορές. Οι τρεις εφημερίδες συνέχισαν την έκδοση τους ως τον Απρίλιο του 1967, που τις έκλεισε η δικτατορία». (Πάνος Καϊσίδης, Κιλκισιακό ημερολόγιο 1984).
Το 1972 κυκλοφόρησε για μικρό διάστημα ο τετρασέλιδος «ΚΙΛΚΙΣΙΑΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ» με εκδότη διευθυντή το Σίμο Μποδίτση και γραφεία στο βιβλιοχαρτοπωλείο Ψάλτου.
Το 1975 ο Σταύρος Ορφανίδης εξέδωσε το «ΜΑΧΗΤΗ» που ήταν η πρώτη εφημερίδα που στηρίχτηκε σε επαγγελματίες δημοσιογράφους.
Το 1976 ο Λάμπης Γαβριηλίδης εξέδωσε το «ΘΑΡΑΛΛΕΟ», ο οποίος μάλιστα το Δεκέμβρη αυτής της χρονιάς διώχθηκε δικαστικά για τα δημοσιεύματα του υπέρ των ακτημόνων του Μεταλλικού.
Μετά το 1981 όταν οι πολιτικές αντιπαραθέσεις υπήρξαν αρκετά έντονες κυκλοφόρησαν εφημερίδες κινούμενες στο πλαίσιο του δικομματισμού της εποχής. Ο Διογένης Ιωαννίδης με τον Γιώργο Φλωρίδη εξέδωσαν τους «ΝΕΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», το 1982 ο Βασίλης Βασιλειάδης με τον Θόδωρο Παυλίδη το «ΣΥΝΑΓΕΡΜΟ» και το 1983 ο Αχιλλέας Μιχαηλίδης τη «ΓΝΩΜΗ». Η διάρκεια ζωής των εφημερίδων αυτών υπήρξε μικρή όση και η περίοδος των πράσινων και μπλε καφενείων.
Ανάρτηση στο facebook
