My Twitter Feed

28 Μαρτίου, 2024

ΕΙΔΗΣΕΙΣ.ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

Σοκ από το λουκέτο στη SONOCO! -

Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Παιονία: Η ιστορία σε λεύκωμα Χρ. Ίντου -

Τετάρτη, 27 Μαρτίου, 2024

Ο ΣΥΡΙΖΑ για τον αξονικό του ΓΝΚ -

Τετάρτη, 27 Μαρτίου, 2024

Σε καινοτόμο έργο η ALUMIL -

Δευτέρα, 25 Μαρτίου, 2024

“Άδειασμα” από τον Γ. Φλωρίδη -

Σάββατο, 23 Μαρτίου, 2024

Παππάς: Παράνομες οι καταλήψεις -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Δ. Κιλκίς: Στα Λατσιά αντιπροσωπεία του -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Δ. Κιλκίς: Σε δράση τα μηχανήματα -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Οι διαρκείς απορίες…

…ενός απλοϊκού αφελούς μυαλού

Του Γιάννη Τσιτσίμη (συγγραφέας – εκπαιδευτικός)

———————————————————————————————————————————————————————————————————Έχω μερικές  απορίες και μάλιστα διαρκείας. Και δεν είναι της τάξης  και καλά, ο Κιλτίδης και η Μπακογιάννη σκυλοβρίζανε τη ΝΔ και τώρα τι χτυπιούνται να γυρίσουν, αφού δεν τους  άρεσε και έφυγαν για ζήτημα…τιμής  και ευθιξίας, τους πέρασε δηλαδή η ευθιξία και επέστρεψαν για να βοηθήσουν την πατρίδα μας  να εξέλθει από τας μνημονιακάς οδούς  υπογράφοντας στο κάτω κάτω κι ένα μνημόνιο-3;  (Άλλωστε αυτοί έχουν ασυλία, εμείς τι θα πάθουμε πάλι).

Όχι. Οι απορίες μου δεν είναι τέτοιας υφής.  Δε ρωτάω δηλαδή γιατί ο Φλωρίδης θέλει να ξαναγίνει ΠΑΣΟΚ τη στιγμή που όλοι τρέχουν να σωθούνε, μάλλον θα είναι ρομαντικοί οι λόγοι που το κάνει.

Οι απορίες μου είναι πολύ πιο αφελείς. Γιατί ασχολούμαστε με το ευρώ και την έξοδο της Ευρώπης τόσο καιρό; Γιατί βάζουμε διλήμματα του στυλ ότι με το Σαμαρά και το Βενιζέλο είναι σίγουροι οι μισθοί και οι φόροι ενώ με τους άλλους (τους κακούς κατσαπλιάδες) δεν είναι και χώρια που θα μας τα πάρουν όλα, σκέτο σοβιέτ δηλαδή θα γίνει το Κιλκίς (οπότε στην περίπτωση αυτή, της κολεκτίβας εννοώ, θα μπορούμε επιτέλους να στέλνουμε τα παιδιά μας στα πανεπιστήμια χωρίς να δίνουμε 5 χιλιάρικα σε ιδιαίτερα μέσα σε ένα χρόνο, λέτε; )

Θέλω να πω, αν ρωτήσετε έναν απολυμένο από τα εργοστάσια του Σταυροχωρίου θα σας πει δεκάρα δε δίνω για ευρώ ή δραχμή, μνημόνιο ή πτώχευση, Μέρκελ ή τανκς, Πρετεντέρης ή θάνατος, έχω να πληρώσω γραμμάτιο, φροντιστήριο παιδιού, ΔΕΗ + χαράτσι, οπότε τι μου ψέλνετε;

Αφελείς οι απορίες μου, σας το είπα. Πολύ αφελείς. Αφού φανταστείτε, περπατάω στο δρόμο και βλέπω όλο σκοτεινά πρόσωπα (γεμάτα οργή κι αυτό είναι και γόνιμο στοιχείο) κι αναρωτιέμαι αν ο θυμωμένοι της Ελλάδας κάνανε κόμμα, πόσο θα πιάνανε, 85% ας πούμε;

Όμως ζούμε την εποχή που το μεγάλο δεξιό μέτωπο προελαύνει και δεν αφήνει καμία αμφιβολία γι’ αυτό (δηλαδή για το ότι είναι και δεξιό και μέτωπο) κι από την άλλη χαίρομαι που είναι κι ο Βενιζέλος στο παιχνίδι, αυτός έχει πάρει τον αέρα στα μνημόνια και ξέρει να τα υπογράφει αμέσως και χωρίς κουβέντα, οπότε μ’ έχει μπερδέψει τώρα τελευταία που γυρνοβολάει εδώ κι εκεί και δηλώνει ότι θέλει να τα διαπραγματευτεί, γιατί βρε Μπένυ μου μας μπερδεύεις τώρα, καλά τα υπόγραψες, τι τα σκαλίζεις, θα σου δώσει ένα υπουργείο ο Σαμαράς στο τέλος, δε χρειάζεται να σκας τόσο…

Έχω κι άλλες απορίες. Πολλές. Όχι φιλοσοφικές, δε φτάνω ως εκεί πέρα το μυαλό μου εγώ. Είμαι φιλήσυχος πολίτης εγώ. Δεν έχω ανάγκη τους αριστερούς εγώ. Τόσα χρόνια έμαθα να υπακούω εγώ.  Μας το λέγανε κι από παλιά άλλωστε στη γενιά μου, όποιος είναι ΠΑΣΟΚ να κάνει ένα βήμα μπροστά, οι υπόλοιποι στην αναμονή και βλέπουμε. Και γιατί όχι, παρακαλώ; Είναι καλό πράγμα η υπακοή στα μνημόνια, ιδιαίτερα εκείνα που εκποιούν ως αντάλλαγμα-αν δεν έχεις να δώσεις τα δανεικά που σου δώσανε για να σώσεις τις τράπεζες και να πληρώνουν οι υπόλοιποι τους υπέρογκους  τόκους- την χώρα, σιγά την χώρα δηλαδή, κάτι λιμάνια και κάτι αέρηδες στο Αιγαίο, ποιος να τα θέλει άραγε αυτά, εμένα μου αρέσει όπως ήταν πράγματα ως τώρα, απλώς είμαι τύπος αφελής.

Αναρωτιέμαι καμιά φορά, φοβάμαι και λίγο, μη μου φύγει αυτή η αφέλεια και σπάσει η σιωπή. Το βράδυ όμως, όταν βλέπω την κυρία Τρέμη που όλη η Ελλάδα τρέμει, μου περνάει η τρεμούλα κι απλώς πάω για ύπνο περιμένοντας τον επόμενο φόρο αλληλεγγύης.

Κι έχω απορίες κι άλλες. Έχω  πολλές απορίες εγώ. Είμαι αφελής κι απλοϊκός άνθρωπος εγώ. Να φανταστείτε μια φορά στο δρόμο, περάσανε κάτι παιδιά με ρούχα πολύχρωμα και τόσο νέα που τρόμαξα σα συνάντησα τούτη την ξέχειλη νεότητα να προχωρεί στους δρόμους σε μια παράταξη βουερή που φώναζε από κάθε μεριά της ¨”ζήτω η ζωή” (τρόμαξα γιατί είχα ξεχάσει πως υπάρχουν και νέοι στην Ελλάδα, νόμιζα ότι ο Πάγκαλος κι ο Άδωνης είναι οι πιο νέοι) και που λέτε ένα κορίτσι από την ομάδα αυτή, φοιτήτρια μάλλον, ξεκόβει, με σταματάει, με κοιτάζει ανάμεσα στα μακριά όλο πλεξούδες ξανθά μαλλιά της, μου χώνει ένα χαρτί στο χέρι κι έπειτα, όλη ένα χαμόγελο,  ξαναμπαίνει στην παράταξη και χάνεται κι απομένω εγώ να κοιτάζω μια το χαρτί και μια εκείνη…

Τι, α ναι., Το χαρτί  έγραφε κάτι που με γέμισε απορία:

ΤΟ  ΠΟΤΑΜΙ ΞΕΧΕΙΛΙΣΕ ΚΑΙ  ΔΕ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΙΣΩ.

Και τώρα τι γίνεται, τι σημαίνει πάλι αυτό, ποιο είναι το ποτάμι βρε παιδιά, βοηθάτε με να καταλάβω ο αφελής, πού στα κομμάτια είναι ο Τριανταφυλλόπουλος και ο Αυτιάς όταν τους χρειάζεσαι πραγματικά;

Πάντως εγώ δεν πιστεύω τίποτα από όλα αυτά. Είμαι άπιστος Θωμάς εγώ. Τη σιγουριά μου γυρεύω. Κι ας μη λύσω κι όλες μου τις απορίες. Τι δηλαδή, επειδή ο Μιχαλολιάκος έγινε βουλευτής θα κάτσω να προβληματιστώ; Σιγά, εδώ δεν προβληματίζεται ο ίδιος. Κι επειδή ο Σαμαράς είναι έτοιμος να ξαναδιαλύσει τη ΝΔ, φτάνει να είναι αρχηγός της μόνο, εγώ θα σκάσω, εδώ δε σκάει ο ίδιος.

Κι επειδή θέλει το κράτος να κάνει ορυχεία χρυσού στο Κιλκίς κι αντιδρούνε ΟΛΟΙ, θα κάτσω εγώ τώρα να έχω απορίες, αφού και στο σχολείο μας μάθανε πως η σιωπή είναι χρυσός, πώς κάνουμε έτσι επειδή ένας γαλήνιος και όμορφος παράδεισος σαν τα Κρούσια θα εξαφανιστεί από προσώπου γης για λίγα γραμμάρια χρυσού;

Μωρέ πώς κάνουνε όλοι στην Ελλάδα έτσι;

Πρώτη φορά θα την ξαναπουλήσουμε;

Να, αυτή είναι κι η πιο μεγάλη μου απορία: πόσες φορές ακόμη θα ξεπουλήσουμε την χώρα; Θα πιάσουμε καλή τιμή; Θα ευχαριστηθεί ο Σόιμπλε, η Μέρκελ και ο Φύρερ; Θα ξαναγυρίσει ο Παπανδρέου στο ΠΑΣΟΚ; Θα μείνουμε στην Ευρώπη και στο ευρώ, απένταροι ζήτουλες χωρίς καμία αξιοπρέπεια; Θα φτάσουν τα χρήματα να πληρώσουμε μισθούς σε μια κοινωνία νεκρή από καιρό;

Είπαμε, είμαι άνθρωπος απλοϊκός.

Κι έχω αφελείς απορίες. Λέτε να με παρασύρει το ποτάμι;

Σχόλια
2 Σχόλια to “Οι διαρκείς απορίες…”
  1. Ο/Η ανα-ποδος λέει:

    Θα προσπαθήσω να σου λύσω τη μεγάλη σου απορία γιατί για τις υπόλοιπες και πολλές αλλες νιώθω και εγώ το ίδιο αφελής άσε που οι κινήσεις των ελλήνων “πολιτικών” είναι τόσο ώριμες, έξυπνες και για το καλό των πολιτών που οι πολίτες αυτού του τόπου μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι ή έστω να πίνουν ήσυχοι τα καφεδάκια τους στα πολιτικά γραφεία ή στα επιδοτούμενα από το κράτος δηλαδή τους πολίτες εκλογικά κέντρα. Λοιπόν χώρα είναι η περιοχή στην οποία μένουν άνθρωποι με κοινά συμφέροντα και χαρακτηριστικά και ορίζεται γεωγραφικά από γραμμές-σύνορα για να προστατεύονται αυτοί οι άνθρωποι οι ενωμένοι, από τους άλλους που συνήθως είναι πιο κακοί γιατί είναι οι άλλοι. Μέσα στη χώρα λειτουργεί το κράτος που το διοικούν οι πιο άξιοι και δίκαιοι άνθρωποι και είναι λοιπόν αυτό το κράτος κάτι σαν επιχείρηση που προσπαθεί να πληρώνει τους υπαλλήλους της και να λειτουργεί ομαλά αξιοποιώντας τους φυσικούς και όποιους άλλους πόρους διαθέτει μια χώρα. Αν προκύψει κάποια κακοδιαχείρηση από τα αφεντικά σε συννενόηση ενδεχομένως με μερικούς υπαλλήλους μπορεί τα οικονομικά να πέσουν έξω και ίσως προκύψει η πτώχευση που έχει σαν επακόλουθο το ξεπούλημα της όποιας περιουσίας έμψυχης ή άψυχης.Το δυστύχημα είναι ότι από τα πολλά ξεπουλήματα η άψυχη περιουσία τελειώνει, άρα σιγά-σιγά σειρά για ξεπούλημα παίρνει η έμψυχη που είναι ακριβώς αυτά τα ολοζώντανα νέα παιδιά που συνάντησες και φωνάζουν ακόμα “ζήτω η ζωή”.Δηλαδή τα ξεπουλήματα τελειώνουν αφού δεν μένει και τίποτα άλλο να πουληθεί. Ή μήπως μένει. Θα φανεί σύντομα πια.

  2. Ο/Η tsitsimis λέει:

    συμφωνώ κι επαυξάνω, αγαπητέ μου. σύντομα θα λυθούν όλες οι απορίες. και πού ξέρεις, μπορεί και μια φορά να μη μας πάνε όλα…ανάποδα!

Σχολιάστε